Κάντε μια βόλτα στο πάρκο Griffith, Sandwich στο Philippe – Pasadena Star News

Ήταν Ενέργεια Κυριακή, μια μέρα που μαγεύει αρκετά τους κατοίκους που οι υπόλοιποι από εμάς μπορούν να έχουν αρκετό χώρο αγκώνα. Περισσότερη δύναμη για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο ή θέλουν να λάβουν μέρος στη σκηνή. Αποφεύγω το Super Bowl, όσον αφορά τους ρωμαϊκούς αριθμούς, τα LV χρόνια ακόμα και δεν βρήκα κανένα λόγο να σπάσω τη σειρά μου.

Τι πρέπει να κάνω; Πού μπορώ να πάω και ποιος είναι συνήθως συσκευασμένος;

Έχετε κάνει αγορές στο Target και την Ikea. Η Ikea είναι τόσο κενή που μπορείτε να αγοράσετε ένα γραφείο, να δημοσιεύσετε και να συγκεντρώσετε τα κομμάτια εκεί ακριβώς στο κατάστημα. Κάποτε έφαγα ένα πλούσιο μεσημεριανό γεύμα στο Original Pantry στο Downtown Los Angeles ως το μόνο άτομο στο τραπέζι.

Με τόσα πολλά πράγματα να κλείνουν από την πανδημία ούτως ή άλλως, υπάρχουν λιγότερες επιλογές. Αλλά ήθελα να κάνω κάτι.

Αποφάσισα να φάω Φίλιππος, Ο Γάλλος ειδικός στις επιχειρήσεις από το 1908. Αλλά δεν βιάστηκα να φτάσω εκεί.

Στα μέσα του πρωινού, οδήγησα στο Los Feliz για πεζοπορία. Παρκάρισα το αυτοκίνητό μου στο Vista del Valle Drive, βρήκα το Boy Scout Trail και οδήγησα δυτικά και πάνω, βγαίνοντας από το Παρατηρητήριο Griffith.

Σε μια απότομη στροφή στον χωματόδρομο, η πόλη απλώνεται παρακάτω: οι ουρανοξύστες του κέντρου της πόλης, το χαμηλότερο σετ υψών στην πόλη του Century. Η ομίχλη δεν μας εμπόδισε να δούμε το δρόμο προς την Καταλίνα.

Δύο γυναίκες μοιράστηκαν ένα παγκάκι και συνομιλούν. Περισσότεροι από είκοσι άνθρωποι μετακινούνται ή κάνουν ένα διάλειμμα από τη στάση. Σταμάτησα και μετά συνέχισα να ανεβαίνω στο παρατηρητήριο.

Είναι κλειστό, φυσικά, αλλά ακόμη και χωρίς τη βοήθεια των τηλεσκοπίων, τα αξιοθέατα είναι ουρανός. Έχω μπει μόνο μία φορά, όταν δείχνω στους γονείς μου σε όλη την πόλη, και ελπίζω να επιστρέψω κάποια μέρα.

Στο πάτωμα βρίσκεται μια προτομή του Τζέιμς Ντιν, ο οποίος βοήθησε να γίνει διάσημο το Παρατηρητήριο του Γκρίφιθ στο “Rebel Without a Cause”. Έσπασα μια selfie, σφιγμένη γροθιά, σαν να αντηχεί τη στενοχωρημένη γραμμή του Dean, “Άφησα τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου!”

Το απότομο τμήμα της πεζοπορίας ξεκίνησε, κάμπτοντας κάτω από το Observatory Road και το Fairmont Canyon Road. Αυτό το μονοπάτι με οδήγησε πέρα ​​από το ελληνικό θέατρο.

Ήξερα αόριστα ότι ο Έλληνας ήταν κάπου εδώ. Το μόνο που ξέρω για τον εξωτερικό δρομέα, ο οποίος είναι νεότερος ξάδελφος του Χόλιγουντ Πάουελ, είναι ότι ο Neil Diamond ηχογράφησε ένα ζωντανό άλμπουμ εδώ, “Η αγάπη είναι στα ελληνικά.” Το δανείστηκα από τη βιβλιοθήκη της πατρίδας μου στο Olney, Illinois, πριν από περίπου 40 χρόνια.

