Η οικονομική κρίση ξέσπασε στην Ελλάδα το 2009. Εκείνη την περίοδο, το όνομά της συνδέθηκε με μια σειρά από ρυθμιστικές μεταρρυθμίσεις για την τόνωση των επενδύσεων και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, καθώς και με μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας με στόχο την προώθηση της ανθεκτικότητας και την προστασία των συλλογικών συμβάσεων. Το 2010 ήταν η αρχιτέκτονας του «Νόμου Κατσίλη»: του πρώτου νόμου περί αφερεγγυότητας προσωπικού στην Ελλάδα, ο οποίος παρείχε προστασία για τις πρωτεύουσες κατοικίες και επέτρεπε, με δικαστικές αποφάσεις, την κωδικοποίηση και αναδιάταξη των στεγαστικών οφειλών. Ο νόμος Κατσέλλη αποκατέστησε την αγοραστική δύναμη των ευάλωτων οφειλετών, παρείχε στους πιστωτές τα μέσα για να ανακτήσουν μέρος των δανείων τους και να προστατεύσουν την κύρια κατοικία τους και ηρεμούσε την ελληνική οικονομία. «Η προώθηση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων σε μια εποχή σκληρής λιτότητας ήταν μια τεράστια πρόκληση», είπε ο Κατσέλι. «Έγινα πιο σοφός, ανθεκτικός και αφοσιωμένος στη διαδικασία».
Το ακαδημαϊκό υπόβαθρο της Κατσέλλη της παρείχε πολύτιμες γνώσεις και γνώσεις για τη χάραξη πολιτικής. Η οξυδέρκεια της με την πολιτική αναδιάρθρωσης του χρέους ανάγεται στις έντονες συζητήσεις στο EGC με τον Diaz-Alejandro, ο οποίος ασχολήθηκε με το θέμα τη δεκαετία του 1970. Επιπλέον, η μόνιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών της επέτρεψε να ψηφίζει με συνείδηση στη Βουλή, χωρίς να περιορίζεται από τα κίνητρα του επαγγέλματος που κατεύθυνε άλλους πολιτικούς. αρνήθηκε να στηρίξει προγράμματα που προσέφεραν οι πιστωτές της Ελλάδας και έγιναν δεκτά από την κυβέρνησή της, τα οποία αφορούσαν την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων· Με αντάλλαγμα την αρχική της ψήφο διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Το 2012, η Κατσέλλη αντιμετώπισε ξανά κρίση όταν αντιτάχθηκε στη δήμευση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση που δεν πληρωνόταν μια δόση στο πλαίσιο του δεύτερου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα με την τρόικα: η ομάδα αποφάσεων που σχηματίστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Διαγράφηκε για δεύτερη φορά από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Μαζί με επτά πρώην βουλευτές του κόμματος ΠΑΣΟΚ, προχώρησε στη συνέχεια στην ίδρυση και την προεδρία ενός νέου κόμματος, του Κοινωνικού Συμφώνου, το οποίο έθεσε υποψηφιότητα για εκλογές τον Μάιο του 2012.
«Ο χρόνος μου στο EGC ήταν τυπικός γιατί περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους που όχι μόνο είχαν ισχυρά θεωρητικά θεμέλια, αλλά και μια πλούσια πρακτική εμπειρία και πολιτικό όραμα». – Λούκα Κατσέλλη
Το 2015, η Κατσίλη έγινε πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών: η πρώτη γυναίκα που κατείχε ποτέ αυτές τις θέσεις. Τους επόμενους μήνες, η Κατσίλη αντιμετώπισε μια νέα αναταραχή που έπρεπε να διαχειριστεί λόγω της επιβολής capital controls που οδήγησαν σε μεγάλης κλίμακας αναδιάρθρωση των τραπεζικών διαδικασιών και ανακεφαλαιοποίηση όλων των ελληνικών τραπεζών.
«Η Λούκα Κατσέλλη υπήρξε πρωτοπόρος στη φεμινιστική πολιτική και, με μια μικρή ομάδα αξιόλογων γυναικών, βοήθησε να ανοίξουν οι πόρτες σε ένα πιο περιεκτικό πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα, η οποία εξακολουθεί να κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από άντρες».
