Η καθυστερημένη παρτίδα του 2020, η οποία υποσχέθηκε στους μαθητές όταν ο COVID-19 ακύρωσε την αποφοίτησή τους πέρυσι, γέμισε το ελληνικό θέατρο τρεις φορές την Κυριακή 29 Αυγούστου. Για να φιλοξενηθούν όλοι οι μαθητές και οι καλεσμένοι τους, υπήρχαν εορτασμοί στις 9 το πρωί, 2 το απόγευμα και 7 το απόγευμα (φωτογραφία UC Berkeley από Keegan Houser)
Πριν από ενάμιση χρόνο, καθώς ο COVID-19 μαινόταν, η τάξη του 2020 στο UC Berkeley έπρεπε να ολοκληρώσει το τελευταίο έτος με τηλεργασία, γρήγορο αντίο, εάν υπάρχει, και χωρίς τελετές αποφοίτησης.
Αλλά την Κυριακή, περίπου 4.250 μέλη της τάξης επέστρεψαν στο Μπέρκλεϊ, με τους υπαλλήλους της πανεπιστημιούπολης, όπως είχε υποσχεθεί, να κάνουν μια καθυστερημένη ανακοίνωση. 2020 Personal Class Class Στο περίφημο ελληνικό θέατρο. σε πολλές, Η εκδήλωση που μεταδίδεται ζωντανά στο ύπαιθρο – Πραγματοποιείται στις 9 το πρωί, στις 2 το απόγευμα και στις 7 το απόγευμα, ανάλογα με την ειδικότητά του – σημαίνει πολύ περισσότερα από επίσημα συνθήματα, χαρούμενους γονείς, ανθοδέσμες, φωτογραφίες και αγκαλιές.
“Μου έδωσε ένα κλείσιμο που δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν”, δήλωσε ο Dhruv Kathuria, απόφοιτος του 2020 της ηλεκτρολογίας και της επιστήμης των υπολογιστών, από το New Jersey, μετά το πρωινό γκαλά. «Μερικές φορές αναρωτιόμουν:« Είμαι φοιτητής; Είμαι απόφοιτος; Τώρα, είπε, “έχω μια νέα λέξη να χρησιμοποιήσω:” Πτυχιούχος.
Κουνώντας τον γιο τους καθώς κατευθυνόταν προς τον διάδρομο 118 ετών για το πάρτι στις 9 το πρωί, ο Jerry Rochman Isner και ο σύζυγός της, Alan, από το Λος Άντζελες, ένιωσαν έντονα ότι το γεγονός “άξιζε την αναμονή”, είπε. “Είμαστε τόσο ευγνώμονες στον Cal που το έκανε αυτό. Σημαίνει τον κόσμο για εμάς και τον γιο μας.”
Ο Άλαν Άισνερ, απόφοιτος του Μπέρκλεϊ του 1982, πρόσθεσε ότι η ακύρωση της ετήσιας τελετής αποφοίτησης του περασμένου έτους ήταν «καταστροφική». Παραδέχτηκε ότι πνίγηκε ακούγοντας το τραγούδι “Pomp and Circumstance”, το οποίο παίχτηκε σε έναν μακρύ, συνεχή βρόχο για να ταιριάζει σε 1.450 αποφοίτους.
Τα ξηροφθαλμία ήταν δύσκολο να βρεθούν όταν ονομάστηκε το όνομα του Robert Baylor. Είπε ότι δεν θα ξαναπερπατήσει μετά από έναν τραυματισμό τραυματισμού παίζοντας ράγκμπι όταν ήταν δευτεροετής, ο Μπέιλορ, με πτυχίο 2020 στις επιχειρήσεις, διέσχισε 10 μέτρα από τη σκηνή με τα πόδια, χρησιμοποιώντας μόνο ένα διάδρομο και έλαβε ένα χειροκρότημα.
“Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που μπορώ όχι μόνο να πάρω το πτυχίο μου, αλλά και να το κάνω σωματικά”, δήλωσε ο Baylor, ο οποίος ζει στο El Dorado Hills και γράφει ένα βιβλίο για το ταξίδι του. «Αυτή είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου».
Wasταν επίσης δύσκολο να βρεθεί μια άδεια θέση στον γεμάτο κόσμο, με την Καγκελάριο Κάρολ Κρίστ να είναι ο κεντρικός ομιλητής. Βοήθησε επίσης να μοιραστούν διπλώματα σε αποφοίτους – οι περισσότεροι με επίσημη ενδυμασία, άλλοι με ένα συνδυασμό απλών παντελονιών και αθλητικών παπουτσιών και διακοσμητικά δημιουργικά διακοσμημένων φόρεμα και κονιάματα. Ένας απόφοιτος παρακολούθησε με μια γιγαντιαία γεμιστή αρκούδα.
«Είναι απλά υπέροχο να σε ξαναβλέπω, να είσαι μαζί σου και να χαιρετάς», είπε ο Χριστός στο πλήθος, αποκαλώντας τις γιορτές «Ξεκινήστε, πάρτε δύο». Εξήρε την ανθεκτικότητα των πρόσφατων αποφοίτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, λέγοντας ότι αντικατοπτρίζει τη ζωντάνια και την επιμονή ολόκληρης της πανεπιστημιούπολης.
Είπε: “Αυτή η ανθεκτικότητα είναι ο λόγος που το πανεπιστήμιό μας βγαίνει από αυτό το εξαιρετικό έτος πιο δυνατό από ποτέ, με πολλούς τρόπους, και νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και για εσάς.”
Βίντεο Cal Athletics από τη Laura Furney
Φάρος ελπίδας και φωτός
Η επιμονή του Baylor μετά τον τραυματισμό του νωτιαίου μυελού του 2017 ήταν εμφανής σε αυτό το γεγονός.
Σε εκείνο το ατυχές Εθνικό Πρωτάθλημα Ράγκμπι μεταξύ Cal και Arkansas State, ένας αντίπαλος τύλιξε το χέρι του στο λαιμό του Baylor και δεν του άρεσε να σχηματίζει παίκτες με σφιχτά χέρια στριμωγμένα στον μαθητή των 6 ποδιών, 5, 235 λιβρών. – Αθλητής που χτύπησε στο έδαφος, παράλυτος κάτω από το σπασμένο λαιμό του.
Το διοικητικό όργανο του αθλήματος, το USA Rugby, επικρίθηκε από τους γονείς του Baylor για την πειθαρχία ενός αντιπάλου. Ο προπονητής του ράγκμπι Cal, Τζακ Κλαρκ, περιέγραψε το χτύπημα ως αποτρέψιμο και παράνομο σύμφωνα με τους νόμους του παιχνιδιού.
Στη συνέχεια ο Μπέιλορ ανέπτυξε πνευμονία που κράτησε για ένα μήνα. Δεν ήταν σε θέση να φάει ή να καθίσει για περισσότερο από 10 λεπτά χωρίς να λιποθυμήσει και οι μύες του άρχισαν να ατροφούν. «Wasμουν σπασμένος τόσο σωματικά όσο και ψυχικά όταν το χτύπησα για πρώτη φορά», είπε. «Η πρόγνωση ήταν δυσάρεστη».
