Η συναρπαστική ιστορία θεραπείας και σύνδεσης ενός πρόσφυγα στην Ελλάδα

Το βραδύκαυστο δράμα «Drift» ακολουθεί τη Jacqueline (Cynthia Erivo), μια Λιβεριανή πρόσφυγα, καθώς περιφέρεται στους δρόμους ενός γραφικού ελληνικού νησιού. Προσπαθεί να κρατήσει χαμηλό προφίλ και να περνά απαρατήρητη καθώς κλέβει πακέτα ζάχαρη για να φάει ή κλέβει ένα μπουκάλι ελαιόλαδο για να το χρησιμοποιήσει ως μασάζ ποδιών για τους τουρίστες στην παραλία για να κερδίσουν χρήματα για φαγητό. (Η Ζακλίν επίσης δεν θέλει να τελειώσει ένα φλιτζάνι καφέ που άφησε πίσω της σε ένα υπαίθριο καφέ ή να φάει ένα ερημικό γεύμα – αν μπορεί να ξεφύγει.)

Άστεγη, κοιμάται σε ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι σε μια σπηλιά στην παραλία και παίρνει το λεωφορείο του ξενοδοχείου του θερέτρου για να πάει από και προς την πόλη. Η Ζακλίν προσπαθεί επίσης να κρυφτεί από τους άλλους Αφρικανούς στο νησί, κάτι που θα μπορούσε να την βάλει σε μπελάδες. Επιπλέον, αποφεύγει όσο μπορεί την αστυνομία, παριστάνοντας τη δημοσιογράφο ένα βράδυ που την σταματά ένας αστυνομικός.

Σε όλες αυτές τις στιγμές, το πρόσωπο της Ζακλίν μετατρέπεται σε μάσκα καθώς προσπαθεί να κρύψει τον πόνο της, που ξεπερνά την πείνα, την έλλειψη στέγης και τον φόβο. Το «Drift» τελικά αποκαλύπτει γιατί η Ζακλίν αγωνίζεται να μείνει στον «παράδεισο», ακόμα κι αν δεν εξηγεί πώς έφτασε εδώ που είναι τώρα.

Βασισμένος στο μυθιστόρημα “A Marker to Measure Drift” του Aleksandar Maksik -ο οποίος έγραψε το σενάριο μαζί με τη Susan Farrell- ο σκηνοθέτης Anthony Chen δημιούργησε μια έρευνα χαρακτήρων. Η πρώτη πράξη περιγράφει τη δυσάρεστη τρέχουσα κατάσταση της Ζακλίν, καθώς αναπολεί εν συντομία πιο ευτυχισμένες στιγμές – πρώτον με τη Βρετανίδα φίλη της Έλεν (Τιμή Μπερν-Σουίντον) στο Λονδίνο και δεύτερον μέσα από τις αναμνήσεις της οικογένειάς της στη Λιβερία. Η Ζακλίν έχει μακριές πλεξούδες και στις δύο αναδρομές, σε αντίθεση με τα μαλλιά στο κομμένο κεφάλι της στην Ελλάδα, που θα βοηθήσουν τους θεατές να εντοπίσουν τις χρονικές περιόδους. (Το κούρεμα συμβολίζει την αλλαγή της ζωής στη λογοτεχνία, και όπως δείχνει ο Drift, η ζωή της Jacqueline έχει σίγουρα δει κάποιες σεισμικές αλλαγές.)

Στη δεύτερη πράξη, η Jacqueline παρασύρεται σε μια απρόσμενη φιλία με την Callie (Alia Shawkat), μια Αμερικανίδα που ζει τώρα στην Ελλάδα και εργάζεται στο νησί ως ξεναγός. Η Callie είναι εξωστρεφής, όπως η Jacqueline, ντροπαλή και ευάλωτη. Γνωρίστηκαν όταν η Ζακλίν συνετρίβη σε μια από τις περιοδείες του Κάλι. Οι νεαρές μιλούν και γελούν, και η ταινία ευδοκιμεί με την απλή φιλία τους. Η Callie ενδιαφέρεται για τη Jacqueline πιθανότατα επειδή η Callie λαχταρά κάποιον να μιλήσει για κάτι διαφορετικό από την αρχαιολογική ιστορία και την ελληνική μυθολογία.