Η επιδίωξη της κοινωνικής βελτίωσης
Σήμερα, η Κατσέλλη φέρνει την τεχνογνωσία της στην πρώτη γραμμή της πολιτικής σε ένα ευρύ φάσμα οργανισμών. Τα πρόσφατα επιτεύγματά της περιλαμβάνουν τη συμπροεδρία της Ανεξάρτητης Επιτροπής για τη Βιώσιμη Ισότητα μαζί με τον πρώην Πρωθυπουργό της Δανίας Paul Nyrup Rasmussen, μια επιτροπή που συστάθηκε από την Προοδευτική Συμμαχία των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την ανάπτυξη συγκεκριμένων μέτρων που προωθούν τη βιώσιμη ισότητα και ευημερία στην Ευρώπη. Συνεχίζει να προωθεί τη δημιουργία ικανοτήτων και τη βιώσιμη ανάπτυξη στις ασυνοριακές οικονομίες ως Αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Αφρικανικού Ιδρύματος Ανάπτυξης Ικανοτήτων και ως ιδρυτικός εταίρος της Match2Invest, μιας εξειδικευμένης συμβουλευτικής εταιρείας που ξεκλειδώνει τις επενδύσεις και προωθεί τη βιωσιμότητα στην Ελλάδα. Μέχρι πρότινος κατείχε τη θέση της προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος στην Κύπρο και σήμερα κατέχει τη θέση της Προέδρου της Επιτροπής Ελέγχου της Τράπεζας. Η αγάπη της για τις παραστατικές τέχνες συνεχίζεται στο ρόλο της ως CEO του Music Works Rightholders’ Cooperative Edem, ενός οργανισμού που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Ελλήνων μουσικών δημιουργών και προωθεί τη δημιουργία ελληνικής μουσικής.
Σύμφωνα με την προηγούμενη δουλειά της στο EGC, η Κατσέλλη πιστεύει ότι η κορυφαία προτεραιότητα για την παγκόσμια αναπτυξιακή κοινότητα πρέπει να είναι η ανανέωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Διακυβερνητικό. Η ισχύς έχει μετατοπιστεί στις μεγάλες εταιρείες: μόνο 140 εταιρείες ελέγχουν περισσότερο από το 80% των παγκόσμιων συναλλαγών. Απαιτείται μεταρρύθμιση της παγκόσμιας διακυβέρνησης για την αποτελεσματικότερη ρύθμιση των κυρίαρχων παραγόντων και τον μετριασμό των επαναλαμβανόμενων παγκόσμιων κρίσεων, όπως η παγκόσμια οικονομική κρίση, η μεταναστευτική και προσφυγική κρίση, η πανδημία COVID-19 και η κλιματική κρίση».
Σημείωσε ότι οι εθνικές κυβερνήσεις αδυνατούν όλο και περισσότερο να προστατεύσουν την ανθρώπινη ασφάλεια και να προωθήσουν πολιτικές για την ευημερία των πολιτών τους, και ότι οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους με τη σειρά τους. «Η μεταρρύθμιση της παγκόσμιας διακυβέρνησης είναι επειγόντως απαραίτητη για την προστασία της δημοκρατίας», είπε.
Βαλερί Τσουάνγκ Μεταπτυχιακός φοιτητής στη Διεθνή Οικονομία και Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Yale. Όλες οι εικόνες παρέχονται από τη Λούκα Κατσέλη.
Το βιβλίο του Κατσίλη, με δοκιμαστικό τίτλο “Leading Through Storms: A Personal Account”, αναμένεται να εκδοθεί στα αγγλικά το 2023. Η ελληνική έκδοση, που δημοσιεύθηκε το 2020, παρείχε μια άποψη από τους εμπιστευτές για τα αίτια και την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης και τα λάθη της Ελληνική πολιτική, επικρίνοντας τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επέβαλε η τρόικα. Η Κατσέλλη βασίζεται στην εκτεταμένη εμπειρία της για να σχολιάσει το έργο των ευρωπαϊκών θεσμών, την αλληλεπίδραση μεταξύ των συμφερόντων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και τον ρόλο των θεσμών και της πολιτικής ηγεσίας στην αντιμετώπιση κρίσεων, με στόχο να καταλήξει σε πολιτικά μαθήματα για το μέλλον.