Όταν ο Θανάσης Βέγος πέθανε στις 3 Μαΐου 2011, ο ελληνικός κινηματογράφος έχασε έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς του και μόνο μια έκφραση του προσώπου μπορούσε να δείξει τη φτώχεια, τη μιζέρια και την οπισθοδρόμηση της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του στον κινηματογράφο και στη σκηνή, ο Θανάσης Βάγκος ήταν αστρική αντιπολίτευση. Έδωσε μόνο μερικές συνεντεύξεις σε 60 χρόνια ως ηθοποιός. Σύμφωνα με τον ίδιο, η υποκριτική είναι δουλειά, όχι σκάλα προς τα αστέρια. Επίσης, παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ δημοφιλής και συμπαθής στους παραγωγούς, θεωρούσε τον εαυτό του ανίκανο.
“Δουλεύω διαισθητικά, δεν έχω ταλέντο. Το μόνο που έχω είναι αυτό το πρόσωπο, κοίτα αυτό, κοίτα προσεκτικά. Όλη η δυστυχία, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα είναι εδώ”, είπε ο Βέγκος σε ένα από τα λίγα συνεντεύξεις που έχει δώσει μέχρι τώρα.
Γεννημένος στις 29 Μαΐου 1927 στο Νέο Φάληρο, ήταν ο μοναχογιός του Βασίλη Βέγγου, ενός φτωχού τεχνικού που εργαζόταν στο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας Prius.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο πατέρας του εντάχθηκε στην αντίσταση και πολέμησε κατά των Ναζί. Δεδομένου ότι ο πατέρας του χαρακτηρίστηκε κομμουνιστής από τις αρχές, ο Θανάσης υπηρέτησε στον στρατό (1946-1950) ως κρατούμενος στο στρατόπεδο εξορίας του Μακρόνη με χιλιάδες αριστερούς και κομμουνιστές.
Οι Έλληνες που υπέφεραν από τη μεταπολεμική φτώχεια ταυτίστηκαν με τον Θανάση Βέγο
Ο σκηνοθέτης Νίκος Κουντουρός, που έτρεχε στο Μακρόνιζος, έγινε φίλος με τον υπερκινητικό Βέγκο και τον βρήκε κωμικό. Οι εξόριστοι ανέβαζαν μικρά αυτοσχέδια έργα. Το Contours συστήθηκε σε άλλους στην κινηματογραφική βιομηχανία μετά την κυκλοφορία του Vegos. Χάρη σε αυτόν, ο Βέγκος απέκτησε τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο στο «Michael Cagoyanis». Χειροπρακτική Cypnima (Αίθριος στην Αθήνα)
Ο Κόντερος θα επιλέξει τον νεαρό ηθοποιό ένα χρόνο αργότερα Η Μάγκι ψεύτικη (Μαγική Πόλη) Όλα αυτά χωρίς καμία εκπαίδευση ως ηθοποιός!
Ο πρώτος χαρακτήρας που έπαιξε Saila da Heria, Χίτλερ (Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ) Το 1962, μια ταινία για ένα αγόρι που προσπαθεί να γνωρίσει τη ζωή κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Η ταινία τον καθιέρωσε ως δημοφιλή ήρωα και ήρωα του λαού. Οι ταινίες που συμπαραγωγός με τον σκηνοθέτη Ντίνου Κατσορίδη είναι κλασικές ελληνικές κωμωδίες.
Σε πολλές από τις ταινίες του, ο Βάγκος έπαιζε τον ρόλο ενός φτωχού που έτρεχε όλη μέρα, κάνοντας μικρές δουλειές για να δώσει προίκα στην αδερφή του ή για να ταΐσει την οικογένειά του.
Οι Έλληνες που επλήγησαν από τη μεταπολεμική φτώχεια ταυτίστηκαν με τον χαρακτήρα, ενώ οι αδυσώπητες κωμωδίες του Βέγκος παρείχαν την απαραίτητη κωμωδία ανακούφιση στο κοινό.
Ο Θανάσης Βέγος και η θλιμμένη φωνή κάτω από το γέλιο του
Ωστόσο, ακόμα και στα αστεία του, παρόλο που η τούρτα ήταν καλυμμένη με κρέμα μετά τον πόλεμο, υπήρχε μια θλίψη στο γέλιο του ως μόνιμη υπενθύμιση ότι όσες αστείες στιγμές κι αν έχει ένας Έλληνας, η ζωή εξακολουθεί να είναι θλιβερή. Μάλιστα, όσα γέλια και χαμόγελα κι αν ήταν στις ταινίες του, ο Βέγκος ήταν πάντα λυπημένος στην καθημερινότητα.
Στη δεκαετία του 1980, το χιούμορ άλλαξε καθώς και η Ελλάδα άλλαξε άρδην. Ο Θανάσης Βέγος ήταν ένας ασπρόμαυρος ήρωας της αρχαίας Ελλάδας που πολλοί θα θέλουν να ξεχάσουν. Ο χαρακτήρας ενός φτωχού αλλά έντιμου ανθρώπου λειτουργεί σαν σκύλος και ταΐζει την οικογένειά του.
Η ταπεινοφροσύνη του Βάγκου δεν έχει πλέον θέση στον νέο ελληνικό κινηματογράφο και άρχισε να εμφανίζεται όλο και περισσότερο στη σκηνή και να κάνει κατά καιρούς καμέο σε ταινίες.
Ο Θανάσης Βέγος έγινε κομμάτι της ελληνικής γλώσσας γιατί η φράση «τρέχει σαν Βέγος» τρέχει πάντα, δεν σταματά ποτέ τον ακούραστο άνθρωπο.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”
Dionysos Alec