Το μόνιμο διαστημικό σκάφος της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος απέχει μόλις τρεις εβδομάδες από την άφιξή του στον Άρη.
Το ρομπότ και ο κόκκινος πλανήτης τους χωρίζουν ακόμα Περίπου 4,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα (3 εκατομμύρια μίλια), αλλά αυτό το χάσμα μειώνεται με ταχύ ρυθμό.
Το μεγαλύτερο και πιο προηγμένο όχημα που έχει σταλεί ποτέ για προσγείωση σε άλλο πλανήτη, ένα ρομπότ της NASA στοχεύει σε έναν υποτροπικό κρατήρα που ονομάζεται Jizero.
Αναμένεται να προσγειωθεί λίγο πριν από τις 2100 GMT την Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου.
Να πάω κάτω, Rover NASA Οι μηχανικοί θα πρέπει να επιβιώσουν από αυτό που οι μηχανικοί αποκαλούν “επτά λεπτά τρόμου” – ο χρόνος που χρειάζεται για να ταξιδέψουν από την κορυφή της ατμόσφαιρας στην επιφάνεια.
Το “The horror” είναι μια ένδειξη της τεράστιας πρόκλησης που ενυπάρχει στην προσπάθεια μείωσης της ταχύτητας εισόδου των 20.000 km / h σε κάτι σαν το γρήγορο περπάτημα τη στιγμή της “πτώσης των τροχών”.
«Όταν οι επιστήμονες κοιτάζουν τον ιστότοπο προσγείωσής μας, τον κρατήρα Jezero, βλέπουν την επιστημονική υπόσχεση για τα πάντα: τα απομεινάρια ενός αρχαίου ποταμού που ρέει και ρέει από αυτόν τον κρατήρα και πιστεύουν ότι αυτό είναι το μέρος για να αναζητήσουν σημάδια προηγούμενης ζωής. όταν κοιτάζω τον Jizero, βλέπω τον κίνδυνο », είπε. Λέει ο Allen Chen, ο μηχανικός που ηγείται των προσπαθειών Entry, Descent and Descent (EDL) για επιμονή.
Υπάρχει παντού κίνδυνος. Υπάρχει αυτός ο γκρεμός ύψους 60-80 μέτρων που διασχίζει τη μέση του χώρου προσγείωσης. Αν κοιτάξετε προς τα δυτικά, υπάρχουν λάκκοι που δεν μπορούν να βγουν από το όχημα ακόμη και αν προσγειωθούμε με επιτυχία σε ένα και αν κοιτάξετε προς τα ανατολικά, υπάρχουν μεγάλα βράχια. Το rover μας δεν θα ήταν πολύ χαρούμενο αν το βάλουμε σε αυτό, “είπε στο BBC News.
Ευτυχώς, η επιμονή έχει δοκιμάσει κάποιες τεχνικές που θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι φτάνει σε ένα ασφαλές σημείο στην επιφάνεια. Ανάμεσά τους είναι το περίφημο τζετ πακέτο “Skycrane” που προσγειώθηκε με επιτυχία στο πρώην rover της NASA, το Curiosity, πριν από οκτώ χρόνια.
Υπάρχουν ακόμη και μερικά πρόσθετα που έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση της αξιοπιστίας. Το σύστημα αλεξίπτωτων που επιβραδύνει την καθίζηση της ατμόσφαιρας από υπερβολικά υψηλές έως υποηχητικές ταχύτητες έχει τώρα αυτό που ονομάζεται “σκανδάλη εμβέλειας”. Αυτό διπλασιάζει το άνοιγμα του αλεξίπτωτου με μεγαλύτερη ακρίβεια για να φέρει το rover πιο κοντά στο σημείο στόχου.
Σε αντίθεση με το Curiosity που μόλις άνοιξε τον αγωγό όταν έφτασε σε μια προκαθορισμένη ταχύτητα, το Perseverance θα ελέγξει πρώτα το περιβάλλον του πριν εκδώσει την εντολή.
Συνοδεύεται από αυτό είναι το ανάλογο σύστημα πλοήγησης εδάφους. Η επιμονή είναι να επιθεωρείτε και να ελέγχετε το έδαφος κάτω από δορυφορικές εικόνες του κρατήρα για να μετρήσετε καλύτερα τη θέση του.
