Ένας απόλυτος πολιτικός εμπιστευτής, ο ελληνικής καταγωγής Ηλίας Δημητροκόπουλος δεν κατείχε ποτέ δημόσιο αξίωμα, αλλά πέρασε τη μακρά ζωή του στη σκιά, δουλεύοντας για να επηρεάσει αυτούς που το έκαναν.
Ηλίας β. Συλλογή Δημητρογόπουλου / James H. Βαρώνος Ηλίας β. Χωρίς τίτλο φωτογραφία του Δημητρογόπουλου, αριστερά, του Χένρι Κίσινγκερ, Υπουργού Εξωτερικών και Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας επί προέδρων Νίξον και Φορντ.
Τώρα, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζέιμς Μπάρον έβγαλε από τη σκιά τον Ηλία σε μια νέα βιογραφία του., «The Greek Link: The Life of Elias Demetrocopoulos and The Untold Story of Watergate».
Στην εισαγωγή της βιογραφίας του, ο Baron περιέγραψε την περίπτωσή του ως «δημοσιογράφο, μεσίτης πληροφοριών, δημοσιογράφο, έμπιστο σύμβουλο, αμφίβολο ξένος πράκτορας, παθιασμένος δημοκράτης και υπέρμαχος της ελευθερίας του λόγου, άνθρωπος με φίλους και πόρους από όλο το πολιτικό φάσμα».
Ο Ηλίας εγκατέστησε τις πολιτικές του επαφές κυρίως στην Ουάσιγκτον, DC, όπου έθιξε τους κορυφαίους πολιτικούς της Μινεσότα του εικοστού αιώνα, τον Αντιπρόεδρο Hubert Humphrey και τον βουλευτή των ΗΠΑ Dan Fraser. Άλλες πολιτικές προσωπικότητες που έπαιξαν δεύτερους ρόλους στην ιστορία του Δημητρακόπουλου περιλαμβάνουν πατέρα και γιο με σχέσεις με τη Μινεσότα: ο Αντρέας Παπανδρέου, πρώην καθηγητής οικονομικών στη Μινεσότα που υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Ελλάδας τη δεκαετία του 1980, και ο γεννημένος στη Μινεσότα γιος του Τζορτζ, ο οποίος κατείχε το ίδια θέση από το 2009 έως το 2011.
Ο Ηλίας γεννήθηκε σε μια μεσοαστική αθηναϊκή οικογένεια το 1928 και τα πρώτα του χρόνια πέρασαν στην κατάθλιψη και στην Ελλάδα, που μαστιζόταν από τον Δ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως έφηβος, ο νεαρός Αθηναίος έκανε όνομα ως μέλος της Ελλάδας. Διαμαρτυρία ενάντια στους Ναζί που κατέλαβαν την πατρίδα τους το 1941. Τουλάχιστον 20 χρόνια μετά τον πόλεμο, ο Ηλίας αποφάσισε ότι η δημοσιογραφία θα ήταν το κάλεσμα της ζωής του. Εργάστηκε ως νεότερος ανταποκριτής για την επιδραστική αθηναϊκή εφημερίδα «Κατυμερίνη» με τους οικογενειακούς του δεσμούς και τις έντονες γνώσεις του στην αγγλική γλώσσα.
Μέσα σε δέκα χρόνια, ο Ηλίας είχε γίνει ένας από τους δημοσιογράφους με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Ελλάδα, αποκτώντας πρόσβαση στα πολιτικά κινήματα και τα κουνήματα της χώρας. Όταν ο Elias ήταν στα 30 του, ο Barron τον αποκάλεσε “έναν ξεφτιλισμένο άνθρωπο της πόλης. Μιλούσε άψογα με συντηρητική βρετανική ενδυμασία – ένα απρόσεκτο όνομα – σταγονόμετρο, δίνοντάς του την εντύπωση ότι είχε διασυνδέσεις σε όλο τον κόσμο”.
Το 1951, ο Ηλίας ξεκίνησε μια σειρά από τακτικά ταξίδια στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αναφέρει την αμερικανική πολιτική σκηνή στους Έλληνες αναγνώστες του. Ο Ηλίας, ο οποίος έχει κάνει όνομα με την πολιτική και κοινωνική ελίτ της Ουάσιγκτον, μπόρεσε να δώσει αποκλειστικές συνεντεύξεις με αρκετούς παραγωγούς πολιτικών ειδήσεων στη χώρα.
Όταν οι στρατιωτικοί ηγέτες ανέτρεψαν την εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας το 1967, η τακτική ζωή του Ηλία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ελλάδας διαταράχθηκε. Ο Ηλίας κρατείται πλέον όμηρος της ελληνικής άρχουσας ελίτ και των υποστηρικτών της στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, απειλώντας με φυλάκιση τον Ηλία. Χρησιμοποιώντας τις επαφές του στην Ουάσιγκτον, μπόρεσε να λάβει βίζα για τις ΗΠΑ και μπόρεσε να εγκατασταθεί σε αυτή τη χώρα παρά τις αντιρρήσεις ορισμένων ξένων αξιωματούχων.
