Περίληψη: Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα άτομα με δυσλεξία ειδικεύονται στην εξερεύνηση του άγνωστου. Αυτή η διερευνητική προκατάληψη έχει μια εξελικτική βάση που παίζει κρίσιμο ρόλο στην ανθρώπινη επιβίωση.
πηγή: Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ
Οι ερευνητές του Cambridge που μελετούν τη γνώση, τη συμπεριφορά και τον εγκέφαλο καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα με δυσλεξία ειδικεύονται στην εξερεύνηση του άγνωστου. Αυτό πιθανότατα παίζει θεμελιώδη ρόλο στην προσαρμογή του ανθρώπου στα μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα.
Πιστεύουν ότι αυτή η «προκατάληψη της εξερεύνησης» έχει μια εξελικτική βάση και παίζει κρίσιμο ρόλο στην επιβίωσή μας.
Με βάση αυτά τα ευρήματα – τα οποία ήταν εμφανή σε πολλούς τομείς, από την οπτική επεξεργασία στη μνήμη και σε όλα τα επίπεδα ανάλυσης – οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πρέπει να αλλάξουμε την άποψή μας για τη δυσλεξία ως νευρολογική διαταραχή.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται σήμερα στο περιοδικό σύνορα στην ψυχολογία Έχει επιπτώσεις σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, λέει η επικεφαλής συγγραφέας Δρ Helen Taylor, αναπληρώτρια ερευνήτρια στο Macdonald Institute for Archaeological Research στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Strathclyde.
«Η θεώρηση της δυσλεξίας που επικεντρώνεται στην αναπηρία δεν λέει όλη την ιστορία», είπε ο Taylor. «Αυτή η έρευνα προτείνει ένα νέο πλαίσιο για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις γνωστικές δυνάμεις των ατόμων με δυσλεξία».
Πρόσθεσε, «Πιστεύουμε ότι οι τομείς δυσκολίας που αντιμετωπίζουν τα άτομα με δυσλεξία προκαλούνται από μια γνωστική αντιστάθμιση μεταξύ της εξερεύνησης νέων πληροφοριών και της εκμετάλλευσης της υπάρχουσας γνώσης, με το θετικό να είναι μια διερευνητική προκατάληψη που θα μπορούσε να εξηγήσει την ενίσχυση των ικανοτήτων που παρατηρείται σε ορισμένους τομείς όπως η ανακάλυψη, η εφεύρεση και η δημιουργικότητα».
Είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται μια διεπιστημονική προσέγγιση που χρησιμοποιεί μια εξελικτική προοπτική στην ανάλυση μελετών για τη δυσλεξία.
“Τα σχολεία, τα ακαδημαϊκά ινστιτούτα και οι χώροι εργασίας δεν έχουν σχεδιαστεί για να αξιοποιούν στο έπακρο τη διερευνητική μάθηση. Αλλά πρέπει επειγόντως να αρχίσουμε να καλλιεργούμε αυτόν τον τρόπο σκέψης για να επιτρέψουμε στην ανθρωπότητα να συνεχίσει να προσαρμόζεται και να επιλύει μεγάλες προκλήσεις”, είπε ο Taylor.
Η δυσλεξία εντοπίζεται σε ποσοστό έως και 20% του γενικού πληθυσμού, ανεξάρτητα από τη χώρα, τον πολιτισμό και την παγκόσμια περιοχή. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Νευρολογίας την ορίζει ως «μια διαταραχή σε παιδιά που, παρά την παραδοσιακή εμπειρία στην τάξη, αποτυγχάνουν να αποκτήσουν τις γλωσσικές δεξιότητες της ανάγνωσης, της γραφής και της ορθογραφίας ανάλογες με τις διανοητικές τους ικανότητες».
Τα νέα ευρήματα εξηγούνται στο πλαίσιο της «συμπληρωματικής γνώσης», μια θεωρία που υποδηλώνει ότι οι πρόγονοί μας εξελίχθηκαν για να ειδικεύονται σε διαφορετικούς, αλλά συμπληρωματικούς τρόπους σκέψης, ενισχύοντας την ανθρώπινη προσαρμοστικότητα μέσω της συνεργασίας.
