Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε την Τετάρτη ότι μια πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης μιας συμφωνίας για τη βελτίωση της συνεργασίας στις επιχειρήσεις αναζήτησης και διάσωσης μεταναστών σε όλη τη Μεσόγειο, έρχεται σε αντίθεση με την επίμονη πολιτική της Αθήνας για απώθηση.
Σε γραπτή ανακοίνωσή του, το υπουργείο αναφέρει: «Είναι σοβαρή αντίφαση ότι μια χώρα που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και θέτει σε κίνδυνο τις ζωές αθώων πολιτών στο Αιγαίο, δημιουργεί μνημόνιο κατανόησης για έρευνα και διάσωση. Ανατολική Μεσόγειος».
Οι συμφωνίες που υπογράφηκαν στο Κάιρο σηματοδότησε τη δεύτερη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών λιγότερο από δύο μήνες αφότου η ανταγωνιστική Τουρκία υπέγραψε συμφωνία για τη θάλασσα και το φυσικό αέριο με την επίσημη λιβυκή κυβέρνηση.
Οι εντάσεις έχουν αυξηθεί μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας από το 2019, όταν η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία με την κυβέρνηση στην πρωτεύουσα της Λιβύης Τρίπολη, η οποία της έδωσε πρόσβαση σε μια οικονομική ζώνη στην ανατολική Μεσόγειο.
Το κύριο κίνητρο της Ελλάδας για την υπογραφή της συμφωνίας ήταν να σβήσει τα πρόσφατα σκάνδαλα και οι απωθήσεις στη Λιβύη, ανέφερε το υπουργείο, αναφερόμενος στην άρνηση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Τένδια να κατέβει από το αεροπλάνο του στην Τρίπολη με τη Λιβύη ομόλογό του, Najla Mangoush. αεροδρόμιο για να τον υποδεχτεί.
«Η προσπάθεια να πλαισιωθεί η εσωτερική και εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στο πλαίσιο του αντιτουρκικού αισθήματος είναι μια μάταιη και αυτοκαταστροφική προσπάθεια».
Η Ελλάδα συνεχίζει να αρνείται να συνεργαστεί με την Τουρκία σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, με το υπουργείο να λέει ότι οι περιοχές έρευνας και διάσωσης στη θάλασσα είναι περιοχές εξυπηρέτησης για να σωθούν ζωές. «Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αυτές οι ζώνες δεν είναι κυρίαρχες ζώνες».
«Οι θαλάσσιες ζώνες έρευνας και διάσωσης που κηρύχθηκαν από την Τουρκία και την Ελλάδα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και αυτές που έχουν δηλωθεί στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό συμπίπτουν», πρόσθεσε το υπουργείο, υπογραμμίζοντας την άρνηση της Αθήνας να συνεργαστεί με την Άγκυρα για το θέμα. Και η Türkiye απέρριψε τις συστάσεις.
«Αυτό συμβαίνει γιατί η Ελλάδα επιμένει ότι οι ζώνες υπηρεσίας έρευνας και διάσωσης είναι ζώνες κυριαρχίας και τις συνδέει με τις εδαφικές διεκδικήσεις της στην ανοιχτή θάλασσα».
Πρόσθεσε ότι η αξίωση της Ελλάδας για κυριαρχία στις ζώνες έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο ήταν αντίθετη με τη Σύμβαση του Αμβούργου του 1979.
Η Τουρκία έχει επανειλημμένα καταδικάσει την παράνομη πρακτική της Ελλάδας να γυρίζει πίσω αιτούντες άσυλο, λέγοντας ότι παραβιάζει τις ανθρωπιστικές αξίες και το διεθνές δίκαιο θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές ευάλωτων μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών.
Οι πέντε επαρχίες του Αιγαίου της Τουρκίας – το Τσανάκκαλε, το Μπαλικεσίρ, η Σμύρνη, η Μούγλα και το Αϊδίν – μαζί με τα ελληνικά νησιά στη θέα των τουρκικών ακτών, αποτελούν πρωταρχικούς προορισμούς για τους πρόσφυγες που φεύγουν από την Τουρκία για την ΕΕ.
Τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν κάνει σύντομα αλλά επικίνδυνα ταξίδια στο Αιγαίο σε μια προσπάθεια να φτάσουν στη βόρεια και δυτική Ευρώπη αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη θάλασσα καθώς πολλά σκάφη που μετέφεραν πρόσφυγες βυθίστηκαν ή ανατράπηκαν. Η τουρκική ακτοφυλακή έχει διασώσει χιλιάδες.
Η Τουρκία και η Ελλάδα ήταν σημαντικά σημεία διέλευσης για τους μετανάστες που στόχευαν να εισέλθουν στην Ευρώπη, φεύγοντας από τον πόλεμο και τις διώξεις για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Η Τουρκία έχει κατηγορήσει την Ελλάδα για μεγάλης κλίμακας καταστολές και συνοπτικές απελάσεις μεταναστών χωρίς να τους επιτρέπει να υποβληθούν σε διαδικασίες ασύλου, παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Κατηγορεί επίσης την ΕΕ ότι κάνει τα στραβά μάτια σε αυτές τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι απωθήσεις θεωρούνται ότι παραβιάζουν τις διεθνείς συμφωνίες για την προστασία των προσφύγων, οι οποίες υπαγορεύουν ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να απελαύνονται ή να επιστρέφονται σε μια χώρα όπου η ζωή ή η ασφάλειά τους κινδυνεύει λόγω της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητάς τους ή της ιδιότητάς τους ως κοινωνικής ή πολιτικής ομάδα.