Η καγκελάριος Carol Christ αποτίει φόρο τιμής στον πτυχιούχο της τάξης του 2020 Robert Baylor, τον πρώην παίκτη του Cal Rugby που υπέστη καταστροφικό τραυματισμό σε τουρνουά το 2017. Αφού διάβασε το όνομά του, ανέβηκε στη σκηνή χρησιμοποιώντας έναν περιπατητή και την υποστήριξη του Tom Billups, βοηθού του Cal Rugby προπονητής. Μόλις του είπαν ότι δεν θα περπατήσει ποτέ ξανά, έλαβε μια μακρά υποδοχή από ολόκληρο το κοινό στο ελληνικό θέατρο. (Φωτογραφία από το UC Berkeley από τον Keegan Houser)
Αργότερα υποβλήθηκε σε εκτεταμένη αποτοξίνωση στο Κολοράντο, στη συνέχεια επέστρεψε στο Μπέρκλεϊ, περιφέροντας την πανεπιστημιούπολη του λυκείου με το αναπηρικό του αμαξίδιο. Καθημερινά, πήγαινε στο γυμναστήριο για ώρες με τον βοηθό προπονητή του Cal Rugby, Tom Billups, ο οποίος είπε: “Από νωρίς, του βάλαμε στόχο να περπατήσει ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου στο σπίτι”. Τον Σεπτέμβριο του 2018, ο Baylor έλαβε το χειροκρότημα στο στάδιο California Memorial Stadium όταν ανέβηκε στο γήπεδο, πλοηγώντας με τη βοήθεια ενός πεζού.
“Καθώς συνέχιζε να δουλεύει μαζί μου, είπαμε,” Ας περπατήσουμε στην αποφοίτηση “, συνέχισε ο Μπιλάπς, ο οποίος περπάτησε δίπλα στον Μπέιλορ στη σκηνή την Κυριακή. «Φυσικά, ακυρώθηκε, οπότε ξέρω ότι είναι πολύ ευγνώμων για την ευκαιρία που είχε στο ελληνικό θέατρο».
Σήμερα, ο Baylor, ο οποίος παρακολούθησε το Berkeley Haas, είναι διευθύνων σύμβουλος μεγάλη κοινότητα γ, ο οργανισμός υποστήριξης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας που εκπροσωπεί αθλητές που έλαβαν γράμματα από το Μπέρκλεϊ και ξεκίνησε την καριέρα του ως κινητήριος ομιλητής. Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου που γράφει είναι Παράλυτος και δυνατόςΤο
“Easyταν εύκολο για τον Ρόμπερτ να προσεγγίσει διαφορετικά τον τραυματισμό του και τη ζωή του, αλλά είναι πραγματικά ένας φάρος ελπίδας και φωτός ως νέος”, δήλωσε ο Πέλοπς. «Είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον κόσμο, κάτι που δεν είναι παρά εκπληκτικό».
Ο Jules Maines (αριστερά), που αποφοίτησε το 2020 σε ηλικία 67 ετών, περνά μια ξεχωριστή στιγμή με την ανιψιά της, Eletra Mix, αφού η Mix έχει βάλει και τα δύο στο λαιμό της θείας της. Τα μέσα, των οποίων τα λογότυπα κρατούνταν στην εξώπορτά τους για 13 μήνες, μετά την ακύρωση της περσινής εκκίνησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, συμμετείχαν σε μια συναυλία την Κυριακή στις 2 μ.μ. στο Ελληνικό Θέατρο. (Φωτογραφία από το UC Berkeley από τον Keegan Houser)
άξιζε την υπομονή
Όπως ο Paylor, έτσι και η Jules Means είπαν ότι δεν θα περπατούσε ξανά, μετά από μια σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων. Αλλά το 2020, σε ηλικία 67 ετών, αποφοίτησε από το Μπέρκλεϊ με πτυχίο στην κοινωνιολογία. Ο Μάινες είναι πλέον μεταπτυχιακός φοιτητής στη Σχολή Κοινωνικής Ευημερίας του Μπέρκλεϋ.
«Η επιστροφή στο σχολείο μου έσωσε τη ζωή», είπε ο κάτοικος και η γιαγιά του Μπρέντγουντ. “Δεν ήμουν ευχαριστημένος που έπαθα δύο εγκεφαλικά, αλλά τα εγκεφαλικά με έκαναν να πω:” Σήκω όρθια. Σήκω και φύγε “.”