Δεν έχω φανεί ποτέ ως έφηβος ότι μια μέρα θα περπατούσα μπροστά από το ελληνικό θέατρο. Ή, για το θέμα αυτό, μια παγκόσμια κρίση υγείας θα την έκλεινε. Ο Έλληνας Marquee λέει: “Ανυπομονώ να πάω σε μια συναυλία όταν τελειώσει!” και εγώ. Ειδικά τώρα που ξέρω πού είναι η ελληνική.

Επέστρεψα στο αυτοκίνητό μου και έφυγα Καφές Silverlake. Είμαι εδώ για αρκετά σαββατοκύριακα προτού μπορέσω να παραγγείλω ο ιδιοκτήτης άρχισε να ετοιμάζει το ποτό μου και έπειτα έδωσε παραγγελία για πρώτη φορά την κάρτα μου

Είπα ότι δεν ήξερα ότι υπήρχε. «Πρέπει να έχεις ένα», είπε, κρατώντας ένα φύλλο και μου έδωσε μια επιπλέον σφραγίδα, ως εκτίμηση των δεκάδων που έχω χάσει.

Προφανώς, έχω αποκτήσει «κανονική» κατάσταση σε ένα καφενείο στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής. Μου άρεσε να διαβάζω τα χαρτιά μου τις Κυριακές στο αίθριο, να τρώω παγωμένο latte στο χέρι, να μουλιάζω στις ζεστές ακτίνες του ήλιου αργά το πρωί.

Τα χαρτιά τυλίχτηκαν, και με δωρεάν πάρκινγκ την Κυριακή, γύρισα στη γειτονιά. Το μεσημεριανό δεν ήταν ακόμη στο εγγύς μέλλον. Αποφάσισα να περάσω λίγο χρόνο στο βιβλιοπωλείο Stories στο γειτονικό Echo Park. Κατέβασα τη λεωφόρο Glendale πριν κλείσω μια φουρκέτα στην Park Avenue.

Οι Χάρτες Google με ενημέρωσαν, “Η στάθμευση είναι συνήθως δύσκολη σε αυτήν την τοποθεσία”, αγνοώντας ότι αυτό ήταν το Super Bowl Sunday. Παρκάρισα το αυτοκίνητό μου εύκολα στο δρόμο, πάλι δωρεάν, και οδήγησα σε έναν δρόμο.

Έχουν περάσει τουλάχιστον τρία χρόνια από τότε που ήμουν στο Stories, αλλά εξακολουθεί να έχει έναν υπέροχο συνδυασμό μεταχειρισμένων και νέων βιβλίων, καθώς και ένα καφέ. Κολλήσαμε στο surf και μετά έφυγα για τον αρχικό Philip.

«Η κυκλοφορία είναι ελαφρύτερη από το συνηθισμένο», σημείωσαν οι Χάρτες Google, σαν έκπληξη.

Οδήγησα ανατολικά πέρα ​​από το Finn Scully μέχρι το ηλιοβασίλεμα να στρίψει στον Cesar Chavez και μετά στρίψαμε αριστερά στην Alameda. Αυτό ήταν καινούργιο για μένα. Μόνο κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας οδηγούσα τακτικά στο Λος Άντζελες και όχι τη διέλευση, και παρά τις δεκάδες ταξίδια στο Philip, ήταν η πρώτη φορά που έκανα 25 χρόνια επισκέψεων.

(Η οδήγηση στο κέντρο του Λος Άντζελες, για να χρησιμοποιήσω κάποιους ιατρικούς όρους, μου έδινε πάντα τζιπ χίπης. Αλλά αυτό ήταν στην άκρη του κέντρου της πόλης και βήχα, η κίνηση ήταν ελαφρύτερη από το συνηθισμένο.)

Αντί για το παλιό χάος πολλαπλών γραμμών, η Philip δημιούργησε ένα είδος λαβυρίνθου διαχωριστικών για να καθοδηγήσει τους πελάτες σε ένα μόνο αρχείο. Με την ώρα του παιχνιδιού να πλησιάζει, αυτό δεν ήταν πρόβλημα σήμερα. Ήταν 1:45 το απόγευμα και υπήρχαν μόνο τέσσερις πράκτορες μπροστά μου. Ποτέ δεν έχω δει ένα εστιατόριο τόσο ήσυχο.

Μέσα σε ένα λεπτό, παραγγέλνω: μια βουτιά αρνιού με τυρί blu, μια διπλή βουτιά, μια φέτα πίτα με βακκίνια και ένα παγωμένο τσάι.