Η εισαγωγή της ελληνικής διασποράς στον ελληνικό πολιτισμό θα πρέπει να είναι πιο ολοκληρωμένη

Εμπνεύστηκα από τον πρόσφατο εορτασμό της Ελληνικής Ημέρας Παιδείας στις 9 Φεβρουαρίου και την 64η επέτειο μιας ιστορικής εφημερίδας Νέα Κόσμος Να γράψω λίγα λόγια για το θέμα των ελληνικών σπουδών και να ενισχύσουμε τους δεσμούς μεταξύ της Ελλάδας και της ελληνικής διασποράς.

Παρόλο που η τεχνολογία και ειδικά το Διαδίκτυο φαίνεται, σε προσωπικό επίπεδο, να έχουν αποκλίνει μεγάλο μέρος της απόστασης που διανύουν οι χώρες, η ανάγκη για συγκεκριμένα προγράμματα, κοινοτικές πρωτοβουλίες και συλλογικά κινήματα για να φέρουμε τις κοινωνίες μας πιο κοντά παραμένει ισχυρή μεταξύ του ελληνικού κράτους και η ελληνο-αυστραλιανή κοινότητα.

Η ανάγκη αυτή αποδεικνύεται από τη θετική έκβαση του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών Latrobe, όπου παρά την αρχική απόφαση να κλείσει λόγω έλλειψης κεφαλαίων, πρωτοβουλίες που ελήφθησαν κυρίως από την ελληνο-αυστραλιανή κοινότητα, με τη βοήθεια του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και προτρέποντας μέσω σχετικής ερώτησης σχετικά με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο του υπουργείου, που υπέγραψαν εγώ και 27 από τους συναδέλφους μου, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει, στις 25 Νοεμβρίου, να καταστήσουμε δυνατή τη συνέχιση του προγράμματος. Δεν χρειάζεται να διαφωνήσω για τη σημασία προγραμμάτων όπως το La Trobe: τονίζουν τη συμβολή της ελληνικής γλώσσας στο λεξιλόγιο και τη γλώσσα των επιστημών, των τεχνών και της φιλοσοφίας. Η κοινή μας γλώσσα αποτελεί το κύριο συστατικό της πολιτιστικής ταυτότητας και του κοινωνικού δεσμού όσων την μιλούν: την πρώτη γενιά μεταναστών που μετακόμισαν στο εξωτερικό πριν από αρκετά χρόνια, τη δεύτερη και τρίτη γενιά Ελλήνων στη διασπορά που θέλουν να μάθουν τη γλώσσα τους προγόνους τους, και τους νέους μετανάστες από το «διαρροή εγκεφάλων», οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει το σπίτι για την τελευταία δεκαετία μόνος τους ή με τις οικογένειές τους σε αναζήτηση ενός καλύτερου και ασφαλέστερου μέλλοντος στην Αυστραλία και αλλού.

Για τους παραπάνω λόγους και αφού ληφθούν υπόψη οι διαφορετικές ανάγκες που θέτει η ποικιλομορφία διαφορετικών γλωσσικών καταβολών διαφορετικών μεταναστευτικών ροών, πιστεύω ακράδαντα ότι οι ελληνικές μελέτες γενικά χρειάζονται στοχοθετημένη υποστήριξη: με προγράμματα όπως αυτά στο La Trobe αλλά και μέσω ενός γενικού προώθηση της ποιότητας της ελληνικής εκπαίδευσης στη διασπορά, ώστε να ανταποκρίνεται στις ατομικές και ειδικές ανάγκες των μαθητών ελληνικής καταγωγής στο εξωτερικό, καθώς και σε μαθητές μη ελληνικής καταγωγής που επιθυμούν να μάθουν για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι αναπόφευκτη μια σταδιακή αύξηση του προϋπολογισμού του Υπουργείου Παιδείας, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα των σχολικών μονάδων στο εξωτερικό, οι πρόσθετοι μισθοί που χρεώνουν οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται στο εξωτερικό, τα έξοδα μεταφοράς Ελλήνων εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους στο εξωτερικό κ.λπ. Είναι επίσης σημαντικό για το υπουργείο να εισαγάγει πρωτοβουλίες και κίνητρα για πιο μορφωμένους και καλύτερα εκπαιδευμένους δασκάλους για σχολεία στο εξωτερικό (για παράδειγμα, η ικανότητα ενός δασκάλου να διατηρήσει την αρχική του θέση στην Ελλάδα μετά την επιλογή προσωρινής εργασίας στο εξωτερικό για λίγα χρόνια ήταν σαν νόμιμο απελευθέρωση βημάτων για εκπαιδευτικούς που σκέφτονται να υποβάλουν αίτηση για εργασία στο ελληνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα (Νόμος 4647/2018). Σεμινάρια είναι επίσης απαραίτητα για εκπαιδευτικούς που θα εργαστούν στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο εξωτερικό, εκτός από τη συνεχή υποστήριξη για σχολεία και τμήματα ελληνικής γλώσσας εκεί με εκπαιδευτικό υλικό , βιβλία κ.λπ.

