Οι επιστήμονες λένε ότι η καταστροφή της ελληνιστικής πόλης Φοινίκη στην Αίγυπτο ήταν ένας συνδυασμός ηφαιστειακών εκρήξεων και ξηρασίας.
Το Bernice, ένα ελληνιστικό λιμάνι στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας της Αιγύπτου, ήταν μια ακμάζουσα πόλη και φημισμένη στην αρχαιότητα.
Ιδρύθηκε το 275 π.Χ. από τον Πτολεμαίο Β Ph Φιλάδελφο (285-246 π.Χ.), ο οποίος το ονόμασε από τη μητέρα του, Φοίνικο Α of της Αιγύπτου.
Ο Πτολεμαίος Β Ph Φιλάδελφος (στα ελληνικά για “αδελφική αγάπη”) ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου από το 285 έως το 246. προ ΧΡΙΣΤΟΥΟ δεύτερος βασιλιάς της δυναστείας των Πτολεμαίων ιδρύθηκε από Έλληνες στρατιώτες υπό τη διοίκηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Μέσω του λιμανιού της Φοινίκης, οι Πτολεμαίοι ηγεμόνες της Αιγύπτου εισήγαγαν εμπορεύματα και ισχυρούς πολεμικούς ελέφαντες από τη νότια Ερυθρά Θάλασσα.
Η ακμάζουσα λιμενική πόλη γνώρισε μια περίοδο μεγάλης καταστροφής στα τέλη του τρίτου αιώνα π.Χ., ωστόσο, η εξερεύνηση του 21ου αιώνα οδήγησε σε ηφαιστειακές εκρήξεις που επηρεάστηκαν από τις καιρικές συνθήκες.
Η κλιματική αλλαγή εμπόδισε τον Νείλο να πλημμυρίσει, όπως συμβαίνει συνήθως κάθε χρόνο, προκαλώντας ξηρασία και όχι μόνο προκαλώντας έλλειψη γλυκού νερού στην πόλη αλλά επηρεάζοντας επίσης πολύ τη γεωργία.
Οι ηφαιστειακές εκρήξεις προκαλούν ξηρασία
Το πρόσφατα ανακαλυφθέν πηγάδι στο Μπερνίς παρείχε στους επιστήμονες στοιχεία ότι η προσωρινή εγκατάλειψη της πόλης προκάλεσε ξηρασία που προκλήθηκε από ηφαιστειακή έκρηξη το 209 π.Χ. και σταμάτησε την πλημμύρα του Νείλου.
Η ξηρασία οδήγησε σε λιμό στην Άνω Αίγυπτο, η οποία δημιούργησε μια εξέγερση εναντίον της δυναστείας των Πτολεμαίων στην Άνω Αίγυπτο, η οποία κράτησε για περισσότερα από 20 χρόνια (207-186 π.Χ.), κατά τη διάρκεια των οποίων οι ηγεμόνες έχασαν τον έλεγχο σημαντικών τμημάτων της ελληνιστικής Αιγύπτου.
Η μελέτη δείχνει ότι οι ηφαιστειακές εκρήξεις, η κλιματική αλλαγή, οι ξηρασίες και άλλα τέτοια γεγονότα προκάλεσαν έμμεσα μεγάλες κοινωνικές ανατροπές στην ελληνιστική Αίγυπτο.
Οι ερευνητές παρουσίασαν στοιχεία ότι μια σειρά εκρήξεων μπορεί να προκάλεσαν απότομη πτώση των βροχοπτώσεων το καλοκαίρι που προκάλεσε ο αφρικανικός μουσώνας.
Η απώλεια των βροχοπτώσεων των μουσώνων θα μείωνε τα ποτάμια του Νείλου και θα έκανε τους Αιγύπτιους να χάσουν την ετήσια πλημμύρα του Νείλου, το ζωτικό κύμα της γεωργίας τους.
