Θυμωμένοι Ιρανοί αντιμετωπίζουν κληρικό όταν ο Πύργος του Abadan καταρρέει, σκοτώνοντας 32

ΛΟΝΔΙΝΟ: Σύμφωνα με μια αποκλειστική δημοσκόπηση Arab News-YouGov, φαίνεται ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική δεν ενδιαφέρεται πολύ για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό.

«Φαίνεται να συμβαίνει μέχρι στιγμής», δήλωσε η Άμπερ Ετέφα, εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Το Κίεβο, η πρωτεύουσα της Ουκρανίας, απέχει περισσότερα από 3000 χιλιόμετρα από το Ριάντ.

«Αλλά επίσης, η πολιτική και η δυναμική των συγκρούσεων στην Ουκρανία είναι πολύ περίπλοκες για πολλά ακροατήρια σε αυτήν την περιοχή».

Η έρευνα διεξήχθη σε 7.835 άτομα σε 14 χώρες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής μεταξύ 26 Απριλίου και 4 Μαΐου.

Όταν ρωτήθηκαν για τη θέση τους στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, το 18 τοις εκατό υποστήριξε την Ουκρανία και το 16 τοις εκατό υποστήριξε τη Ρωσία.

Αλλά το 66 τοις εκατό των ερωτηθέντων απάντησε με συλλογική περιφρόνηση, επιλέγοντας να «πάρουν θέση» για την κρίση – αδιαφορία που κορυφώθηκε στην Ιορδανία, την Αλγερία (74 τοις εκατό) και τη Σαουδική Αραβία (71 τοις εκατό).

Ανεξάρτητα από την πολυπλοκότητα της ευρωπαϊκής ιστορίας και πολιτικής, ο Richard Joan, διευθυντής της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων των Ηνωμένων Εθνών με έδρα τις Βρυξέλλες, βλέπει έναν άλλο λόγο για την προφανή αδιαφορία πολλών Αράβων για τα γεγονότα στην Ουκρανία.

«Βλέπουμε ένα αρκετά μεγάλο χάσμα μεταξύ του τρόπου με τον οποίο οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι βλέπουν αυτή τη σύγκρουση και πώς φαίνεται σε άλλα μέρη του κόσμου», είπε.

«Ένα από τα κύρια ζητήματα είναι ότι πολλοί άνθρωποι στον αραβικό κόσμο βλέπουν ότι αυτό αφορά το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας και η πραγματικότητα είναι ότι δεν θα μπορέσετε να ανατρέψετε τις υποψίες του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. σύντομα.”

Αν και οι μάχες στην Ουκρανία και οι βαθύτερες αιτίες της σύγκρουσης δεν έχουν καμία σχέση με τον αραβικό κόσμο, τα σοκ από τη σύγκρουση επηρεάζουν ήδη εκατομμύρια Άραβες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν αυξανόμενο κόστος βασικών τροφίμων, σύμφωνα με την Atifa.

Ακόμη και αν οι μάχες σταματήσουν αύριο, πρόσθεσε, «ο κόσμος θα χρειαστεί από έξι μήνες έως δύο χρόνια για να ανακάμψει από την προοπτική της επισιτιστικής ασφάλειας».

Ακόμη και πριν από τη σύγκρουση, είπε: «Μέχρι τον Φεβρουάριο, οι τιμές των τροφίμων σε πολλές χώρες της περιοχής είχαν ήδη φτάσει σε υψηλά όλων των εποχών.

«Πέρυσι, το κόστος του βασικού καλαθιού διατροφής, οι ελάχιστες ανάγκες σε τρόφιμα κάθε οικογένειας ανά μήνα, αυξήθηκαν κατά 351% στον Λίβανο, την υψηλότερη αύξηση στην περιοχή, ακολουθούμενη από 97% στη Συρία και 81% στην Υεμένη.

«Τώρα η ουκρανική κρίση έχει ωθήσει τις τιμές ακόμη υψηλότερα».