Αρκούν τα παραπάνω για να καλύψουν τις ανάγκες των ελληνικών σπουδών στο εξωτερικό; Σίγουρα όχι, αλλά είναι τα απαραίτητα προκαταρκτικά στοιχεία για τα επόμενα βήματα. Απαιτούνται περισσότερα, δηλαδή η ανταλλαγή επισκέψεων φοιτητών, καλοκαιρινών κατασκηνώσεων για τους μαθητές να μάθουν την ελληνική γλώσσα, και προγραμμάτων που ξεκίνησαν από ελληνικά πανεπιστήμια, και υπάρχουν πολλές άλλες ιδέες, αλλά επιτρέψτε μου να επικεντρωθώ και να επιμείνω στην αναγκαιότητα του πολιτιστικού διαλόγου και ανταλλαγής : η παραδοσιακή και σύγχρονη μουσική μας μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για το συναίσθημα, συνδέοντας αναμνήσεις και θρέφοντας την ψυχή καθώς και αρχαίο και σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Όσον αφορά τις εκθέσεις αρχαίων ελληνικών αντικειμένων που φιλοξενούνται στο εξωτερικό, όπως το Μουσείο Μπενάκη που πρόκειται να δημιουργηθεί στην Αυστραλία, εμείς στη Σύριζα δεν είμαστε σε καμία περίπτωση αντίθετοι, αλλά επιμένουμε ότι οι αρχαιότητες εγκαταλείπουν την Ελλάδα για λιγότερα χρόνια (και μπορεί να είναι) αντικαταστάθηκε από άλλη ελληνική ομάδα), όπως ορίζεται από τον προηγούμενο νόμο.

Η εισαγωγή της ελληνικής διασποράς στον ελληνικό πολιτισμό θα πρέπει να είναι πιο περιεκτική και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω σύγχρονων καλλιτεχνών, ζωγράφων, γλύπτες, της χορευτικής μας παράδοσης, του σύγχρονου ελληνικού χορού, πολύ σημαντικών σύγχρονων Ελλήνων κινηματογραφιστών και της δημιουργίας περισσότερων βιβλιοθηκών ώστε οι άνθρωποι στο εξωτερικό να μπορούν να έρθουν σε επαφή με Έλληνες συγγραφείς και ποιητές, και φυσικά το αντίστροφο: οι καλλιτέχνες μπορούν οι Σύγχρονοι της Ελληνικής Διασποράς να ξεκινήσουν διάλογο με το κοινό στην Ελλάδα, ο οποίος είναι ένας διάλογος από τον οποίο μπορούν να επωφεληθούν όλοι. Ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί και η γενική ιδέα είναι η αμοιβαιότητα μεταξύ των καλλιτεχνών της Ελλάδας και της διασποράς και των μαζών με τρόπο που είναι αμοιβαία επωφελής από τη μία πλευρά, και από τη διαρκή γιορτή του ελληνικού πολιτισμού και του πολιτισμού από την άλλη : εάν υπάρχει ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που ορίζει τον ελληνικό πολιτισμό είναι η ποικιλομορφία που βασίζεται στο ένδοξο παρελθόν, αλλά εξελίσσεται επίσης στο μέλλον προσαρμόζοντας και ενσωματώνοντας σύγχρονες και ξένες επιρροές και ιδέες.

Πιστεύω ότι η ανθεκτικότητα και η ποικιλομορφία είναι βασικά στοιχεία που επιτρέπουν στον οικουμενικότητα του ελληνικού πολιτισμού και πολιτισμού να ευδοκιμήσει στο παρόν. Το στοιχείο για το οποίο είμαστε πιο περήφανοι είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν να χωρέσουν σε ένα καλούπι, αλλάζουν συνεχώς και αγκαλιάζουν το νέο διαφορετικό, επιτρέποντας την όσμωση και ακόμη και την επιδίωξή του. Η πολυπολιτισμικότητα δεν μπορεί να διατηρηθεί πλήρως χωρίς παρέμβαση της διασποράς. Γι ‘αυτό πρέπει να δώσουμε στις ελληνικές μελέτες τη σημασία και την προσοχή που τους αξίζει.

* Η Ralia Cristido είναι διάσημη Έλληνα τραγουδίστρια και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