Η εκπληκτική εικόνα του τηλεσκοπίου James Webb της NASA αποκαλύπτει τους μικροσκοπικούς δακτυλίους του Ποσειδώνα

Όταν φανταζόμαστε έναν κόσμο που αγκαλιάζεται από κοσμικές αύρες, συνήθως φανταζόμαστε τον Κρόνο. Κάποιος θα μπορούσε ακόμη και να υποστηρίξει ότι ο Κρόνος έχτισε ολόκληρη την προσωπικότητά του σε αυτούς τους εκθαμβωτικούς δακτυλίους – και δικαίως. Είναι συμπαγές. Ορατός. Πολυτελές ακόμη.

Αλλά αν δεν το ξέρατε ήδη, έχω την τιμή να σας πω ότι ο Ποσειδώνας έχει και δαχτυλίδια.

Είναι πολύ πιο μαλακό και επομένως δύσκολο να το δούμε χωρίς εξαιρετικά ισχυρά τηλεσκόπια. Στην πραγματικότητα, ο ίδιος ο πλανήτης βρίσκεται 30 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο από τη Γη, και οι τυπικοί αστρολόγοι δεν φαίνεται να είναι τίποτα περισσότερο από ένα αδύναμο σημείο φωτός.

Αν και δεν μπορούμε να θαυμάσουμε τα εύθραυστα κολάρα του Ποσειδώνα από εδώ, οι επιστήμονες έριξαν μια συναρπαστική ματιά σε αυτά που περιβάλλουν το γαλάζιο βασίλειο το 1989 χάρη στον ταξιδιωτικό ανιχνευτή Voyager της NASA – και την Τετάρτη, το εξίσου εξαιρετικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb του οργανισμού μας έδωσε το δεύτερο του γύρος..

«Έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από την τελευταία φορά που είδαμε αυτούς τους αχνούς, σκονισμένους δακτυλίους και αυτή είναι η πρώτη φορά που τους βλέπουμε στο υπέρυθρο», είπε η Heidi Hamill, ειδικός στο σύστημα του Ποσειδώνα και διεπιστημονικός επιστήμονας στο JWST. Αυτός είπε στην παρούσα κατάσταση. “Η πολύ σταθερή και ακριβής ποιότητα εικόνας του Ιστού επιτρέπει την ανίχνευση αυτών των πολύ αμυδρά δακτυλίων κοντά στον Ποσειδώνα.”

Και σαν να μην έφτανε αυτό, αυτή η νέα εικόνα δείχνει τον Ποσειδώνα, που σίγουρα θα εκπέμπει μια απαλή λάμψη λεβάντας κάτω από τον εγγύς υπέρυθρο φακό του JWST, σε ένα φόντο γαλαξιών που καταγράφηκαν αριστοτεχνικά από το ίδιο κομμάτι Η επόμενη γενιά διαστημικής τεχνολογίας. Είναι αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι το JWST είναι πολύ ευαίσθητο για να συλλάβει αυτό που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε “κενό χώρο”. Αυτό το μηχάνημα είναι αρκετά ισχυρό για να Άνοιξε κατά λάθος ένα σεντούκι θησαυρού Κάθε φορά που κοιτάζει το κενό.

Χωρίς άλλη καθυστέρηση, ο Ποσειδώνας:

Από κάθε φωτογραφία που έχει τραβήξει η JWST μέχρι στιγμής, αυτή είναι η αγαπημένη μου.

Το βάθος πεδίου του μου δίνει υπαρξιακές πεταλούδες γιατί είναι ανησυχητικό να βλέπεις έναν πλανήτη γεμάτο, συμπεριλαμβανομένων των δακτυλίων, να επιπλέει μπροστά από απατηλά μικρούς γαλαξίες που, στην πραγματικότητα, εκτείνονται σε εκατοντάδες χιλιάδες έτη φωτός. Αυτοί οι γαλαξίες βρίσκονται σε τεράστιες αποστάσεις από την κοσμική γειτονιά του ηλιακού μας συστήματος (το σπίτι του Ποσειδώνα), και ωστόσο φέρουν περισσότερο κοσμική βιολογία.

