Γράφει ο Δρ. Steve Backalis, Economist.
Εμπλοκή της Διασποράς σε περιόδους σοβαρής οικονομικής κρίσης: Ελλάδα και πέρα Είναι επίκαιρο και σημαντικό διασπορά sezox Συνεισφορά – ένα πρωτότυπο έργο με μοναδικό περιεχόμενο για την εμπλοκή της διασποράς σε περιόδους κρίσης, συμπεριλαμβανομένης μιας αυστραλιανής προοπτικής με συνεισφορά στο «Ethnic-regional Greek-Australian Diaspora Engagement with Homeland during the Greek Economic Crisis: Ethnographic Insights» της Βασιλικής Χρυσανθοπούλου.
Υπογραμμίζει την ανάγκη για μεγαλύτερη έμφαση στις σύγχρονες προοπτικές της διασποράς και της ενασχόλησής της με την πατρίδα και εξετάζει πώς η ελληνική οικονομική κρίση επηρέασε τη σχέση μεταξύ πατρίδας και διασποράς.
Ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, μία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα έθνη-κράτη σήμερα είναι η εμφάνιση διεθνικών κοινωνιών και πόλεων, με αποτέλεσμα τη ασάφεια της διάκρισης μεταξύ ξένων και εγχώριων αναγκών. Ιστορικά, η συνεισφορά της ελληνικής διασποράς (κατά τις προηγούμενες κρίσεις στην Ελλάδα) έχει συνδεθεί με τον θετικό της ρόλο ως εμπνευστής/εμπνευστής της διάχυσης των βέλτιστα τροποποιημένων επιχειρήσεων στις επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπου το κράτος ήταν αδύναμο και η προσφορά τοπικής επιχειρηματικότητας περιορισμένη. .
Τα ελληνικά συγγενικά δίκτυα (διασπορά) εντοπίζονται στον δέκατο όγδοο αιώνα, όταν Έλληνες έμποροι και έμποροι κυριαρχούσαν στο εμπόριο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χρησιμοποιώντας δίκτυα συγγένειας και κοινωνικούς και θρησκευτικούς θεσμούς για να μεγιστοποιήσουν όχι μόνο τις επιχειρήσεις και τα περιουσιακά τους στοιχεία, αλλά και τον πολιτισμό τους. κεφάλαιο. Η ελληνική διασπορά έχει γίνει ιδιαίτερα σημαντική από τον δέκατο όγδοο αιώνα στην ανάπτυξη της τυπογραφίας και της δημοσιογραφίας και γνώρισε μεγάλη πνευματική αναβίωση σε πόλεις τόσο μακρινές όπως η Βιέννη, η Βενετία, η Οδησσός, το Παρίσι και το Άμστερνταμ (Smith, 1999).
Τονίστηκε επίσης η σημασία των ελληνικών δικτύων συγγένειας που ενθάρρυναν τον δέκατο ένατο αιώνα, όταν η ένωση των χρηματοδόχων που επιθυμούσαν να επενδύσουν στην Ελλάδα βασιζόταν σε άτυπα δίκτυα, με την ελληνική διασπορά να παίζει συνεκτικό ρόλο (Μπίτρος και Μίνογλου, 2004).
Οι χρηματοδότες της Διασποράς διαπλέκονται μέσω των άτυπων δικτυακών τους συμφωνιών με ελίτ δυτικές τράπεζες, επεκτείνοντας έτσι τα ελληνικά δίκτυα συγγένειας ώστε να συμπεριλάβουν και Φιλέλληνες με στρατηγικό τρόπο, συγκεντρώνοντας έτσι σε συνεργασία μαζί τους ένα μεγάλο μακροπρόθεσμο κεφάλαιο για την ελληνική κυβέρνηση. Αυτοί οι χρηματοδότες είχαν μοναδική θέση, καθώς ήταν εξοικειωμένοι με τις δυτικές επιχειρηματικές πρακτικές, ενώ είχαν επίσης αποτελεσματικά κανάλια πληροφόρησης και στενή γνώση των τοπικών συνθηκών, μειώνοντας έτσι τους κινδύνους και το κόστος συναλλαγών για τους ξένους.
Από άλλη σκοπιά, μια άλλη ιστορική συνεισφορά της ελληνικής διασποράς συνδέθηκε με τον ρόλο του εμπνευστή / εμπνευστή του πολλαπλασιασμού των βέλτιστα τροποποιημένων επιχειρήσεων στις επιχειρηματικές δραστηριότητες, αφού το κράτος ήταν αδύναμο και η προσφορά τοπικής επιχειρηματικότητας περιορισμένη όπως είναι σήμερα.
