Η οικονομική κρίση στην Ιταλία θα μπορούσε να προκαλέσει πραγματική ζημιά στις αμερικανικές και παγκόσμιες αγορές

Θυμάστε πώς η κρίση του ελληνικού δημοσίου χρέους πριν από 12 χρόνια αναστάτωσε τις αμερικανικές και παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές; Προετοιμαστείτε για μια άλλη ευρωπαϊκή κρίση χρέους αυτό το φθινόπωρο – αλλά αυτή τη φορά στην Ιταλία, μια χώρα με την τρίτη μεγαλύτερη αγορά κρατικών ομολόγων στον κόσμο και μια οικονομία 10 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα.

Δεν είναι ποτέ η ώρα για την Ιταλία να υποστεί μια μεγάλη πολιτική κρίση. Αυτό όμως συμβαίνει σε μια ιδιαίτερα ακατάλληλη στιγμή. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας, το οποίο αντιπροσωπεύει το 150% της οικονομίας της, έχει φτάσει σε ιστορικό υψηλό. Ταυτόχρονα, η οικονομία της πλήττεται από τη στροφή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε πιο περιοριστική νομισματική πολιτική για την καταπολέμηση του πληθωρισμού και από τον οπλισμό της Ρωσίας στις εξαγωγές φυσικού αερίου της ως μέρος του πολέμου της κατά της Ουκρανίας. Αυτό καθιστά δύσκολο να δούμε πώς η ιταλική οικονομία, σκληραγωγημένη στην πολιτική αναταραχή, θα μπορέσει να ξεφύγει από το βουνό χρέους της.

Η κατάρρευση της κυβέρνησης συνασπισμού του Μάριο Ντράγκι, του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, πυροδότησε την τελευταία πολιτική κρίση στην Ιταλία. Αυτό ανοίγει τον δρόμο για πρόωρες βουλευτικές εκλογές, πιθανώς τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο. Αυτό σημαίνει επίσης μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα – κυρίως επειδή θα μπορούσε να οδηγήσει στον σχηματισμό μιας νέας φασιστικής κυβέρνησης υπό την ηγεσία της Αδελφότητας της Ιταλίας, η οποία δεν είναι γνωστό ότι υποστηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πανδημία του Covid έχει προκαλέσει σοβαρές ζημιές στην ιταλική οικονομία και τα δημόσια οικονομικά. Μέχρι στιγμής, η Ιταλία έχει διατηρηθεί στη ζωή από τις εκτεταμένες αγορές της ιταλικής κυβέρνησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο πλαίσιο του προγράμματος έκτακτης αγοράς για την πανδημία. Στην πραγματικότητα, το 2020 και το 2021, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγόρασε το σύνολο της καθαρής έκδοσης χρέους της ιταλικής κυβέρνησης.

Δυστυχώς για την Ιταλία, η αγορά ομολόγων της ΕΚΤ στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος έληξε ως μέρος της στροφής της τράπεζας προς πιο περιοριστική νομισματική πολιτική για την αντιμετώπιση του προβλήματος του πληθωρισμού στην Ευρώπη. Αυτή η μετατόπιση περιλαμβάνει επίσης την αύξηση των επιτοκίων της Πέμπτης κατά 50 μονάδες βάσης στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία είναι μεγαλύτερη από το αναμενόμενο και η πρώτη αύξηση σε 11 χρόνια.

Τις τελευταίες εβδομάδες, η αυξανόμενη πολιτική αβεβαιότητα στην Ιταλία οδήγησε σε μεγάλο ξεπούλημα των κρατικών της ομολόγων. Οι αποδόσεις αυτών των ομολόγων αυξήθηκαν σε σχεδόν 4 τοις εκατό, πάνω από δύο ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερες από τις αποδόσεις των γερμανικών κρατικών ομολόγων. Συνειδητοποιώντας ότι ένα τέτοιο ξεπούλημα θα μπορούσε σύντομα να μετατραπεί σε άλλον έναν γύρο της κρίσης δημόσιου χρέους της ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παρουσίασε την Πέμπτη επίσης το Εργαλείο Προστασίας Μετάβασης. Κατ’ αρχήν, χρησιμοποιώντας αυτή τη συσκευή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να αγοράσει και πάλι μεγάλες ποσότητες ιταλικών ομολόγων όπως απαιτείται για να διατηρήσει τα ιταλικά επιτόκια σε λογικά επίπεδα. Αλλά μπορεί να το κάνει μόνο εάν πληρούνται ορισμένες αυστηρές προϋποθέσεις.

Μεταξύ αυτών είναι η ανάγκη να πειστεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι η χώρα διαχειρίζεται σωστά τα δημόσια οικονομικά της και ότι το δημόσιο χρέος της βρίσκεται σε βιώσιμο δρόμο. Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί δύσκολο για την αδύναμη κυβέρνηση της Ιταλίας ενόψει των αμφιλεγόμενων κοινοβουλευτικών εκλογών. Θα μπορούσε να είναι πιο επικίνδυνο εάν ένα λαϊκιστικό κόμμα κερδίσει γενναιόδωρες εκλογικές υποσχέσεις σε αυτές τις εκλογές.

Ακόμη και οι πιο σταθερές ιταλικές κυβερνήσεις θα αγωνιστούν να βάλουν τα δημόσια οικονομικά της χώρας σε πιο υγιείς βάσεις, ειδικά εάν η έλλειψη ρωσικού φυσικού αερίου φέρει την Ιταλία σε βαθιά οικονομική ύφεση. Όπως αποδείχθηκε στο παρελθόν, οποιαδήποτε προσπάθεια για σύσφιξη του ιταλικού προϋπολογισμού θα μπορούσε να αποτύχει. Χωρίς να έχει πλέον δικό της νόμισμα προς υποτίμηση για να προωθήσει τον εξαγωγικό τομέα, η Ιταλία θα μπορούσε να διαπιστώσει ότι η σύσφιξη της ζώνης θα βάθυνε τη στασιμότητα της και, συνεπώς, θα μείωνε τη φορολογία της.

Όλα αυτά πιθανώς υποδηλώνουν σημαντική αστάθεια τους επόμενους μήνες στην ιταλική αγορά ομολόγων ενόψει των βουλευτικών εκλογών, καθώς οι επενδυτές αμφισβητούν τη μακροπρόθεσμη ικανότητα της χώρας να αποπληρώσει το χρέος της.

Αυτό θα μπορούσε να έχει μεγάλη σημασία για τις ΗΠΑ και τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το 2010, η κρίση του ελληνικού δημοσίου χρέους συγκλόνισε τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Φανταστείτε πόση ζημιά θα μπορούσε να κάνει η ιταλική κρίση χρέους. Άλλωστε, η ιταλική οικονομία είναι νάνος από αυτήν της Ελλάδας και έχει πάνω από 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια δημόσιο χρέος.

Ο Desmond Lachman είναι Senior Fellow στο American Enterprise Institute. Διετέλεσε Αναπληρωτής Διευθυντής στο Τμήμα Ανάπτυξης Πολιτικής και Αναθεώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και επικεφαλής οικονομολόγος αναδυόμενων αγορών του Salomon Smith Barney.