Άρθουρ Α’ Κύριε
Η Ημέρα των Βετεράνων, που γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου, είναι αφορμή για προβληματισμό αλλά και γιορτή. Οι παρελάσεις που δείχνουν ανθρώπους με στολή – αυτούς που υπηρετούν αυτήν τη στιγμή, αυτούς που υπηρέτησαν και άλλους που μας προστατεύουν – πρέπει πάντα να είναι ευπρόσδεκτες. Οι στρατιωτικές στολές μας θυμίζουν τον ρόλο του πολέμου στην ιστορία μας – και στο παρόν μας.
Από την αρχαιότητα, οι πορείες ήταν ζωτικής σημασίας για την επανένταξη των πολεμιστών στην κοινωνία. Ο πόλεμος είναι πολύ ανησυχητικός και ενοχλητικός καθώς είναι επικίνδυνος. Ακόμη και ο σπάνιος άντρας που βρίσκει τη μάχη αναζωογονητική και ανταμείβουσα, έχει απεγνωσμένη ανάγκη ένα καλωσόρισμα στο σπίτι μετά από έναν φόνο.
Ο Όμηρος, ιστορικός του Τρωικού Πολέμου, είναι πολύ ευαίσθητος σε αυτό. Το μεγάλο κλασικό χωρίζεται σε δύο μέρη. Η ταινία «Η Ιλιάδα» εστιάζει στις μάχες και τα σχετικά γεγονότα που αφορούν τους Έλληνες και τους Τρώες. Η «Οδύσσεια» περιγράφει το πολύ μεγάλο ταξίδι στο σπίτι του Έλληνα ηγέτη Οδυσσέα και των ανδρών του. Διασχίζουν την εικονιστική γεωγραφία και αγωνίζονται να αφήσουν πίσω τους τη φρίκη.
Ο Στρατηγός Γεώργιος Σ. Ο Πάτον Τζούνιορ, ο μεγάλος Αμερικανός αρχηγός μάχης, γνωρίζει πολύ καλά αυτή τη διάσταση. Ο Πάτον και ο στρατηγός Τζέιμς Ντούλιτλ γιόρτασαν σε μια ιδιωτική τελετή στο Κολοσσαίο του Λος Άντζελες μετά την παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία ηγήθηκε της πρώτης αεροπορικής επιδρομής στο Τόκιο λίγο μετά το Περλ Χάρμπορ.
Ο Πάτον γιόρτασε τα επιτεύγματα της Τρίτης Στρατιάς του στη νικηφόρα εκστρατεία σε όλη την Ευρώπη. Και τιμώντας τα στρατεύματά του, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στους 40.000 που έχασαν τη ζωή τους. Ο Πάτον έκανε τέτοιες δηλώσεις τακτικά τους υπόλοιπους μήνες της ζωής του.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι λαοί που απελευθερώθηκαν από την κατοχή του Άξονα καλωσόρισαν τις Συμμαχικές δυνάμεις. Όπως είναι λογικό, τα μέσα μας έχουν επικεντρωθεί ιδιαίτερα σε αυτή τη διάσταση. Ο πόλεμος της Κορέας δημιούργησε πολύ ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του λαού, καθώς και έναν πολύ αποτελεσματικό στρατό της Νότιας Κορέας. Ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου απελευθέρωσε τον καταπιεσμένο λαό.
Οι πόλεμοι του Βιετνάμ και του Ιράκ/Αφγανιστάν ήταν διαφορετικοί. Κατά τη διάρκεια του Βιετνάμ, το στρατιωτικό προσωπικό ενθαρρύνθηκε έντονα, κατά καιρούς, να παραμείνει σιωπηλό. Η αντίθεση στον πόλεμο έγινε εχθρότητα προς τον στρατό μας. Δεν υπήρχε ομαδικό καλωσόρισμα στο σπίτι. Πολλοί βετεράνοι εκείνου του πολέμου υποφέρουν χωρίς τον Οδυσσέα, προβληματικοί—και ενοχλητικοί, μερικές φορές εγκληματίες.
Και πάλι, οι πόλεμοι στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν ήταν διαφορετικοί. Οι επισκέψεις στην Ουάσιγκτον, DC παρέχουν μια υπενθύμιση για να δείτε ένστολους στρατιωτικούς, ειδικά στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το αποφασιστικό τέλος της στρατιωτικής στράτευσης του Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον ήταν κρίσιμο για την αλλαγή.
Ωστόσο, η ταχεία εναλλαγή του προσωπικού σε εμπόλεμες ζώνες είναι συχνά άδικη και αντιπαραγωγική. Στις τεράστιες ψυχολογικές πιέσεις προστίθενται και οι σωματικοί κίνδυνοι και οι οικογένειες υποφέρουν πολύ. Η στρατιωτική στράτευση, η οποία περιλαμβάνει όλους τους εθελοντές, έχει κάνει τις υπηρεσίες μας σχετικά ξεχωριστές από την υπόλοιπη αμερικανική κοινότητά μας.
Ο στρατός παραμένει ζωτικός μοχλός ισότητας και ευκαιριών. Ο στρατηγός Κόλιν Πάουελ και πολλοί άλλοι τονίζουν αυτό. Ο Πάουελ, ταπεινής καταγωγής, κατέκτησε τις υψηλότερες πολιτικές και στρατιωτικές θέσεις στην κυβέρνησή μας.
Ο Πάουελ σημείωσε ότι υπέστη διακρίσεις στο Νότο, αλλά δεν ήταν στο αξίωμα. Ο στρατός μας επιβεβαιώνει την αξία.
Η 11η Νοεμβρίου είναι μια ώρα για προβληματισμό, τιμώντας τους βετεράνους, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Ενθαρρύνετέ τους να υποβάλουν υποψηφιότητα. Κερδίσαμε τον Ψυχρό Πόλεμο εν μέρει επειδή μέλη της γενιάς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησαν επίσης στην κυβέρνηση. Κάθε Αμερικανός πρόεδρος, από τον Χάρι Τρούμαν μέχρι τον Τζορτζ Χ. Β. Μπους, υπήρξε βετεράνος. Σήμερα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Αυτό που χρειαζόμαστε πάνω από όλα είναι το είδος του αληθοφανούς ρεαλισμού, οι γυναίκες και οι άνδρες που υπηρέτησαν την πολιτική.
Περισσότερες πληροφορίες: “Patton – A Genius for War” του Carlo d’Este και η ταινία “Patton”
Ο Arthur I. Seer είναι ο διακεκριμένος καθηγητής Clausine στο Carthage College και συγγραφέας του After the Cold War (NYU Palgrave/Macmillan). Επικοινωνήστε με το acyr@carthage.edu