Η Callie έχει πιθανώς παρατηρήσει ότι η Jacqueline δεν αλλάζει ποτέ τα ρούχα της και πιθανότατα αισθάνεται ότι η Jacqueline λέει ψέματα ότι έχει σύζυγο. Η Callie μπορεί επίσης να σκεφτεί ότι είναι περίεργο το γεγονός ότι η Jacqueline δεν θυμάται το όνομα του ξενοδοχείου στο οποίο μένουν εκείνη και ο “σύζυγός της”. Αλλά η Callie βοηθά τη Jacqueline όταν την πιάνουν να περνάει από τα πορτοφόλια του τουριστικού λεωφορείου ενώ ψάχνει για ταμπόν. Η Callie συνοδεύει επίσης τη Jacqueline στο νοσοκομείο αφού η φίλη της τραυμάτισε το κεφάλι της κατά τη διάρκεια μιας πτώσης.

Η υποστήριξη της Kali παρέχει στις ανύπαντρες γυναίκες διαφορετικές μορφές άνεσης και σύνδεσης. Υπάρχει όμως μια ανείπωτη ένταση. Αυτό δεν είναι ακριβώς σεξουαλικό. Καμία γυναίκα δεν βγαίνει στην άλλη. Το δείπνο που μοιράζονται φαίνεται σαν ραντεβού, αλλά οι προσπάθειες της Ζακλίν είναι να ανταποδώσει την Καλλί για την ακλόνητη καλοσύνη της. Αισθάνεται επίσης σαν μια χαμένη ευκαιρία για αυτές τις δύο γυναίκες όχι το ζευγάρι. Ωστόσο, καθένας από αυτούς εξακολουθεί να επεξεργάζεται τραύματα του παρελθόντος που τους άφησαν να παρασυρθούν. Όπως λέει η Callie σε μια από τις πιο δυνατές γραμμές της ταινίας, «ζουν τις αποτυχίες τους».

Η Callie αφηγείται προφορικά ένα τραυματικό επεισόδιο από τη ζωή της, αλλά ο Chen δείχνει τη φρίκη που συνέβη στη Jacqueline και την οικογένειά της – ένα ανησυχητικό επεισόδιο. Η ταινία αντλεί το μεγαλύτερο μέρος της συναισθηματικής της δύναμης από αυτές τις οδυνηρές σκηνές γιατί η υπόλοιπη ταινία είναι τόσο απλή.

Η Erivo δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία ως Jacqueline, ακόμη και όταν παίρνει μια σειρά από κακές αποφάσεις, αν και από την ανάγκη να συντηρηθεί. Η Erivo κάνει αυτές τις περίεργες στιγμές –όπως το να φοράει βρεγμένα ρούχα που τραβιέται από το πλυντήριο στα μέσα του κύκλου– πιστευτές επειδή τις εκτελεί με τέτοια πεποίθηση. Το «Drift» δεν επιδιώκει τόσο να εξηγήσει τον χαρακτήρα της -μέχρι να αποκαλυφθεί το τραύμα- όσο να την παρατηρήσει καθώς παρασύρεται στο χρόνο και στο χώρο. Όταν μια μέρα η Ζακλίν προσπάθησε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με την Έλεν, ξαφνιάστηκε όταν έμαθε ότι είχαν περάσει τρεις μήνες, όχι ένας. Η αντίδρασή της σε αυτή την είδηση ​​είναι ξεκάθαρη και δείχνει τη δύναμη της απόδοσης του Erivo.

Σε υποστήριξη, η Alia Shawkat υποδύεται την Callie. Είναι γοητευτική και αφηγείται ιστορίες για τη ζωή της ενώ είναι έξω με τη νέα της φίλη, αλλά επίσης αντιδρά με στοχαστικό και οδυνηρό τρόπο όταν ακούει τη θλιβερή ιστορία της Ζακλίν.

Το “Drift” έχει να κάνει τελικά με τη θεραπεία, και παρόλο που η ταινία μπορεί να μην είναι απολύτως πειστική, είναι συχνά συναρπαστική.

“το σημείο” | Σκηνοθεσία Anthony Chen | Εγκαίνια 9 Φεβρουαρίου στο Quad Cinema | Utopia Distribution.