Θα ξεκινήσει η Ιταλία άλλον έναν γύρο ευρωπαϊκών κρίσεων δημοσίου χρέους;

μέγεθος γραμματοσειράς

Σχετικά με τον Συγγραφέα: Ντέσμοντ Λάκμαν Είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute. Προηγουμένως, ήταν αναπληρωτής διευθυντής στο Τμήμα Ανάπτυξης Πολιτικής και Αναθεώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και επικεφαλής οικονομολόγος αναδυόμενων αγορών του Salomon Smith Barney.

Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η εύθραυστη παγκόσμια οικονομία είναι ένας ακόμη γύρος της ευρωπαϊκής κρίσης δημόσιου χρέους. Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις πρόσφατες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία, αυτό θα μπορούσε να συμβεί ήδη από αυτόν τον χειμώνα. Αυτή η δυναμική θα αποτελέσει σημαντική πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία εργάζεται για να διατηρήσει την Ευρωζώνη ενωμένη. Μπορεί επίσης να αυξήσει την αστάθεια των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η συστημική σημασία της Ιταλίας είναι εμφανής στην κλίμακα της. Όχι μόνο η οικονομία των 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων της Ιταλίας είναι σχεδόν δεκαπλάσια από αυτή της Ελλάδας, αλλά η αγορά κρατικού χρέους των 3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία. Εάν η κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους του 2010 προκάλεσε κρουστικά κύματα στην παγκόσμια οικονομία, πόσο περισσότερο θα μπορούσε να το κάνει σήμερα η ιταλική κρίση δημόσιου χρέους;

Οι κύριες οικονομικές αδυναμίες της Ιταλίας είναι το βουνό δημόσιο χρέος και η επίμονη οικονομική της ανάπτυξη. Στο 150% περίπου, ο λόγος του ιταλικού δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ είναι πλέον ο υψηλότερος στην ιστορία της χώρας αυτής και ο δεύτερος υψηλότερος στην ευρωζώνη μετά την Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ιταλία σήμερα είναι ελάχιστα υψηλότερα σε σχέση με το 1999, όταν η Ιταλία εντάχθηκε στην ευρωζώνη.

Μέχρι πρόσφατα, οι αγορές δεν έθεταν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους της Ιταλίας. Με τα επιτόκια σε πολύ χαμηλά επίπεδα, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους στην Ιταλία δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Παράλληλα, στο πλαίσιο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγόρασε τα τελευταία δύο χρόνια 250 δισ. ευρώ ιταλικά κρατικά ομόλογα (που ισοδυναμούν με 250 δισ. δολάρια σήμερα). Αυτό αντιπροσωπεύει περισσότερο από τη συνολική καθαρή έκδοση ομολόγων της ιταλικής κυβέρνησης.

Τώρα, οι αγορές αρχίζουν να αμφισβητούν τη βιωσιμότητα του χρέους της Ιταλίας. Η διαφορά μεταξύ των 10ετών κρατικών ομολόγων της Ιταλίας και της Γερμανίας διευρύνθηκε στο υψηλότερο επίπεδο από την έναρξη της πανδημίας. Αυτό το κάνουν επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ξεκινήσει τον κύκλο αύξησης των επιτοκίων και τερμάτισε τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης. Την ίδια στιγμή, η απόφαση του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να σταματήσει τις εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη απειλεί να ρίξει την Ιταλία μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη σε πραγματική οικονομική ύφεση.

Η ένταξη της Ιταλίας στο ευρώ θα δυσκόλευε τη χώρα αυτή να φέρει το δημόσιο χρέος της σε καλύτερη θέση μέσω της δημοσιονομικής λιτότητας. Εάν είχε δικό της νόμισμα, η Ιταλία θα μπορούσε να καταφύγει σε υποτίμηση για να τονώσει τον εξαγωγικό της τομέα ως αντίβαρο στη σύσφιξη της ζώνης του προϋπολογισμού. Αλλά ως μέλος της ευρωζώνης, αυτό είναι αδύνατο. Αντίθετα, η δημοσιονομική λιτότητα είναι αντιπαραγωγική, καθώς θα μπορούσε να βαθύνει την ιταλική ύφεση.

Αναμφίβολα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε κατ’ αρχήν να διατηρήσει την Ιταλία ζωντανή επαναλαμβάνοντας τις αγορές ιταλικών ομολόγων σε μεγάλη κλίμακα. Μπορεί να το κάνει αυτό, για παράδειγμα, ενεργοποιώντας τον νεοδημιουργημένο «Μηχανισμό Προστασίας Μετάδοσης», αλλά δεν έχει ακόμη πλήρως καθοριστεί. Ωστόσο, αν κρίνουμε από σχόλια Από την Bundesbank, είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι η ΕΚΤ μπορεί να το κάνει αυτό σε μεγάλη κλίμακα χωρίς να συνδέει τους όρους οικονομικής προσαρμογής με τέτοιες αγορές.

Αυτές οι συνθήκες καθιστούν πιθανή την αστάθεια της αγοράς τους επόμενους μήνες. Δεν είναι σαφές εάν η Ιταλία θα ήταν διατεθειμένη να υποβληθεί σε ένα πρόγραμμα προσαρμογής που επιβάλλεται από το εξωτερικό με αντάλλαγμα την αγορά ομολόγων της ΕΚΤ. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα επειδή η Ιταλία θα διεξαγάγει βουλευτικές εκλογές στις 25 Σεπτεμβρίου. Μια δεξιά λαϊκιστική κυβέρνηση αναμένεται ευρέως να έρθει στην εξουσία για να αντικαταστήσει την προσωρινή κυβέρνηση υπό την ηγεσία του πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι.

Η ιταλική οικονομία ανέκαθεν λέγεται ότι είναι πολύ μεγάλη για να την επιτρέψει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να πτωχεύσει. Ωστόσο, λέγεται επίσης ότι η Ιταλία είναι πολύ μεγάλη για να συνεχίσει η ΕΚΤ να διασώζει. Φαίνεται ότι δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ για να δούμε ποια από αυτές τις δύο δηλώσεις έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, ειδικά εάν ο Πούτιν βυθίσει την Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη σε πραγματική ύφεση, διακόπτοντας τις προμήθειες φυσικού αερίου. Στο μεταξύ, πρέπει να προετοιμαστούμε για αυξημένη αστάθεια στην ιταλική αγορά ομολόγων. Αυτή η αναταραχή θα μπορούσε να επεκταθεί και στο υπόλοιπο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπως έκανε η ελληνική οικονομική κρίση το 2010.

Σχόλια επισκεπτών όπως αυτό γράφτηκαν από συγγραφείς εκτός του Barron’s Newsroom και του MarketWatch. Αντικατοπτρίστε την άποψη και τις απόψεις των συγγραφέων. Στείλτε προτάσεις σχολίων και άλλα σχόλια στο ideas@barrons.com.