Έχει υποστηριχθεί ότι σε μια τέτοια κατάσταση, οι ομογενείς ενεργούν ως «τρίτοι» και αντικαθιστούν το κράτος στη συμπλήρωση του συστήματος της αγοράς με κανόνες, μηχανισμούς επιβολής και θεσμικές αλλαγές. Ωστόσο, παρά την ιστορική σημασία των ελληνικών δικτύων συγγένειας ή διασποράς, η ισχύς αυτών των δικτύων έχει μειωθεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό και οι πρόσφατες κρίσεις στην Ελλάδα φαίνεται να χαρακτηρίζονται από την αδράνεια των δυναμικών κέντρων της ελληνικής διασποράς.
Σήμερα, σημαντικά κέντρα της ελληνικής διασποράς βρίσκονται στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λονδίνο, τη Μελβούρνη, το Τορόντο και άλλα μέρη του κόσμου με μια αίσθηση κοσμοπολιτισμού, μια αρετή που θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την ανάπτυξη μιας πιο δυναμικής σχέσης μεταξύ της Ελλάδας. και τα κέντρα της ελληνικής διασποράς, καθώς ενθαρρύνει τις ατομικές κοσμοπολίτικες ιδέες και την πολιτιστική πολυμορφία. Παρουσιάζεται καλά και ενσωματώνεται σε κάθε τομέα για γενιές και είναι η τέλεια και φυσική γέφυρα μεταξύ των χωρών υποδοχής και της Ελλάδας.
Μια σοβαρή οικονομική κρίση, η οποία είναι επίσης μια κρίση αξιών, είναι η τέλεια ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τους τρόπους με τους οποίους κάνουμε τα πράγματα και να αναζωογονήσουμε τη σχέση μας και αυτή είναι η ώθηση που δίνει αυτή η συναρπαστική έκδοση.
Σε αυτό το πλαίσιο, αυτή η επίκαιρη δημοσίευση επιδιώκει να ρίξει φως στο πώς μια σοβαρή οικονομική κρίση επηρεάζει τις σχέσεις μεταξύ της διασποράς και της πατρίδας. Αντιμετωπίζει αυτό το ερώτημα διερευνώντας τη δέσμευση της διασποράς στην Ελλάδα κατά την κρίση της ευρωζώνης μετά το 2009. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρεί την κρίση ως μια κρίσιμη καμπή στις σχέσεις της Ελλάδας με τους πολίτες της στο εξωτερικό.
Οι συνεισφέροντες σε αυτό το βιβλίο διερευνούν πτυχές της εμπλοκής της διασποράς, συμπεριλαμβανομένης της διακρατικής κινητοποίησης, της μεταρρύθμισης της πατρίδας, του ρόλου των θεσμών της διασποράς και της μετανάστευσης λόγω κρίσης, καθώς και συγκρίσεις με άλλες χώρες στην Ευρώπη. Παρέχουν μια συναρπαστική, καινοτόμο, διεπιστημονική μελέτη των σύγχρονων ζητημάτων της διασποράς, μέσα από το πρίσμα της προηγμένης οικονομίας και της δημοκρατίας που αντιμετωπίζει μια παρατεταμένη κρίση, και ως εκ τούτου, αποτελούν μια σημαντική προσθήκη στη βιβλιογραφία για την ευρωπαϊκή διασπορά.
Η επανεξέταση του ρόλου της ελληνικής διασποράς έχει μεγαλύτερη σημασία, δεδομένης της μεταβαλλόμενης δομής των ομάδων ελληνικής καταγωγής και άλλων μερών του κόσμου, καθώς η δεύτερη και οι επόμενες γενιές πρώτων Ελλήνων μεταναστών γίνονται κυρίαρχες ομάδες προγόνων. Αυτό ισχύει και για την Αυστραλία που φιλοξενεί τη μεγαλύτερη ελληνική διασπορά όπου κατά την Αυστραλιανή Απογραφή του 2021 425.000 άτομα δήλωσαν ότι είναι ελληνικής καταγωγής με μόνο το 22% να γεννιέται στην Ελλάδα, δηλαδή 92300, που ονομάζεται πρώτη γενιά.
Το βιβλίο διερευνά την αυστραλιανή διάσταση μέσα από μια ολοκληρωμένη εξέταση των σχέσεων μεταξύ των Αυστραλών Καστελλοριζών και της προγονικής τους πατρίδας, το Καστελλόριζο, εστιάζοντας στον αντίκτυπο της πρόσφατης οικονομικής κρίσης στις διαδικασίες εμπλοκής της διασποράς. Είναι μια εξαιρετική μελέτη περίπτωσης που καταδεικνύει την ανάγκη για μια εις βάθος παρακολούθηση της σημασίας του εθνο-περιφερειακού παράγοντα κατά την εξέταση των διασυνδέσεων της ελληνικής διασποράς με τους περιφερειακούς προγόνους της και μέσω αυτών με την ευρύτερη εθνο-εθνική πατρίδα σε περιόδους κρίσης. .
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”