Η ανάλυση του ανθρώπινου εγκεφαλικού ιστού αποκαλύπτει διαφορές στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται τα ανοσοκύτταρα στους εγκεφάλους των ατόμων με νόσο Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με υγιείς εγκεφάλους, υποδηλώνοντας έναν πιθανό νέο θεραπευτικό στόχο.
Η ανακάλυψη έγινε από έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, η οποία δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο Κύτταρα μικρογλοίας Στον εγκέφαλο ατόμων με νόσο Αλτσχάιμερ Σε προφλεγμονώδη κατάσταση Συχνά, καθιστώντας τα λιγότερο ευάλωτα στην προστασία.
Η μικρογλοία είναι κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που βοηθούν στη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου μας απομακρύνοντας τα απόβλητα και διατηρώντας την κανονική λειτουργία του εγκεφάλου.
Ως απόκριση στη μόλυνση ή για την αφαίρεση νεκρών κυττάρων, αυτά τα κομψά σχήματα που αλλάζουν σχήμα μπορούν να γίνουν λιγότερο περιστρεφόμενα και πιο ευκίνητα για να καταβροχθίσουν εισβολείς και σκουπίδια. κι αυτοί Οι συνάψεις «κλαδεύουν» κατά την ανάπτυξητο οποίο βοηθά στο σχηματισμό των κυκλωμάτων που βοηθούν τον εγκέφαλό μας να λειτουργεί καλά.
Δεν είναι βέβαιο τι ρόλο παίζουν στη νόσο του Αλτσχάιμερ, αλλά σε άτομα με αυτή την καταστροφική νευροεκφυλιστική ασθένεια, ορισμένα μικρογλοία ανταποκρίνονται πολύ έντονα. Μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή Που συμβάλλει στον θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων.
Δυστυχώς, οι κλινικές δοκιμές για Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα για τη νόσο του Αλτσχάιμερ δεν έχουν δείξει σημαντικά αποτελέσματα.
Για να εμβαθύνουν στο ρόλο της μικρογλοίας στη νόσο του Αλτσχάιμερ, οι νευροεπιστήμονες Katherine Prater και Kevin Green του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, μαζί με συναδέλφους από πολλά ιδρύματα των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν δείγματα αυτοψίας εγκεφάλου από ερευνητικούς δότες – 12 άτομα με νόσο Alzheimer και 10 υγιή άτομα. για τη μελέτη της δραστηριότητας του γονιδίου.Κύτταρα μικρογλοίας.
Χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο προώθησης Αλληλουχία μονόκλωνου RNAΗ ομάδα κατάφερε να αναγνωρίσει σε βάθος 10 διαφορετικούς πληθυσμούς μικρογλοίας στον εγκεφαλικό ιστό με βάση το μοναδικό σύνολο γονιδιακής έκφρασης, το οποίο λέει στα κύτταρα τι να κάνουν.
ΤΤρεις ομάδες δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ πριν, και μία από αυτές ήταν πιο συχνή σε άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ. Αυτός ο τύπος μικρογλοίας περιέχει γονίδια που προάγουν τη φλεγμονή και τον κυτταρικό θάνατο.
Συνολικά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πληθυσμοί της μικρογλοίας στον εγκέφαλο των ατόμων με νόσο του Αλτσχάιμερ ήταν πιο πιθανό να βρίσκονται σε προφλεγμονώδη κατάσταση.
Αυτό σημαίνει ότι ήταν πιο πιθανό να παράγουν φλεγμονώδη μόρια που μπορούν να βλάψουν τα εγκεφαλικά κύτταρα και πιθανώς να συμβάλουν στην ανάπτυξη της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Οι τύποι μικρογλοίας που βρέθηκαν στον εγκέφαλο των ατόμων με Αλτσχάιμερ ήταν λιγότερο πιθανό να είναι προστατευτικοί, επηρεάζοντας την ικανότητά τους να τραβούν το βάρος τους καθαρίζοντας τα νεκρά κύτταρα και τα απόβλητα και προάγοντας την υγιή γήρανση του εγκεφάλου.
Οι επιστήμονες πιστεύουν επίσης ότι η μικρογλοία μπορεί να αλλάξει τους τύπους με την πάροδο του χρόνου. Επομένως, δεν μπορούμε απλώς να κοιτάμε τον εγκέφαλο ενός ατόμου και να πούμε με βεβαιότητα τι είδους μικρογλοία έχει. Η παρακολούθηση του τρόπου με τον οποίο τα μικρογλοία αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς συμβάλλουν στη νόσο του Αλτσχάιμερ.
«Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε να πούμε εάν είναι τα μικρογλοία που προκαλούν την ασθένεια ή αν είναι η παθολογία που προκαλεί την αλλαγή της συμπεριφοράς αυτών των μικρογλοιών». Αυτός είπε Πολύλογος.
Αυτή η έρευνα βρίσκεται ακόμα στα αρχικά της στάδια, αλλά προάγει την κατανόησή μας για το ρόλο αυτών των κυττάρων στη νόσο του Αλτσχάιμερ και υποδηλώνει ότι ορισμένοι πληθυσμοί μικρογλοίας μπορεί να είναι στόχοι για νέες θεραπείες.
Η ομάδα ελπίζει ότι το έργο τους θα οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή των ατόμων με νόσο του Αλτσχάιμερ.
«Τώρα που έχουμε εντοπίσει τα γενετικά προφίλ αυτών των μικρογλοίων, μπορούμε να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς κάνουν και ελπίζουμε να εντοπίσουμε τρόπους αλλαγής της συμπεριφοράς τους που μπορεί να συμβάλει στη νόσο του Αλτσχάιμερ», λέει ο Prater. Αυτός είπε.
«Εάν μπορούμε να προσδιορίσουμε τι κάνουν, ίσως μπορέσουμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά τους με θεραπείες που μπορεί να αποτρέψουν ή να επιβραδύνουν αυτήν την ασθένεια».
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Γερασμένη φύση.
Μια προηγούμενη έκδοση αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2023.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”