Ο Τσεν λέει ότι μοιάζει με εσένα, ή κοιτάζω έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου μας και μετά κοιτάζω πίσω τον χάρτη για να δούμε πού είμαστε.
“Αυτό ζητάμε από την επιμονή να κάνει μόνη της, για να μάθει πού βρίσκεται και, στη συνέχεια, να ταξιδέψει σε γνωστά ασφαλή μέρη κοντά.”
Η περιέργεια κατάφερε να προσγειωθεί ένα μίλι από το σημείο-στόχο. Λίγη υπερχείλιση. Η επιμονή, με βελτιωμένες τεχνικές προσγείωσης, θα πρέπει να λειτουργεί καλύτερα.
Οι επιστήμονες έχουν ήδη ονομάσει την περιοχή που περιλαμβάνει το κεντρικό μάτι. Ονομάζεται Timanfaya, που πήρε το όνομά του από το Εθνικό Πάρκο της Ισπανίας στο Lanzarote, ένα από τα Κανάρια Νησιά.
Το Lanzarote Timanfaya είναι μια ηφαιστειακή περιοχή. Η εκδοχή του Άρη, η οποία καλύπτει έκταση 1,2 χιλιομέτρων έως 1,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα, πιθανότατα θα περιλαμβάνει επίσης μερικούς πυριγενείς βράχους. Είναι το δάπεδο του κρατήρα Jiezero.
Αν και αυτό είναι το σημείο προσγείωσης, δεν είναι το κύριο μέλημα της αποστολής. Αυτό είναι το υπόλοιπο δέλτα ακριβώς στα βόρεια, μαζί με μερικούς από τους πιο απομακρυσμένους ανθρακικούς βράχους που πιστεύουν οι ερευνητές ότι μπορούν να ακολουθήσουν την άκρη μιας τεράστιας λίμνης στο Jizero.
“Τα ανθρακικά πετρώματα είναι πολύ άφθονα στη Γη, αλλά είναι πολύ σπάνια στον Άρη και δεν είμαστε πραγματικά σίγουροι γιατί”, λέει ο Ken Farley, επιστημονικός επιστήμονας της NASA στο Perseverance.
«Υπάρχει μια περιοχή στην άκρη του κρατήρα όπου η ακτή θα είχε υψηλή συγκέντρωση ανθρακικού άλατος. Αυτό είναι πολύ ελκυστικό για εμάς, επειδή τα ανθρακικά άλατα συχνά εναποτίθενται στο έδαφος. [by living organisms]: Οι άνθρωποι θα ήταν εξοικειωμένοι με πράγματα όπως οι κοραλλιογενείς ύφαλοι. “Είναι ένας καλός τρόπος για την καταγραφή ζωτικών υπογραφών”, είπε στο BBC News.
Το όνειρο είναι ότι η επιμονή θα σκοντάψει σε απολιθωμένα στοιχεία στρωματολίτων. Πρόκειται για ιζηματογενείς εναποθέσεις που σχηματίζονται από στρώματα ή στρώματα μικροοργανισμών.
Οι δομές και η χημεία που υπάρχουν σε αυτές είναι γνωστές στους γεωλόγους. Τούτου λεχθέντος, μιλάμε για βράχια στο Jizero που είναι περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα ευρήματα είναι απίθανο να προέρχονται από τη συλλογή slam-dunk, γι ‘αυτό το Perseverance θα συγκεντρώσει τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματά του για μεταγενέστερες αποστολές για να τα ανακτήσει και να τα φέρει πίσω στη Γη για πιο λεπτομερή μελέτη.
Ο Farley λέει ότι η επιμονή θα εγείρει τα πιο θεμελιώδη ερωτήματα και τυχόν απαντήσεις που θα αποφέρουν θα είναι χρήσιμες.
«Είναι να οικοδομήσουμε ένα κατοικήσιμο περιβάλλον όπου θα έρθει η ζωή; Ή μήπως είναι και μια μαγική σπίθα;» Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι πραγματικά σημαντική, γιατί τώρα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια, κυριολεκτικά δισεκατομμύρια πλανήτες πέρα από Γη.
Εξήγησε, “Ποια είναι η πιθανότητα να μην υπάρχει ζωή εκεί; Μου φαίνεται μικρό, αλλά όλα εξαρτώνται από το πόσο διαδεδομένη είναι αυτή η σπίθα παντού που κάνει τη ζωή να συνεχίζεται.”