Αυτοί οι γνωστικοί κλάδοι έχουν τις ρίζες τους σε μια γνωστή αντιστάθμιση μεταξύ της εξερεύνησης νέων πληροφοριών και της εκμετάλλευσης της υπάρχουσας γνώσης. Για παράδειγμα, εάν τρώτε όλο το φαγητό σας, κινδυνεύετε να πεθάνετε από την πείνα όταν τελειώσουν όλα. Αλλά αν ξοδεύετε όλο τον χρόνο σας εξερευνώντας φαγητό, χάνετε ενέργεια που δεν χρειάζεται να σπαταληθεί. Όπως σε κάθε περίπλοκο σύστημα, πρέπει να φροντίσουμε να εξισορροπήσουμε την ανάγκη μας να εκμεταλλευτούμε γνωστούς πόρους και να εξερευνήσουμε νέους για να επιβιώσουμε.
«Η εξισορρόπηση της εξερεύνησης νέων ευκαιριών και της εκμετάλλευσης των πλεονεκτημάτων μιας συγκεκριμένης επιλογής είναι το κλειδί για την προσαρμογή και την επιβίωση και στηρίζει πολλές από τις αποφάσεις που παίρνουμε στην καθημερινή μας ζωή», είπε ο Taylor.
Η εξερεύνηση περιλαμβάνει δραστηριότητες που περιλαμβάνουν την αναζήτηση του αγνώστου όπως ο πειραματισμός, η ανακάλυψη και η καινοτομία. Αντίθετα, η εκμετάλλευση αφορά τη χρήση όσων είναι ήδη γνωστά, συμπεριλαμβανομένης της τελειοποίησης, της αποτελεσματικότητας και της επιλογής.
«Δεδομένης αυτής της αντιστάθμισης, η διερευνητική εξειδίκευση σε άτομα με δυσλεξία μπορεί να εξηγήσει γιατί αντιμετωπίζουν δυσκολίες με εργασίες που σχετίζονται με την εκμετάλλευση, όπως η ανάγνωση και η γραφή.
«Θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί τα άτομα με δυσλεξία έλκονται από ορισμένα επαγγέλματα που απαιτούν ικανότητες που σχετίζονται με την εξερεύνηση, όπως οι τέχνες, η αρχιτεκτονική, η μηχανική και η επιχειρηματικότητα».
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ευρήματά τους συμφωνούν με στοιχεία από πολλούς άλλους τομείς έρευνας. Για παράδειγμα, η διερευνητική προκατάληψη σε ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού υποδηλώνει ότι το είδος μας πρέπει να έχει εξελιχθεί κατά τη διάρκεια μιας περιόδου υψηλής αβεβαιότητας και αλλαγής.
Αυτό είναι σύμφωνο με τα ευρήματα στον τομέα της παλαιοαρχαιολογίας, αποκαλύπτοντας ότι η ανθρώπινη εξέλιξη έχει διαμορφωθεί εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια λόγω της δραματικής κλιματικής και περιβαλλοντικής αστάθειας.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι η συνεργασία μεταξύ ατόμων με διαφορετικές ικανότητες θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση της εξαιρετικής προσαρμοστικότητας του είδους μας.
Σχετικά με αυτά τα νέα για τη δυσλεξία και την εξελικτική νευροεπιστήμη
συγγραφέας: γραφείο Τύπου
πηγή: Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ
Επικοινωνία: Γραφείο Τύπου – University of Cambridge
εικόνα: Η εικόνα είναι δημόσια
αρχική αναζήτηση: ανοιχτή πρόσβαση.
“Αναπτυξιακή δυσλεξία: αναπτυξιακή διαταραχή ή εξειδίκευση στη διερευνητική γνωστική έρευναΓράφτηκε από την Helen Taylor et al. σύνορα στην ψυχολογία
Περίληψη
δείτε επίσης
Αναπτυξιακή δυσλεξία: αναπτυξιακή διαταραχή ή εξειδίκευση στη διερευνητική γνωστική έρευνα
Υποβάλαμε τη νέα πιθανότητα τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με αναπτυξιακή δυσλεξία (ΑΔ) να ειδικεύονται στην διερευνητική γνωστική έρευνα και, αντί να έχουν νευρογνωστική διαταραχή, να διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην ανθρώπινη προσαρμογή.
