Το 2012, τη χρονιά που ο Θόρυβος (και οι Μάγια) προέβλεψαν το τέλος του κόσμου, ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο για την Ικαρία (γνωστή στην ελληνική μυθολογία ως η γη όπου ο Ίκαρος προσγειώθηκε όταν πέταξε πιο κοντά στον ήλιο) και στη συνέχεια τον Αμερικανό επιστήμονα Ντον Μπάτνερ ήταν ο τίτλος των New York Times Where People Forked to Die Έγραψε ένα χαρακτηριστικό.
Ο Putner εξήγησε τα ευρήματά του για τη μακροζωία και τη σταθερή υγεία των κατοίκων της Ικαρίας, ονομάζοντας το νησί ως μία από τις τέσσερις μπλε ζώνες του κόσμου, τις γεωγραφικές περιοχές που οδήγησαν στις επιστημονικά αποδεδειγμένες επιπτώσεις των γενικών πρακτικών υγείας των κατοίκων.
(Άλλες περιοχές είναι η Nicoya στην Κόστα Ρίκα, η Okinawa στην Ιαπωνία και η Σαρδηνία στην Ιταλία).
Από τότε, η Ικαρία δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου, αλλά η δημοτικότητά της έχει πάρει παγκόσμια διάσταση.
Από τους συνταξιούχους της Φλόριντα μέχρι τους γιατρούς του Πεκίνου, το νησί βρίσκεται τώρα στη λίστα με τους κάθε είδους υγειονομικούς επιθεωρητές που θέλουν να πιουν από το κάπως άπιαστο σιντριβάνι της νεολαίας του Βορείου Αιγαίου. Εν τω μεταξύ, μια σύγχρονη ολιστική σκηνή υγείας έχει αρχίσει να ανθίζει στο νησί τα τελευταία χρόνια, με τη γιόγκα, τις ενεργειακές θεραπείες και τα εργαστήρια δημιουργικότητας να προσελκύουν ένα νέο είδος κοινού.
Όπως και άλλα μέρη της Ελλάδας, έχουν πληγεί από την κρίση, αλλά δεν είναι ακόμη πρόθυμοι για τουρισμό, και οι ντόπιοι αντιμετωπίζουν την προσοχή όλων με ανάμεικτα συναισθήματα, με κάποιους να πιστεύουν ότι έχει μπερδέψει το νησί.
Βρισκόμενη ανάμεσα στο Περίπτερο και τη Μύκονο και εντελώς διαφορετική από όλες τις άλλες περιοχές, η Ικαρία ήταν γνωστή ως «Κόκκινος Βράχος» κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου. Έγινε η πατρίδα περίπου 13.000 κομμουνιστών εξόριστων, συμπεριλαμβανομένων πολλών θαυμάσιων συγγραφέων, συνθετών και στοχαστών.
Λέγεται ότι οι πολιτικοί εκτοπισμένοι επηρέασαν τους νησιώτες δημιουργώντας σημαντικό βαθμό δημιουργικής έκφρασης και βαθιάς πνευματικής προοπτικής. Πιθανώς ως αποτέλεσμα, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, η Ικαρία έγινε χιπ μεταξύ αναρχικών, μποέμ και καλλιτεχνών.
Αν και οι άνθρωποι της είναι γνωστοί για τη ζεστασιά, το καλό χιούμορ και τη γενναιοδωρία τους, η Ικαρία φωτογραφίζεται ως το είδος του Jackie O ‘Island.
Στο βαθμό που αλλάζει τις εγγενείς του μορφές δεν έχει χωρέσει ποτέ τους τρόπους τουρισμού ή άλλους.
Στο δραματικά τραχύ, καταπράσινο τοπίο του, χαρακτηρίζεται από γιγάντιους βραχώδεις σχηματισμούς. Ομοίως, οι πολίτες της ακολουθούν τις συνηθισμένες τελετουργίες από γενιά σε γενιά.
Ο τρόπος ζωής των Ικαρίων είναι απλός, ανεπιτήδευτος και προσωπικά ευχάριστος όσον αφορά τη διατήρηση της γης (ο κήπος βιολογικών τροφίμων των περισσότερων οικογενειών σε όλο το νησί) και την καθημερινή σκληρή δουλειά των ζώων, κυρίως ελευθέρας βοσκής (“Rusco”). Διατήρηση προβάτων και ισχυρό κοινωνικό δεσμό.
Το νησί είναι πολύ δημοφιλές Κέφι Υγρό ελληνικό Πανηγύρια, Πανηγύρια αφιερωμένα στον μοναχό του χωριού. Οι ντόπιοι τρώνε και χορεύουν μέρα και νύχτα και χρησιμοποιούν τα έσοδα για την κατασκευή, την επισκευή ή τη συντήρηση της υποδομής του χωριού, η οποία λειτουργεί καθημερινά από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο.
Αυτά τα γεγονότα, που δείχνουν την αγριότητα των Ικαρίων, στην πραγματικότητα αντανακλούν μια ουσιαστική παράδοση πολλών αιώνων πριν να διατηρήσουν ισχυρές τις οικογενειακές και γειτονικές σχέσεις.
Ειδικά με την άφιξη τόσων ξένων επισκεπτών την τελευταία δεκαετία, ορισμένοι ντόπιοι αντιστέκονται στη διαμαρτυρία τους Πανηγύρια Έχουν γίνει τουριστικός προορισμός χωρίς να είναι ένα οικείο γεγονός. Ωστόσο, είναι πολύ φιλόξενοι στο κοινό.
Εκτός από τροφές που βασίζονται σε αγνά, βιολογικά προϊόντα υψηλής ποιότητας, περιέχουν αλκοόλ, μέλι, ελαιόλαδο, δωρεάν κατσικίσιο γάλα, κρέας και τυρί, λαχανικά και φρούτα. Προσθέτουν επίσης στον εξαιρετικά οξειδωμένο αέρα του στρώματος του όζοντος της παράκτιας ζωής των πευκοδασών.
Πολυάριθμες μεταλλικές θερμές πηγές στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού είναι πλούσιες σε ραδιονουκλεΐδια και έχουν προσελκύσει τους λάτρεις της υγείας από την αρχαιότητα.
Σε κάποια χωριά, όπως ο Χρήστος, ο ανήσυχος, βιαστικός «σύγχρονος κόσμος» και σε κάποια χωριά οι ιδιοκτήτες των μαγαζιών δεν ξέρουν πώς να πιέσουν τους αγώνες όταν τελειώσουν τις καθημερινές τους δουλειές.
Τα βράδια οι ντόπιοι γεμίζουν την πλατεία του χωριού με φαγητό, ποτό και χαλάρωση στην πίσω αυλή και την εμπορική περιοχή.
Icaria Online
Η Ικαρία είναι αγνή – Προϊόντα διατροφής υψηλής ποιότητας- icariapure.com
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”