Το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA εκτόξευσε με επιτυχία ένα λέιζερ προς το σεληνιακό προσεδάφιο Vikram της Ινδίας. Ωστόσο, αυτή δεν ήταν η πρώτη λήψη σε έναν νέο διαστημικό πόλεμο, αλλά μάλλον ένα προσεκτικά σχεδιασμένο επιστημονικό πείραμα. Το λέιζερ ταξίδεψε περίπου 100 χιλιόμετρα (62 μίλια) από την τροχιά στη σεληνιακή επιφάνεια, χτυπώντας έναν στόχο μόλις 5 εκατοστά (2 ίντσες) σε πλάτος. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα λέιζερ εκτοξεύτηκε από γύρω από το φεγγάρι σε έναν στόχο στην επιφάνειά του.
Ο μικρός στόχος είναι το μέγεθος ενός Oreo, α Συστοιχία ανακλαστήρων λέιζερ, CAN Τοποθετήθηκε στο προσεδάφιο Vikram του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO). Το λέιζερ αναπήδησε από τον στόχο και το συνέλαβε ξανά η NASA καθώς περιφερόταν γύρω από το φεγγάρι. Το φως που αναπηδά από και προς τους δορυφόρους στη Γη χρησιμοποιείται για να καταλάβουμε πού βρίσκονται στην τροχιά τους. Στη Σελήνη, αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης ενός σταθερού αντικειμένου.
«Δείξαμε ότι μπορούμε να εντοπίσουμε τον οπισθοανακλαστήρα μας στην επιφάνεια από τη σεληνιακή τροχιά», δήλωσε σε μια έκθεση ο διοικητής της αποστολής Xiao Li Sun, του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA. δήλωση. «Το επόμενο βήμα είναι να βελτιωθεί η τεχνολογία, ώστε να μπορεί να γίνει ρουτίνα για αποστολές που θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους ανακλαστήρες στο μέλλον».
Η ρετρό συστοιχία ανακλαστήρων λέιζερ περιέχει οκτώ κυβικά πρίσματα χαλαζία που στεγάζονται σε πλαίσιο αλουμινίου σε σχήμα θόλου.
Πηγή εικόνας: NASA Goddard Space Flight Center
Η ομάδα Xiaoli Sun ανέπτυξε τον οπισθοανακλαστήρα στο Vikram ως μέρος της συνεργασίας μεταξύ της NASA και της ISRO. Η συσκευή μπορεί να αντανακλά το φως που προέρχεται από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Είναι επίσης εντελώς οπτικό, επομένως δεν απαιτεί ρεύμα ή συντήρηση. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να συνεχίσουν να βρίσκουν την ακριβή τοποθεσία του Vikram ξανά και ξανά για τις επόμενες δεκαετίες. Ο Vikram δεν εργάζεται πλέον, επομένως δεν πρόκειται να πάει πουθενά, αλλά οι μελλοντικές αποστολές θα πάνε στη Σελήνη και θα είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πού βρίσκονται.
Παραδόξως, η δυσκολία δεν ήταν ο στόχος. Οι σεληνιακούς ανακλαστήρες μεγέθους βαλίτσας χρησιμοποιούνται από την εποχή του Απόλλωνα. Χάρη σε εμάς γνωρίζουμε ότι η Σελήνη απομακρύνεται από εμάς κατά 3,8 εκατοστά (1,5 ίντσες) κάθε χρόνο. Η NASA χρησιμοποιεί επί του παρόντος το μοναδικό όργανο λέιζερ γύρω από τη Σελήνη, το υψόμετρο του σεληνιακού τροχιακού, LOLA. Ο πύραυλος LOLA, ο οποίος βρίσκεται σε λειτουργία για 13 χρόνια μετά την έως τώρα κύρια αποστολή του, δεν σχεδιάστηκε για να πλήξει έναν τόσο μικρό στόχο, συνήθως με στόχο μια περιοχή πλάτους 10 μέτρων.
«Θα θέλαμε η LOLA να δείχνει αυτόν τον στόχο μεγέθους Oreo και να τον χτυπά κάθε φορά, κάτι που είναι δύσκολο», είπε ο Daniel Crimons, ένας επιστήμονας της NASA Goddard που εργάζεται με τη Sun.
Χρειάστηκε η LOLA οκτώ φορές για να φτάσει στον ανακλαστήρα Vikram, αλλά αν η LOLA μπορεί να το κάνει, μελλοντικά εξειδικευμένα λέιζερ θα μπορούσαν να κάνουν τους οπισθοανακλαστήρες μια κρίσιμη τεχνολογία για μελλοντικές σεληνιακές αποστολές. Η NASA διαθέτει επίσης έναν ανακλαστήρα στο ιαπωνικό ρόβερ SLIM, το οποίο προσγειώθηκε στην επιφάνεια του φεγγαριού την Παρασκευή. Θα δούμε αν η LOLA μπορεί να επαναλάβει ξανά το ίδιο εντυπωσιακό κατόρθωμα.