Η ελληνική οσκαρική παράσταση «The Digger» θα διανεμηθεί από την Strand Edition

Η Strand Relaying επέλεξε το «Digger» του Γεώργιου Γρηγοράκη για διανομή στις ΗΠΑ την Πέμπτη. Η ταινία, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γρηγοράκη, είναι επίσης η επίσημη υποβολή της Ελλάδας για την καλύτερη διεθνή ταινία στα 94α Όσκαρ.

Ο Digger αφηγείται την ιστορία ενός αγρότη ονόματι Νικήτας που ζει και εργάζεται στη βόρεια Ελλάδα. Τη στιγμή που μια εταιρεία εξόρυξης αρχίζει να εισβάλλει στη ζωή του Νικήτα, ο γιος του επιστρέφει απροσδόκητα σπίτι μετά από χρόνια αποξένωσης.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι που θα αναλάβουμε αυτή την καταπληκτική ταινία και θα εκπροσωπήσουμε την Ελλάδα στα Βραβεία Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας και που συνεργαζόμαστε τόσο με την Athena όσο και με το Match Factory για αυτό καθώς θεωρούμε ότι είναι οικογενειακή υπόθεση», δήλωσαν οι συνιδρυτές του Strand Relay στο μια δήλωση που αναφέρεται στην Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, μία από τις παραγωγές του «The Digger» και συχνή συνεργάτιδα του Strand Relay.

Το Digger έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου όπου έγινε αμέσως αντιληπτό με ενθουσιασμό από κοινό και κριτικούς. Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο CICAE στο φεστιβάλ και έχει προβληθεί σε φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, το Σεράγεβο και τη Φιλαδέλφεια.

«Ο εκσκαφέας» είναι μια ελληνική ταινία που αγγίζει διεθνή θέματα

Ο Γρηγοράκης συνέγραψε την ταινία μαζί με τη Μαρία Βόττη και τον Βαγγέλη Μουρίκη, που υποδύεται τον Νικήτα. Σε μια συνέντευξη με Φεστιβάλ ΚινηματογράφουΚαι Ο Γρηγοράκης εξήγησε πώς ο «Digger» ασχολείται με θέματα που επηρεάζουν ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ενώ παραμένει μια ειλικρινής «Ελληνική Ταινία» με επίκεντρο τη στενή σχέση πατέρα και γιου:

“Νομίζω ότι για μένα, είναι μια ελληνική ταινία, αλλά αντανακλά πιο καθολικά από την ελληνική κοινωνία. Νομίζω ότι αυτός ο διχασμός μέσα στην κοινωνία είναι ένα παγκόσμιο πράγμα που συμβαίνει. Ξέρετε ότι μια μέρα είδα μια αφίσα στον σιδηροδρομικό σταθμό εδώ για την περιβαλλοντική κρίση είναι το επόμενο Τείχος του Βερολίνου. Και νομίζω ότι αυτό είναι το θέμα της ταινίας. Νομίζω ότι είναι για τους ανθρώπους χωρισμένους σε αυτούς που τους αρέσει ο «σκαφέας» στην ταινία να καταβροχθίζει, κάπως να τρώει τα πάντα. Θέλουν να συνεχίσουν, ας πούμε , σε ένα σύστημα που επιδιώκει το κέρδος και θέλουν να καταβροχθίσουν τα πάντα. Και θέλουν να συνεχίσουν σε ένα σύστημα που ξέρουμε ότι θα τελειώσει. Οι φυσικοί μας πόροι, ο τρόπος που τους καταναλώνουμε θα εξαφανιστούν τα επόμενα 50 χρόνια το πολύ. Στις Από την άλλη, κάποιοι άλλοι λένε, «Όχι άλλο, φτάνει». Θέλουμε ο τρόπος ζωής μας να είναι με διαφορετικό τρόπο, μια διαφορετική ισορροπία στον τρόπο που ζούμε.» Και νομίζω ότι αυτός είναι ένας παγκόσμιος διαχωρισμός. είναι για ένα σύστημα που θέλει κάποιες οικονομικές λύσεις και ένα σύστημα που αποφεύγει τις σχέσεις ταυτόχρονα επειδή οι σχέσεις έχουν κόστος, ξέρετε. Δεν μπορείτε να αποφύγετε το κόστος εάν θέλετε να καταβάλετε προσπάθεια για να έχετε μια σχέση. Γι’ αυτό είναι τελικά μια ταινία για τη σχέση πατέρα και γιου, και οι δύο καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να εμβαθύνουν, να δημιουργήσουν τα θεμέλια».