Αψήφησε επίσης τις πιθανότητες. «Για μια νεαρή μαύρη κοπέλα τη δεκαετία του 1950, το να αποκτήσει πτυχίο κολλεγίου ήταν αδιανόητο, κάτι που δεν θα είχε συμβεί ποτέ», πρόσθεσε.
Ωστόσο, το να μάθεις ότι αποφοίτησε χωρίς πάρτι, χωρίς η οικογένεια και οι φίλοι να παρακολουθούν τον διακεκριμένο μέντορά της, ήταν αφάνταστα επώδυνο. Στη συνέχεια, όταν ο Ιησούς ανακοίνωσε την εκδήλωση της 29ης Αυγούστου, «μόλις χόρεψα στο σπίτι», εννοούσε.
Κρατούσε τα λογότυπα της κρεμασμένα στην εξώπορτα τους τελευταίους 13 μήνες. Τέλος, μπόρεσε να κρατήσει μια υπόσχεση που έδωσε στον γιατρό της: ότι θα φορούσε ψηλοτάκουνα μια μέρα. “Μου αρέσει να είμαι όμορφη”, είπε ο Μάινς ενώ φωτογραφιζόταν στην πανεπιστημιούπολη νωρίτερα την Κυριακή. “Για τέσσερα χρόνια, δεν μπορούσα να φορέσω τακούνια. Θα έπεφτα. Κοίτα με τώρα!”
Ο Ροντρίγκο Ραμίρεζ ήταν ένα μείγμα χαμόγελων και δακρύων ευγνωμοσύνης μετά την προσωπική συμμετοχή του στην τάξη 9 π.μ. του 2020 την Κυριακή. Αυτή ήταν η πρώτη τελετή αποφοίτησης του αμερικανικού στρατού, καθώς μπήκε στο στρατό σε ηλικία 17 ετών, ένα μήνα πριν αποφοιτήσει από το λύκειο και φοβόταν ότι θα ακυρωθεί πέρυσι λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας COVID-19. (Φωτογραφία από το UC Berkeley από τον Keegan Houser)
Η εκδήλωση της Κυριακής σήμαινε επίσης τον κόσμο για τον Rodrigo Ramirez, έναν βετεράνο του Λίνκολν της Καλιφόρνια, ο οποίος υπηρέτησε στο 82οδεύτερη συντομογραφία Το Αερομεταφερόμενο Τμήμα στο Αφγανιστάν κατευθύνει επιθέσεις πυροβολικού, αλλά τελικά αφήνεται να συνεχίσει πτυχίο κολλεγίου στο «σχολείο των ονείρων» του, Μπέρκλεϊ. Την περασμένη άνοιξη πήρε το πτυχίο του στις πολιτικές επιστήμες.
Όταν εγκατέλειψε το γυμνάσιο για τον στρατό σε ηλικία 17 ετών, ο Μπέρκλεϊ φάνηκε απρόσιτος. Μπήκε στο στρατό μόλις ένα μήνα πριν από το τέλος του ανώτερου έτους και έχασε την αποφοίτηση του λυκείου. Πέρυσι, πίστευε ότι έχασε την ευκαιρία του σε ένα πάρτι αποφοίτησης από το κολέγιο, επίσης.
Μετά το πάρτι στις 9 το πρωί της Κυριακής, ένας δακρυσμένος Ραμίρεζ – ευγνώμων για την πρώτη του εμπειρία στο ξεκίνημα, ενθουσιασμένος από τις πρόσφατες θανατηφόρες επιθέσεις στο Αφγανιστάν και υπερήφανος που υπηρετεί το Τμήμα Βετεράνων ως αναλυτής έργου – είπε ότι σκεφτόταν τις ευλογίες η ζωή του.
«Νιώθω πολύ προνομιούχος που βρίσκομαι εδώ», είπε.
Ο Kim Gerrard του Berkeley Haas συνέβαλε σε αυτήν την έκθεση.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”