Ο φακός JWST συντρίβεται στον Ποσειδώνα

Η φωτεινή λάμψη που βλέπουμε στην εικόνα JWST του Ποσειδώνα υπάρχει μόνο επειδή έχει φιλτραριστεί από τις υπέρυθρες δυνάμεις του τηλεσκοπίου. Εξετάζουμε την απεικόνιση των αόρατων υπέρυθρων μηκών κύματος που εκπέμπονται από τον αέριο κόσμο.

Δεν εξετάζουμε τα ορατά μήκη κύματος στα οποία έχουμε συνηθίσει — αυτά που μας δείχνουν χρώμα, όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, για παράδειγμα. Το χρώμα του Ποσειδώνα εξακολουθεί να διακρίνεται από το μπλε χρώμα του που προέρχεται από στοιχεία του πλανήτη, όπως το μεθάνιο, αλλά το JWST δεν μπορεί να μας το δείξει. Δεν είναι αυτό που σχεδιάστηκε να κάνει.

«Στην πραγματικότητα, το μεθάνιο απορροφάται τόσο έντονα που ο πλανήτης είναι εντελώς σκοτεινός στα μήκη κύματος Webb», είπε η ESA Αυτός είπε Σε ένα δελτίο τύπου, «Εκτός από μέρη όπου τα σύννεφα βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα, τα παγωμένα σύννεφα μεθανίου εμφανίζονται ως φωτεινές λωρίδες και κηλίδες που αντανακλούν το φως του ήλιου πριν απορροφηθεί από το μεθάνιο».

Μπορείτε επίσης να δείτε μια λεπτή γραμμή φωτεινότητας να περιβάλλει τον ισημερινό του πλανήτη, η οποία σύμφωνα με την ομάδα μπορεί να υποδηλώνει παγκόσμια περιστροφή της ατμόσφαιρας που σχετίζεται με τους ανέμους και τις καταιγίδες του Ποσειδώνα. «Η ατμόσφαιρα χαμηλώνει και θερμαίνεται στον ισημερινό, και ως εκ τούτου λάμπει σε υπέρυθρα μήκη κύματος περισσότερο από τα ψυχρότερα αέρια που περιβάλλουν», είπε η NASA.

Στο Βόρειο Πόλο, λέει το πρακτορείο, υπάρχει επίσης «ενδιαφέρουσα φωτεινότητα» και στον Νότιο Πόλο, περαιτέρω στοιχεία για μια δίνη στην επιφάνεια της σφαίρας.

Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, από τα δεκατέσσερα γνωστά φεγγάρια του Ποσειδώνα, το JWST έπιασε επτά: τη Γαλάτεια, τη Ναϊάδα, τη Θάλασσα, τη Δέσποινα, τον Πρωτέα, τη Λάρισα και τον Τρίτωνα. Ο Triton δείχνει την οδοντωτή εξαγωνική έκλαμψη του JWST, που φαίνεται στην παράξενη τροχιά του προς τα πίσω, προσφέροντας στους αστρονόμους την ελπίδα ότι το JWST μπορεί να βοηθήσει στην αποκρυπτογράφηση της παράξενης κατάστασης.

«Η κυρίαρχη εικόνα Webb του Ποσειδώνα είναι ένα πολύ φωτεινό σημείο φωτός που χαρακτηρίζεται από τα χαρακτηριστικά ύψη περίθλασης που φαίνονται σε πολλές από τις εικόνες Webb», δήλωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος. «Δεν είναι αστέρι, αλλά το πιο ασυνήθιστο φεγγάρι του Ποσειδώνα, ο Τρίτωνας».

Ωστόσο, το πλαίσιο της φωτογραφίας είναι αυτό που πραγματικά με ενθουσιάζει. Αν απομακρυνθούμε από τον Τρίτωνα, τους δακτυλίους του Ποσειδώνα καλυμμένους με τη σκόνη και τα μυστήρια της πολικής δίνης, γίνεται σαφές ότι μπορούμε να δούμε αυτές τις κοσμικές λεπτομέρειες μόνο από την απόλυτη σύμπτωση της παρουσίας τους σε αυτό το άτομο του σύμπαντος.