Στην Ουάσιγκτον, ο Elias ενσωματώθηκε στο Fairfax Hotel, όπου το διάσημο Jackie Club έγινε η βάση λειτουργίας του. Καθώς οι σχέσεις με τα ελληνικά έγγραφά του χάλασαν, ο Ηλίας βασίστηκε στην υποστήριξη των Αμερικανών φίλων του στην καλή του θέση, ανακάλυψε ξανά τον εαυτό του ως αγωνιστή και πολιτικό ακτιβιστή και υποστήριξε την υπόθεση της ελληνικής δημοκρατίας.
Ιστορική Εταιρεία της Μινεσότα Ντον Φρέιζερ
Ο Ελίας έγινε φίλος με τον Νταν Φρέιζερ, βουλευτή των ΗΠΑ από την 5η περιφέρεια του Κογκρέσου της Μινεσότα, όταν ήταν υπέρμαχος της δημοκρατίας. Ο Φρέιζερ χρησιμοποίησε τη θέση του ως προέδρου της Υποεπιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής για να τονίσει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από δεξιά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο που λαμβάνουν εξωτερική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Ένας από τους κύριους στόχους του Φρέιζερ ήταν το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς, το οποίο θέσπισε στρατιωτικό νόμο, περιόρισε τις πολιτικές ελευθερίες και συνέλαβε και βασάνισε διαδηλωτές.
Ο Φρέιζερ έγινε ένας από τους κύριους δικηγόρους του Ηλία στο Κογκρέσο, χρησιμοποιώντας πληροφορίες που παρείχαν Έλληνες ακτιβιστές σε έρευνες με μεγάλη δημοσιότητα για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από δικτατορικές κυβερνήσεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Οι προσπάθειες του Φρέιζερ να αναδιαρθρώσει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ απορρίφθηκαν από τις κυβερνήσεις Νίξον και Φορντ και το βασικό του νομοσχέδιο του 1976 καλούσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να αξιολογήσει το καθεστώς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ενισχυόμενων χωρών. Διεθνή Ανθρώπινα Δικαιώματα από την Διοίκηση Carter.
Κουμπί καμπάνιας προεδρικών εκλογών Hubert H. Humphrey 1968
Αλλά ενώ ο Ελίας έπαιξε βασικό ρόλο στη βελτίωση της ατζέντας του στο Κογκρέσο, ο Φρέιζερ ήταν μια άλλη πολιτική προσωπικότητα της Μινεσότα που βρισκόταν στο επίκεντρο των δραματικών προσπαθειών του ακτιβιστή στην Ουάσιγκτον.
Αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας περιστρέφεται γύρω από την ανακάλυψη του Ηλία ότι η ελληνική άρχουσα ελίτ έλαβε κρυφά πάνω από ενάμισι εκατομμύριο δολάρια σε παράνομες συνεισφορές στην προεκλογική εκστρατεία του Νίξον για τις προεδρικές εκλογές του 1968. Ο Μπράιαν Λίντον θα μεσολαβήσει για τον Τζόνσον και θα προτρέψει τον Τζόνσον να ζητήσει επιβεβαίωση της CIA σχετικά με τη μεταφορά. Ο O’Brien έθεσε το ζήτημα στον Johnson, αλλά ο πρόεδρος αρνήθηκε να κάνει μια σύσταση και η ιστορία θάφτηκε μέχρι να φύγει ο Nixon.
Ο Ηλίας πίστευε ακράδαντα ότι αν είχαν διαρρεύσει πληροφορίες για χρήματα πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου, θα ήταν μια αρκετά μεγάλη βόμβα για να βυθίσει τον Νίξον και να εκλέξει τον Χάμφρεϊ (ο οποίος έχασε με λιγότερο από 1 τοις εκατό των ψήφων). Σε όλη του τη ζωή, ο Ηλίας συνέχισε να θρηνεί αυτό που πίστευε ότι θα ήταν το υψηλότερο σημείο της καριέρας του.
Όταν ο Ηλίας πέθανε σε ηλικία 87 ετών το 2016, ένα συλλυπητήριο σημείωμα στους New York Times ανέφερε: «Ο αόριστος ρόλος του ως δημοσιογράφου με πολιτική ατζέντα… και μια ομάδα συμμάχων και αντιπάλων τον καθόρισε ως μυστικό χαρακτήρα που εμπορευόταν από ένα τηλέφωνο – ένα γραφείο τοποθετημένο σε ένα τζόκεϊ κλαμπ.
Ο Τζέιμς Μπάρον έχει παράσχει μια εξαιρετικά ευανάγνωστη περιγραφή της ζωής και των εποχών αυτού του «σιωπηρού χαρακτήρα» που έκοψε έναν τόσο μεγάλο χώρο στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ουάσιγκτον. Οι λάτρεις της ιστορίας θα ήθελαν να προσθέσουν Ελληνική σύνδεση Στη λίστα ανάγνωσής τους.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”