Καθώς το φαγητό λιγοστεύει, οι ταραχές συνεχίζονται Θηβαϊκή εξέγερσηΞεκίνησε το 207 π.Χ. και εμφανίστηκε εναντίον του κυβερνώντος Μακεδόνα Πτολεμαίου.
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, ναοί και σπίτια καταστράφηκαν, ενώ η κυβέρνηση έχασε μεγάλο μέρος των φορολογικών της εσόδων.
Το νερό χρειάζεται μετά την αποτυχία του μουσώνα
Το δεύτερο μισό του τρίτου αιώνα π.Χ. είδε μια σημαντική αύξηση του πληθυσμού του Perenik, η οποία έθεσε πρόσθετες απαιτήσεις στην παροχή νερού της πόλης.
Ταυτόχρονα, υπήρξε μια σύγχρονη αύξηση του αριθμού των πλοίων και των τροχόσπιτων που έφευγαν από το Bernice, τα οποία έπρεπε να τροφοδοτούνται με νερό από ένα συγκεκριμένο πηγάδι που ανακαλύφθηκε και μελετήθηκε από τους αρχαιολόγους.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι υπήρξαν αλλαγές για να αυξηθεί η παροχή νερού στο χώρο αυξάνοντας την ικανότητα αποθήκευσης του πηγαδιού και καταγράφοντας τη στασιμότητα του νερού της βροχής.
Αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει επικίνδυνη μείωση της στάθμης του νερού στο πηγάδι και έχουν γίνει προσπάθειες για αύξηση του όγκου του.
Σύμφωνα με τη μελέτη, π.Χ. Στα τέλη του τρίτου αιώνα, το πηγάδι στο συγκρότημα της πύλης Perennik έπαψε να λειτουργεί.
Δύο πρώιμα ελληνιστικά χάλκινα νομίσματα ανακτήθηκαν από τα ανώτερα στρώματα άμμου που πετούσαν στον αέρα, τα οποία στη συνέχεια γέμισαν το πηγάδι.
Η κεραμική που βρέθηκε στο γέμισμα άμμου χρονολογήθηκε ευρέως από τα τέλη του τρίτου αιώνα π.Χ. έως τις αρχές του δεύτερου αιώνα.
Πτολεμαίος και ελληνιστική Αίγυπτος
Οι Πτολεμαίοι κατέλαβαν την Αίγυπτο μετά την άφιξη του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 332 π.Χ. Εκείνη την εποχή, η Αίγυπτος κυβερνιόταν από έναν Πέρση σοβινιστή για μια δεκαετία.
Ο Αλέξανδρος ήταν νέος στην κατάκτηση της Περσίας και όταν έφτασε στην Αίγυπτο στέφθηκε κυβερνήτης στο ναό του Πτάχ στο Μέμφις.
Λίγο αργότερα, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε να κατακτήσει τους Νέους Κόσμους, θέτοντας την Αίγυπτο υπό τον έλεγχο διαφόρων αιγυπτιακών και ελληνικών αρχών.
Τρία μεγάλα βασίλεια προέκυψαν από τις στάχτες της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου: η αυτοκρατορία των Σελευκιδών στη Μακεδονία, τη Συρία και τη Μεσοποταμία στην ηπειρωτική Ελλάδα και οι Πτολεμαΐδες στην Αίγυπτο και τη Συρίνικα.
Ο Πτολεμαίος, γιος του στρατηγού Αλέξανδρου Λάγκος, διορίστηκε για πρώτη φορά κυβερνήτης του Αιγυπτιακού Τσαντραμπί, αλλά έγινε επίσημα ο πρώτος Πτολεμαϊκός Φαραώ της Αιγύπτου το 305 π.Χ.
Το έδαφος του Πτολεμαίου περιελάμβανε την Αίγυπτο, τη Λιβύη και τη χερσόνησο του Σινά, και αυτός και οι απόγονοί του σχημάτισαν την δυναστεία των Πτολεμαίων από 13 ηγεμόνες σε διάστημα σχεδόν 300 ετών.
Dionysos Alec