Η Ινδονησία χρειάζεται αντισεισμικά σπίτια. Η κατασκευή τους είναι μια μεγάλη πρόκληση

CNN
–

Ένας θανατηφόρος σεισμός έχει κάνει τα κτίρια σε ερείπια Δυτική Ιάβα, Ινδονησία Εξέθεσε για άλλη μια φορά τους κινδύνους της ζωής σε σπίτια με κακή κατασκευή σε μια από τις πιο σεισμικά ενεργές περιοχές του πλανήτη.

Από τον σεισμό της Δευτέρας, οι επιζώντες κοιμούνται στο ύπαιθρο ή σε καταφύγια μακριά από σπίτια που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, καθώς οι μετασεισμοί έτρεμαν κτίρια που είχαν ήδη υποστεί ζημιές από τον σεισμό των 5,9 Ρίχτερ που σκότωσε τουλάχιστον 310 ανθρώπους, σύμφωνα με τον επικεφαλής της Εθνικής Καταστροφής της χώρας. Οργανισμός Διαχείρισης (BNPB). ). ).

Ο αντιστράτηγος Suharyanto δήλωσε την Παρασκευή ότι άλλοι 24 άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούνται.

Το μικρό βάθος του σεισμού — μόλις 10 χιλιόμετρα (6 μίλια) — πρόσθεσε άγχος στις κατασκευές στη Δυτική Ιάβα, όπου περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι βίωσαν πολύ ισχυρούς σεισμούς, σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (USGS).

Ο πρόεδρος της Ινδονησίας Joko Widodo κατά την επίσκεψή του στην τοποθεσία την Τρίτη υποσχέθηκε να ανοικοδομήσει τα κατεστραμμένα σπίτια – περισσότερα από 56.000 από αυτά – για να είναι αντισεισμικά.

«Τα σπίτια που επλήγησαν από αυτόν τον σεισμό υποχρεούνται να χρησιμοποιούν αντισεισμικά πρότυπα δόμησης από τον Υπουργό Δημοσίων Έργων και Δημόσιας Στέγασης», είπε. “Αυτοί οι σεισμοί συμβαίνουν κάθε 20 χρόνια. Έτσι τα σπίτια πρέπει να είναι αντισεισμικά.”

Αλλά σε μια αναπτυσσόμενη χώρα όπου περίπου το 43% του πληθυσμού ζει σε αγροτικές περιοχές, σε σε μεγάλο βαθμό επισφαλή και κακώς κατασκευασμένα σπίτια, το έργο της κατασκευής αντισεισμικών κτιρίων παραμένει μια μεγάλη πρόκληση.

Από την Πέμπτη, περισσότεροι από 61.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί, σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστροφών (BNPB) — και οι ειδικοί λένε ότι η ζημιά θα μπορούσε να είχε μετριαστεί με την κατάλληλη υποδομή.

Η Ινδονησία, μια χώρα του αρχιπελάγους με περισσότερους από 270 εκατομμύρια κατοίκους, βρίσκεται κατά μήκος του Δακτυλίου της Φωτιάς – μια λωρίδα γύρω από τον Ειρηνικό Ωκεανό όπου βρίσκονται τα περισσότερα ενεργά ηφαίστεια και οι περισσότεροι σεισμοί συμβαίνουν όταν οι τεκτονικές πλάκες τρίβονται μεταξύ τους, προκαλώντας δονήσεις.

Από τους 310 ανθρώπους που σκοτώθηκαν στον σεισμό της Δευτέρας, τουλάχιστον 100 ήταν παιδιά, πολλά από τα οποία πήγαιναν στο σχολείο όταν σημειώθηκε ο σεισμός. ένα αγόρι 6 ετών Ανασύρθηκαν ζωντανοί από τα ερείπια του σπιτιού του δύο μέρες αργότερα, αλλά πολλοί άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί.

Ο σεισμός ταρακούνησε τα θεμέλια κτιρίων, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν κατασκευές από σκυρόδεμα και να καταρρεύσουν στέγες. Οι φωτογραφίες έδειχναν υπολείμματα μετάλλου, ξυλείας και τούβλων. Οι περισσότεροι από τους νεκρούς συντρίφτηκαν ή παγιδεύτηκαν κάτω από ερείπια, δήλωσε ο Ριντβάν Καμίλ, κυβερνήτης της Δυτικής Ιάβας. Άλλοι σκοτώθηκαν σε κατολισθήσεις.

Η Cleo είπε πολύ καλά όταν άκουσε για το σεισμό, προσπάθησε να τηλεφωνήσει στη μητέρα της στο Koginang, στο Cianjur, αλλά όταν δεν απάντησε, αποφάσισε να οδηγήσει εκεί από το σπίτι της στο Bandung με μια μηχανή.

Το ταξίδι – περίπου 65 χιλιόμετρα (40 μίλια) – διαρκεί συνήθως λιγότερο από δύο ώρες. Αλλά με τους δρόμους εντελώς αποκλεισμένους από κατολισθήσεις, χρειάστηκαν 24 χρόνια.

«Όλα τα σπίτια ήταν καλυμμένα με χώμα και λάσπη», πρόσθεσε, προσθέτοντας ότι είχε επανενωθεί με την οικογένειά της που είχε επιζήσει από τον σεισμό.

«Όλοι κλάψαμε από συγκίνηση και ευτυχία», είπε. “Όλη η οικογένειά μας έτρεξε αμέσως για να σωθεί. Ο σεισμός ήταν πολύ δυνατός.”