Οι περισσότερες έρευνες του DDE έχουν εξετάσει τις εκπαιδευτικές δυσκολίες, με θεωρίες να πλαισιώνουν τις διαφορές στις νευρογνωστικές διαδικασίες ως ελαττώματα. Ωστόσο, συχνά προτείνεται στα άτομα με ΔΔ να έχουν ορισμένα δυνατά σημεία -ιδιαίτερα σε τομείς όπως η ανακάλυψη, η εφεύρεση και η δημιουργικότητα- που οι θεωρίες που εστιάζουν στο έλλειμμα δεν μπορούν να εξηγήσουν.
Διερευνούμε εάν αυτά τα δυνατά σημεία αντικατοπτρίζουν την κύρια εξερευνητική εξειδίκευση. Επανεξετάζουμε εμπειρικές μελέτες στην ψυχολογία και τη νευροεπιστήμη χρησιμοποιώντας ένα πλαίσιο Γνωστική έρευνατο οποίο περιλαμβάνει πολλές ψυχολογικές διαδικασίες αντισταθμίσεις μεταξύ εξερεύνησης και εκμετάλλευσης.
Αναφέρουμε στοιχεία διερευνητικής προκατάληψης στις γνωστικές στρατηγικές που σχετίζονται με την ΑΔ. Ο επιπολασμός του υψηλού DD και η συνοδευτική διερευνητική μεροληψία σε πολλούς τομείς της γνώσης υποδηλώνουν μια διερευνητική εξειδίκευση.
Μια εξελικτική προοπτική εξηγεί το σύνολο των ευρημάτων και αμφισβητεί την άποψη ότι τα άτομα με διαβήτη έχουν τη διαταραχή. Σε συνεργαζόμενες ομάδες, η ατομική εξειδίκευση προτιμάται όταν τα χαρακτηριστικά που παρέχουν πλεονεκτήματα φυσικής κατάστασης είναι λειτουργικά ασύμβατα.
Τα στοιχεία για την εξειδίκευση της έρευνας υποδηλώνουν ότι, όπως και με ορισμένα άλλα κοινωνικά όντα, οι άνθρωποι μεσολαβούν στην εξερεύνηση και την εκμετάλλευση με την εξειδίκευση σε συμπληρωματικές στρατηγικές.
Η ύπαρξη ενός συστήματος συλλογικής γνωστικής έρευνας που προκύπτει μέσω της συνεργασίας θα βοηθήσει στην εξήγηση της εξαιρετικής προσαρμογής του είδους μας. Είναι επίσης σύμφωνο με τις ενδείξεις μεγάλης μεταβλητότητας σε όλη την εξελικτική μας ιστορία και την ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν είναι προσαρμοσμένοι σε ένα συγκεκριμένο βιότοπο αλλά στην ίδια την ποικιλομορφία.
Η εξειδίκευση δημιουργεί αλληλεξάρτηση και απαιτεί εξισορροπητικές συμπληρωματικές στρατηγικές. Έτσι, η παράφραση του DD υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη αλλαγής ορισμένων πολιτισμικών πρακτικών για να διασφαλιστεί ότι δεν θα αποτρέψουμε την προσαρμογή.
Μεγάλες βελτιώσεις θα άρουν τα πολιτισμικά εμπόδια στην εξερεύνηση και θα καλλιεργήσουν τη διερευνητική μάθηση στην εκπαίδευση, τον ακαδημαϊκό χώρο και τον χώρο εργασίας, καθώς και θα δώσουν έμφαση στη συνεργασία έναντι του ανταγωνισμού. Η εξειδίκευση σε συμπληρωματικές ερευνητικές δυνατότητες αντιπροσωπεύει μετα-προσαρμογή. Μέσω της συνεργασίας, αυτό δυνητικά επιτρέπει στις ανθρώπινες ομάδες (ως είδος και πολιτιστικά συστήματα) να προσαρμοστούν με επιτυχία.
Επομένως, μια πολιτιστική αλλαγή για την υποστήριξη αυτού του συνεργατικού ερευνητικού συστήματος μπορεί να είναι απαραίτητη ενόψει των προκλήσεων που αντιμετωπίζει τώρα η ανθρωπότητα.