Γράφτηκε από τον David DuPont
BG Independent News
Δεν είναι εύκολο να είσαι θεός – δεν ξέρω αυτό. Για πάντα ξαπλωμένος στον Όλυμπο, περιτριγυρισμένος από άλλες θεότητες, τρώγοντας μόνο αμβροσία.
Όταν είσαι η κυρίαρχη θεότητα, τα πράγματα μπορεί να είναι χειρότερα, προσπαθώντας να κρατήσεις στη σειρά άλλους, πολλούς από τους απογόνους σου από γυναίκες εκτός της γυναίκας σου.
Ακόμη και οι θεοί πρέπει να μεταστραφούν, και εκεί κατεβαίνουν οι άνθρωποι. Είναι τα παιχνίδια των θεών. Οι πράξεις τους, σίριαλ των θεών. Αν και μερικές φορές, οι θεοί καλούνται να επέμβουν.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό καταλήγει με θνητούς και θεούς να γιορτάζουν στην Κόλαση.
Ένα τέτοιο χάλι, και στην περίπτωση του «Ορφέας στον Κάτω Κόσμο» του Τζακ Όφενμπαχ, αυτό είναι μια ωραία κωμική ανακούφιση.
Η σατιρική οπερέτα, σε σκηνοθεσία Gene Schonemaker Rodgers, στη σκηνή στο Donnell Theatre στο Wolf Center for the Arts του BGSU, Παρασκευή στις 8 μ.μ. και Κυριακή στις 3 μ.μ. Κάντε κλικ για να αποκτήσετε εισιτήρια.
Η Καλλιόπη (Ikpemesi Ogundare) παρουσιάζει στο κοινό την ιστορία. Ο γιος της, ο ταλαντούχος μουσικός Ορφέας (Nick Cotman) είναι παντρεμένος με την όμορφη Ευρυδίκη (Annabelle Pollard). Αυτό ξέρουμε από τον ελληνικό μύθο. Αλλά αυτή είναι μια κουρελιασμένη εκδοχή της συχνά ειπωμένης ιστορίας.
Η Καλλιόπη απορρίπτει τη νύφη της. Μπορούμε να δούμε γιατί, όταν η Ευριδίκη ανεβαίνει στη σκηνή, στολίζεται με λουλούδια ενώ περιμένει αυτόν που αγαπά, τον βοσκό Αρισταίο. Ο Ορφέας φτάνει παίζοντας μια όμορφη μελωδία νομίζοντας ότι είναι η νύμφη που τον γοητεύει. Μαλώνουν για το χάδι του άλλου, αλλά αποφασίζουν ότι έχουν κολλήσει ο ένας με τον άλλον.
Αυτό εκτελείται σε καθομιλουμένη αγγλική μετάφραση με την περιστασιακή σύγχρονη αναφορά που περιλαμβάνει, σε ένα σημείο, τις Αθλητικές Ομάδες Falcon. Ο διάλογος χρησιμεύει ως ένδειξη για την ιστορία και ως σύνδεσμος προς ένα δοξασμένο τραγούδι πάνω από μια ολόσωμη ορχήστρα με επικεφαλής την Emily Freeman Brown.
Στο βάθος, τρία κουνέλια, μια ανόητη ελληνική χορωδία, ως επί το πλείστον σιωπηλή, εύθυμη. Όχι, δεν είναι η βροντή και το άγχος της ελληνικής τραγωδίας, αλλά μια σάτιρα από ψηλά, που σημαίνει πάω στον πάτο, τάξη.
Αποδεικνύεται ότι ο προστάτης είναι ο Πλούτωνας (Άννα Μόρκο) μεταμφιεσμένος. Ο ηγεμόνας του κάτω κόσμου με τη συνεννόηση του Ορφέα δραπετεύει μαζί με την Ευρυδίκη στο βασίλειό του. Σε ό,τι αφορά το ζευγάρι, όλα είναι πλέον καλά με τον κόσμο, είτε under είτε όχι.
Η αντίδραση του ήρωά μας; «Τι ευδαιμονία!»
Όχι όμως όσον αφορά την Καλλιόπη. Αυτό είναι ένα σφάλμα που πρέπει να διορθωθεί.
Αυτή και ο γιος της λοιπόν Ταξιδέψτε στον Όλυμπο όπου προεδρεύει ο Δίας (Λούκας Λουρένκο). Είναι ο άδικος κυβερνήτης. Η γυναίκα του Juno (Kirsten Nordland) τον στραγγαλίζει για τις απιστίες του. Οι απόγονοί του κατέγραψαν σαρκαστικά το προκαταρκτικό του παιχνίδι στο τραγούδι. Πραγματικά του αρέσει να ακούει για τις προηγούμενες περιπέτειές του.
Αυτός, που αυτοχαρακτηρίζεται ως ο «προστάτης των αδέσποτων νυμφών», αποφασίζει να ταξιδέψει στον κάτω κόσμο για να τακτοποιήσει τα πράγματα και ενδεχομένως να λάβει μέρος στη δράση. Ολόκληρο το Θεϊκό Δικαστήριο του ζητά να τα πάρει μαζί του – ακόμη και ο Άδης είναι μια ευπρόσδεκτη ανάπαυλα από την ανία του ουρανού τους.
Ναι ναι ναι. Υπάρχουν πολλές περίπλοκες αφηγήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Όλα παίζονται στο μέγιστο από σπουδαίους, ταλαντούχους ηθοποιούς είτε παίζουν κουνελάκια (Rebecca Koch, Tiffany Schneider και Christina Worcester) είτε μια ποικιλία θεών – οι τρεις γυναίκες αντιπροσωπεύονται επίσης ως θεές, Έρως, Κυβέλη και Φλώρα αντίστοιχα. Ο προπονητής είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικός ως ο άτακτος Έρως.
Ο Τζέφρι Στίβενσον πρωταγωνιστεί ως Τζον Στέικς, ο ταπεινωμένος και ντροπιαστικός, “Factum of Hades”, καθώς θυμάται στο τραγούδι την προηγούμενη ζωή του ως βασιλιάς.
Η κωμική ενέργεια των ηθοποιών εξελίσσεται στη μεγάλη στιγμή, «The Infernal Gallop», περισσότερο γνωστό ως «Can-Can». Ρουτίνες high kick που εκτελούνται από τους Carly Krist, Tag Crowder, Koch και Morco.
Μετά από αυτό, υπάρχει ακόμα μια πλοκή που πρέπει να στραφεί περαιτέρω για να επιτευχθεί το αίσιο τέλος. Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας την ίδια συσκευή που δίνει στον αρχικό μύθο το τραγικό του τέλος.
Ο «Ορφέας στον Κάτω Κόσμο» είναι μια κωμωδία ψυχαγωγία κατάλληλη για τους θεούς και για το απαιτητικό κοινό της Γης.
