Το μοναστήρι της Παναγίας Γέρας βρίσκεται στον Άγιο Νικόλαο, 50 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Ηρακλείου στα όρη Τίκτη.
Η ιστορία του μοναστηριού, οι θρύλοι και οι παραδόσεις για τη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου προσελκύουν κάθε χρόνο πολλούς πιστούς και καθιστούν το μοναστήρι ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μέρη της Κρήτης. Η ηλικία του μοναστηριού χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, αλλά δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς και από ποιον ιδρύθηκε.
Η πρώτη γραπτή αναφορά χρονολογείται από το 1415.
Βρίσκεται σε ένα αξιόλογο σκηνικό, ψηλά στα βουνά, με θέα σε μια κοιλάδα σε υψόμετρο 630 μέτρων.
Η εκκλησία της Παναγίας Γέρας είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Το κεντρικό κλίτος αφιερωμένο στην Παναγία περιέχει αρχαίες τοιχογραφίες, ενώ το βόρειο κλίτος είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο και περιέχει αρκετές εικόνες που αναπαριστούν την Ημέρα της Κρίσεως.
Πολλά θαύματα συνδέονται με το σύμβολο της Παναγίας Γέρας. Σύμφωνα με την παράδοση, κατά τη βυζαντινή περίοδο της εικονομαχίας, η εικόνα της Παναγίας μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά επέστρεψε στο μοναστήρι.
Επί Ενετοκρατίας, η εικόνα κλάπηκε από Έλληνα έμπορο και λίγα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στον ναό του Αγίου Αλφόνσου στον λόφο Εσκουλίν της Ρώμης.
Το 1722 η μονή ανακαινίστηκε πλήρως από την οικογένεια Μανακάρη και έγινε ναός του Τιμίου Σταυρού.
Σήμερα, η εικόνα που κοσμεί το μοναστήρι είναι αντίγραφο του πρωτοτύπου που φιλοτέχνησε με επιτυχία άγνωστος καλλιτέχνης το 1732 και πιστεύεται ότι έχει τις ίδιες θαυματουργές ιδιότητες. Η αρχιτεκτονική του μοναστηριού ακολουθεί το βυζαντινό στυλ με βέλη και κεραμική διακόσμηση.
Μέσα στην εκκλησία υπάρχουν αγιογραφίες και παλιές εικόνες που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα. Οι καλοδιατηρημένοι πίνακες ιερών μορφών χαρακτηρίζονται συχνά από ζωηρά χρώματα, που αποδεικνύουν ότι οι πίνακες προϋπήρχαν της καλλιτεχνικής ζωγραφικής του Παλαιολόγου.
Τα σημερινά κτίρια και μοναστήρια χτίστηκαν μεταξύ 1960 και 1970.
Μετά την κατάκτηση της Κρήτης από τους Τούρκους (1669), το μοναστήρι χρησίμευσε ως καταφύγιο επαναστατών και μετεγκαταστάθηκαν από τα γύρω χωριά.
Το 1822, ένα χρόνο μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, το μοναστήρι κάηκε από τους Τούρκους. Περίπου 20 χρόνια αργότερα, το ίδιο συνέβη μετά την Κρητική Επανάσταση το 1841. Τον 20ο αιώνα, το μοναστήρι κινδύνευε να εγκαταλειφθεί λόγω ανεπαρκών νέων μοναχών.
μετατράπηκε σε μοναχή από τον Αρχιεπίσκοπο της Κρήτη Τώρα επιβεβαίωσε την επιβίωσή του.
Το Kumbabhishekam of the Mutt γιορτάζεται στις 8 Σεπτεμβρίου, ωστόσο, χιλιάδες συγκεντρώνονται εδώ στις 15 Αυγούστου κάθε χρόνο.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”