Στην Ινδονησία, τα σπίτια παραδοσιακά χτίζονται από οργανικά οικοδομικά υλικά, όπως ξύλο, μπαμπού και αχυροσκεπές από χόρτο, λόγω του ζεστού και υγρού κλίματος της χώρας.

Θεωρούνταν βιώσιμα σπίτια, και σε μεγάλο βαθμό ανθεκτικά σε περίπτωση σεισμού. Ωστόσο, η αυξανόμενη αποψίλωση των δασών και το αυξανόμενο κόστος του ξύλου οδήγησαν τους ανθρώπους να επιλέξουν εναλλακτικά υλικά, σύμφωνα με μια μελέτη του 2009 για την ανακατασκευή μετά την καταστροφή στην Ινδονησία από την Αρχιτεκτονική Επιστήμη της Ένωσης.

Όλο και περισσότερα σπίτια χτίζονταν από τούβλα και σκυρόδεμα, είπε η μελέτη, και ενώ η πρόσοψη μπορεί να φαινόταν μοντέρνα, η κατασκευή από κάτω ήταν κακή.

Επιπλέον, η χαμηλή ποιότητα σκυροδέματος και ο φτωχός οπλισμός χάλυβα καθιστούν αυτές τις κατασκευές όλο και πιο ευάλωτες στην κατάρρευση κατά τη διάρκεια ενός σεισμού – με μέγιστες απώλειες που προκαλούνται από το βάρος των υλικών, ανέφερε η έκθεση.

Οι αντισεισμικές κατασκευές έχουν σχεδιαστεί για να προστατεύουν τα κτίρια από την κατάρρευση και μπορούν να λειτουργήσουν με δύο τρόπους: κάνοντάς τα πιο ισχυρά ή κάνοντάς τα πιο ευέλικτα, έτσι ώστε να ταλαντεύονται και να γλιστρούν πάνω από το έδαφος αντί να καταρρέουν.

Οι αρχιτέκτονες έχουν αναπτύξει αυτήν την τεχνολογία εδώ και δεκαετίες και οι μηχανικοί προσαρμόζουν συχνά τα τοπικά υλικά και τεχνολογίες στην περιοχή.

Ο αρχιτέκτονας Martijn Schildkamp, ​​ιδρυτής και διευθυντής της Smart Shelter Consultancy, είπε ότι η εταιρεία του βοήθησε στην κατασκευή περίπου 20 σχολείων στην σεισμόπληκτη πόλη Pokhara, στην κεντρική περιοχή του Νεπάλ, επτά χρόνια πριν από έναν μεγάλο σεισμό.

Όταν χτύπησε ο σεισμός το 2015, περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, αλλά τα σχολεία, φτιαγμένα με παραδοσιακές τεχνικές και υλικά από το τοπίο, όπως μπάζα, δεν κατέρρευσαν.

Είπε, «Τα σχολεία μας δεν έχουν καταρρεύσει». «Υπέστησαν μόνο κάποια αισθητική βλάβη».

Είπε ότι σε ανεπτυγμένες χώρες όπως η Ιαπωνία, η γνώση, η υποδομή και τα χρήματα είναι άμεσα διαθέσιμα για την κατασκευή αντισεισμικών κτιρίων, αλλά το υψηλό κόστος κατασκευής τέτοιων κατασκευών το καθιστά πιο δύσκολο στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Πολλοί άνθρωποι στο Νεπάλ χτίζουν τα σπίτια τους με πηλό κονίαμα, είπε ο Schildkamp, ​​το οποίο είναι πολύ εύθραυστο. “Εάν δεν είναι πλήρως ενισχυμένο, δεν υπάρχει πρόσθετη ακαμψία στο κτίριο. Αυτό είναι που θα καταρρεύσει πολύ εύκολα.”

Η ομάδα Shieldcamp χρησιμοποίησε τσιμεντοκονία και εισήγαγε οριζόντια ενισχυτικά στην κατασκευή για να την ενισχύσει, αντί για κάθετα.

Οι οικοδομικοί κανονισμοί θα πρέπει να αποτρέψουν τον πολλαπλασιασμό κακοδομικών κατασκευών, είπε ο Schildkamp, ​​αλλά σε ορισμένες χώρες οι κυβερνήσεις δεν κάνουν αρκετά για να επιβάλουν τους κανόνες.

Χρειαζόμαστε γνώση και στρατηγική σε αυτές τις χώρες. Και θέλουμε οι κυβερνήσεις να καταστήσουν υποχρεωτικούς αυτούς τους οικοδομικούς κώδικες».

Στη Δυτική Ιάβα, η ελπίδα εξασθενεί ότι περισσότεροι άνθρωποι θα ανασυρθούν ζωντανοί από τα συντρίμμια του σεισμού.

Οι μετασεισμοί περιπλέκουν επίσης τις προσπάθειες και οι κάτοικοι ζουν τώρα με τον φόβο ότι η επόμενη καταστροφή θα μπορούσε να γκρεμίσει ξανά τα επισφαλή σπίτια τους.

Ενώ ο Πρόεδρος Widodo είπε ότι η κυβέρνηση θα παράσχει αποζημίωση περίπου 3.200 $ ανά άτομο στους ιδιοκτήτες σπιτιών που επλήγησαν σοβαρά, πολλές οικογένειες στο Cianjur έχασαν τα πάντα. Και τώρα, αντιμετωπίζουν το σχεδόν αδύνατο έργο της ανοικοδόμησης.