Οι ειδικοί περίμεναν ότι το σιτάρι από την Ινδία θα καλύψει κάποιες ελλείψεις στην Ουκρανία, αλλά την περασμένη εβδομάδα η ινδική κυβέρνηση απαγόρευσε τις εξαγωγές αφού οι καλλιέργειες της χώρας επλήγησαν από κύμα καύσωνα, οδηγώντας τις τιμές ορισμένων τροφίμων σε ιστορικό υψηλό.

Ακόμη και πριν ξεσπάσει η σύγκρουση, το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα παρείχε βοήθεια σε εκατομμύρια σε όλη την περιοχή, στην Υεμένη, τον Λίβανο και τη Συρία. Τώρα, ακόμη και με τη ραγδαία αύξηση της ζήτησης για τους πόρους της ως αποτέλεσμα των γεγονότων στην Ουκρανία, η αύξηση των τιμών των τροφίμων και του πετρελαίου σημαίνει ότι το κόστος για το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα έχει κλιμακωθεί ανησυχητικά.

«Αυτό συμβαίνει σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα», είπε η Ατίφα.

«Λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, το παγκόσμιο λειτουργικό μας κόστος έχει αυξηθεί κατά 71 εκατομμύρια δολάρια το μήνα, μειώνοντας την ικανότητά μας να βοηθήσουμε όσους έχουν ανάγκη στην περιοχή σε μια εποχή που ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα έτος άνευ προηγουμένου πείνας.

«Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα, παγκοσμίως, ο αριθμός των ανθρώπων που μπορούμε να βοηθήσουμε με ένα ημερήσιο σιτηρέσιο είναι τέσσερα εκατομμύρια λιγότεροι».

Πολλές χώρες της περιοχής βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις εξαγωγές τροφίμων από τη Ρωσία και την Ουκρανία, οι οποίες έχουν επιβραδυνθεί σε μεγάλο βαθμό χάρη σε έναν συνδυασμό διαταραχών στη γεωργία, κλεισίματος λιμένων και κυρώσεων.

Τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους παραγωγούς γεωργικών προϊόντων στον κόσμο – το 2021, είτε η Ρωσία είτε η Ουκρανία, είτε και οι δύο, κατατάχθηκαν στους τρεις κορυφαίους παγκόσμιους εξαγωγείς σιταριού, καλαμποκιού, ελαιοκράμβης, ηλιόσπορων και ηλιέλαιου.

Η Ρωσία είναι επίσης ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αζώτου και άλλων λιπασμάτων στον κόσμο, απαραίτητα συστατικά για τις κατασκευές ή το fracking για χώρες με σημαντικούς δικούς τους γεωργικούς τομείς.

Σε πρόσφατη έκθεση, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών προειδοποίησε ότι η διαταραχή στις καλλιέργειες και τις εξαγωγές της Ουκρανίας, σε συνδυασμό με τον αντίκτυπο των κυρώσεων στις ρωσικές εξαγωγές, απειλεί να δημιουργήσει ένα «παγκόσμιο χάσμα προσφοράς που θα μπορούσε να αυξήσει τις παγκόσμιες τιμές των τροφίμων και των ζωοτροφών 8– 22 τοις εκατό πάνω από τα υψηλά βασικά επίπεδα.” Ήδη.”

Οι οικονομικά αδύναμες χώρες θα είναι οι πρώτες που θα αισθανθούν τις επιπτώσεις της παρατεταμένης μείωσης των εξαγωγών από τη Ρωσία και την Ουκρανία – και χώρες σε όλη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική βρίσκονται ακριβώς στη γραμμή των πυρών.

Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας προβλέπει ότι «ο παγκόσμιος αριθμός των υποσιτισμένων θα μπορούσε να αυξηθεί από 8 σε 13 εκατομμύρια το 2022/23», με τις χειρότερες επιπτώσεις να παρατηρούνται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, ακολουθούμενη από την υποσαχάρια Αφρική και τη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.

«Η περιοχή εισάγει συλλογικά το 42 τοις εκατό του σιταριού της και το 23 τοις εκατό του φυτικού της ελαίου από τη Ρωσία και την Ουκρανία», εξήγησε η Ατίφα.

