Μια ηλεκτρική παράφραση του Φιλόκτιου Σοφοκλή από τον ποιητή και Βραβείο Ερμή υποψήφιος Κάι η καταιγίδα Πλήρεις εντολές σιωπής μέσα Εθνικό ΘέατροOliver, η πρώτη πλήρης ικανότητα που εμφανίζεται εδώ πριν από την πανδημία. Το σκηνικό, το αυτοσχέδιο στρατόπεδο, είναι lo-fi, αλλά η παραγωγή του Ian Rickson δεν χρειάζεται φανταχτερά σκηνικά ή κοστούμια τζαζ. Βασίζεται στη μαγευτική γραφή και τις εντυπωσιακές παραστάσεις και αυτό είναι αρκετό για μετακινήσεις.
Ο Φιλοκτήτης είναι ένας από τους πιο ελληνικούς μύθους της Β-πλευράς: είναι βασικά η ιστορία ενός ανθρώπου που αναστατώνει το αφεντικό του, τον Διοικητή Οδυσσέα και ρίχνεται σε ένα νησί για δέκα χρόνια με ένα πόδι του Γκάμι, αλλά διατηρεί την ιδιότητά του ως θρυλικού στρατιώτη με ένα μαγικό τόξο. Τόσο που ο Οδυσσέας επιστρέφει αργότερα με τον φίλο του Νεοπτόλεμο για να προσπαθήσει να τον πείσει να επιστρέψει στη μάχη για να ανεβάσει το ηθικό ενός αδύναμου στρατού. Το πρόβλημα είναι ότι στα χρόνια που μεσολάβησαν, οι Φιλοκτήτες άρχισαν να ζουν σε μια σπηλιά και είναι κατανοητό ότι δεν είναι πολύ αξιόπιστος.
Λέσλι Σαρπ Κατέχοντας το θέατρο όπως οι Φιλοκτήτες, τριγυρνά σαν έμπορος αρμάτων απολαμβάνοντας έναν δικό του θρύλο. Κουνιζόμενη από θυμό και δυσαρέσκεια, έπειτα τρέμοντας από αδυναμία, ζει σε κάθε εκατοστό του τόξου της τραγωδίας του ήρωα. Επίσης εξαιρετικές είναι η Αναστασία Χιλλέ ως Οδυσσέας, όλα αρσενικά και η Γκλόρια Ομπιάνιο ως Νεοπτόλεμος, κουμπωμένη και ευγενική. Η χορωδία εκτελεί νατουραλιστικές παραστάσεις που τις δίνουν έμφαση ως μια συνεκτική κοινότητα και όχι ως θεατρικά όργανα. Αυτό το καστ είναι εντελώς γυναικείο, αλλά τα φύλα δεν έχουν αλλάξει στα μέρη. Είναι ένας απλός αλλά υπέροχα αποτελεσματικός τρόπος για να δείξετε ότι η αλαζονεία του ανδρισμού είναι απλώς μια παράσταση.
Σε μια ώρα και πενήντα λεπτά χωρίς διάστημα, ο ρυθμός γίνεται λίγο αδύναμος κατά καιρούς. Υπάρχει επίσης αρκετή πολιτική ρητορική στο Capital P που μιλάει λίγο στη μύτη (αλλά μπράβο στον Tempest για τη φράση “δεν υπάρχει δόξα στη χώρα μας, η χώρα μας είναι κόλαση” “που αναφέρεται στο εθνικό μας θέατρο). Αλλά αυτό είναι ένα πολύ ζωντανό βράδυ και η γραφή είναι συχνά πολύ αστεία.
Ο Παράδεισος αισθάνεται μια ιδιαίτερη απήχηση στην παρούσα στιγμή, παρόλο που είχε προγραμματιστεί πριν από την πανδημία. Πρόκειται για τους κινδύνους της υπερηφάνειας, τη βλάβη της μοναξιάς και την ανάγκη να ξεπεράσουμε την απαισιοδοξία μας και να προσκολληθούμε στην ελπίδα. Κυρίως, είναι ένα αφιέρωμα στην αφήγηση που προφυλάσσει να μην κάνει μύθους. Σε μια από τις καλύτερες γραμμές του έργου, ο Οδυσσέας λέει: “Αν δεν το πάρω πίσω και ρωτήσουν τι συνέβη, κάντε το μια καλύτερη ιστορία από ό, τι ήταν”.
Το Εθνικό Θέατρο έως τις 11 Σεπτεμβρίου. Nationaltheatre.org.uk
Διαβάστε περισσότερα
Windsors: Endgame συγγραφέας λέει ότι οι βασιλικοί «ένα δώρο που συνεχίζει να δίνει»
The Windsors – Endgame review: Εξαιρετικά αστείο, ξεδιάντροπα σκουπίδια