«Τον μήνα που ακολούθησε το ξέσπασμα της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η τιμή του αλεύρου σίτου, βασικό στοιχείο στη διατροφή των περισσότερων οικογενειών σε όλη την περιοχή, αυξήθηκε κατά 47 τοις εκατό στον Λίβανο, 11 τοις εκατό στην Υεμένη και 15 τοις εκατό στη Λιβύη. 14 % στα παλαιστινιακά εδάφη.

Μια από τις χώρες που είναι πιο εκτεθειμένες σε ελλείψεις τροφίμων και αυξήσεις τιμών που προκλήθηκαν από την ουκρανική κρίση, η Αίγυπτος έχει δεχθεί διπλή σύγκρουση. Η Αίγυπτος προμηθεύεται το 85 τοις εκατό του σιταριού της από τη Ρωσία και την Ουκρανία, και μεγάλο μέρος του τουριστικού τομέα της χώρας εξαρτάται από επισκέπτες από τις δύο χώρες.

Στις αρχές Φεβρουαρίου, λίγο πριν από τη ρωσική εισβολή, η Αίγυπτος υπέφερε ήδη από υψηλές παγκόσμιες τιμές σιταριού και η κυβέρνηση εξέταζε αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις στο ακριβό εθνικό σύστημα επιδότησης του ψωμιού.

Στο πλαίσιο του συστήματος, το οποίο κοστίζει στην κυβέρνηση 5,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε τιμές 2022, περισσότεροι από 60 εκατομμύρια Αιγύπτιοι λαμβάνουν πέντε καρβέλια ψωμί την ημέρα για μόλις 0,5 δολάρια το μήνα.

Οι περιφερειακές κυβερνήσεις γνωρίζουν επίσης καλά ότι η άνοδος των τιμών των τροφίμων σε διάφορες χώρες συνδέθηκε με τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης – και τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους ξέσπασαν διαδηλώσεις στο Ιράκ ενάντια στο εκτοξευόμενο κόστος του αλευριού, που πυροδοτήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Πράγματι, ο Δρ. Pamu Nouri, λέκτορας διεθνών σχέσεων και επίτιμος ερευνητής στο Τμήμα Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο City του Λονδίνου, προειδοποίησε ότι «οι Ιρακινοί μπορεί να είναι οι πρώτοι που θα συμμετάσχουν σε ένα παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας για τις αυξήσεις τιμών, καθώς η σύγκρουση μεταξύ Ρωσία και Ουκρανία συνεχίζουν».

Τόνισε ότι «υπήρχε ήδη μια τάση σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής όπου υπήρχε μικρό ενδιαφέρον, χωρίς ιδιαίτερη θέση για τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση».

Ένας λόγος ήταν ότι σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, «την ευθύνη για την επίλυση οποιασδήποτε συγκεκριμένης κρίσης φέρει η κυβέρνηση, και εκτός εάν και μέχρι να φτάσει σε μια κανονική κατάσταση, θα υπάρξει πολύ μικρή αντίδραση ή διαμάχη για αυτήν».

Και πρόσθεσε: «Στα πλούσια σε πετρέλαιο, σταθερά κράτη του Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτ, αυτό μπορεί να δικαιολογείται, επειδή η κυβέρνηση διαθέτει τα μέσα και την υποδομή για να διατηρήσει στο ελάχιστο τις εσωτερικές επιπτώσεις οποιασδήποτε εξωτερικής κρίσης. . . “

Από την άλλη πλευρά, στις λιγότερο σταθερές χώρες της περιοχής, όπως το Ιράκ και ο Λίβανος, «ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας παρακολουθεί στενά τα εξωτερικά γεγονότα, επειδή γνωρίζει τις επιπτώσεις και προσπαθεί να σχεδιάσει και να διαχειριστεί προληπτικά την κατάσταση, επειδή η κυβέρνηση Δεν έχει. Έχει την ικανότητα να το κάνει.”