Ο μεγιστάνας της ινδικής κουζίνας του Μεγάλου Αλεξάνδρου με έδρα το Λονδίνο θα απολαύσει τον Arjun Vane, διαβάζοντας το χαρτοφυλάκιο επωνυμίας του Debrate of Fine Dining-Zuma, Roca, La Petit Maison, The Arts Club, Barreto, The Short και Oblix στη Γκόα. Ο Μεράκι, που αποτίει φόρο τιμής στην ελληνική κουζίνα στο Fitzrovia, στο κεντρικό Λονδίνο, είναι ένα από τα τεράστια παγκόσμια αποθέματά του, το οποίο άνοιξε το 2017 και είναι ακόμα πιο δυνατό.
Σε αντίθεση με τα ινδικά τρόφιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα ελληνικά μικροθρεπτικά συστατικά λήφθηκαν μόνο στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μέχρι τότε, παρεξηγήθηκε ως ελληνοκυπριακό φαγητό – σε κάποιο βαθμό τα εστιατόρια του Μπαγκλαντές εμφανίζονται ως ινδικά εστιατόρια. Η συγχώνευση ινδικών και ελληνικών πολιτισμών ξεκίνησε τον 4ο αιώνα π.Χ. αφού ο Αλέξανδρος κατέκτησε μεγάλες περιοχές της Ινδίας. Από την επιστροφή του στρατού του το 325 π.Χ., πολλοί Έλληνες εγκαταστάθηκαν στην Ινδία, παντρεύτηκαν ντόπιους και δημιούργησαν μια πολιτιστική συλλογή δυτικών και ινδικών τροφίμων. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κατανοήσουμε την ιστορία παρά μέσω του φαγητού και των εθίμων της.
Υπάρχουν ινδο-ελληνικές κουζίνες παρόμοιες με το περιβάλλον των Μουγκάλ; Όχι, αλλά πολλά αντικείμενα που χρησιμοποιήθηκαν από τον πολυπολιτισμικό στρατό του Αλεξάνδρου ήταν στρατιώτες από χώρες όπως η Περσία, η Αίγυπτος και η Βαγδάτη, τους οποίους κατέκτησε. Το σαφράν βρίσκεται στις πιο εξελιγμένες ινδικές συνταγές. Ο Αλέξανδρος ταξίδεψε με ένα μεγάλο σαφράν, το οποίο πήγε δυτικά, και χρησιμοποιείται τώρα στην ινδική, τη Νότια Ασία και τη δυτική κουζίνα. Το ελληνικό σαφράν προέρχεται αποκλειστικά από την Κοζάνη στη βόρεια Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος το χρησιμοποίησε για τη φροντίδα των μαλλιών και για μια λαμπερή χρυσή λάμψη για τις μπούκλες του.
Το Saffron έχει γίνει κεντρικό χαρακτηριστικό του ινδο-ελληνικού βασιλείου των ινδικών λιχουδιών. Ο Ελληνο-Ιταλός σεφ Giorgio Pintas Monsani λέει ότι η Ινδία οφείλει πολλά στον Αλέξανδρο. Στο δρόμο για να γίνουμε ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός σαφράν στον κόσμο. Δεν μπορείτε να φτιάξετε ένα τέλειο ελληνικό πιλάφι ρυζιού χωρίς κίτρινο χρυσό – επειδή είναι ένα νόμισμα ανταλλαγής που χρησιμοποιείται από τα στρατεύματα του Αλεξάνδρου – προσθέτετε νήματα σαφράν σε ένα μέρος του κοτόπουλου και αφήνετε το σαφράν να “ανθίσει” για λίγα λεπτά. Στη συνέχεια, προσθέστε το υγρό σαφράν στο υπόλοιπο ζεστό απόθεμα και στη συνέχεια ανακατέψτε το πιπέρι, το ελαιόλαδο και το πιπέρι στο ρύζι είναι μια ερώτηση. Οι δυτικές και οι μεσογειακές περιοχές γνώριζαν καλά τους εμπόρους ρυζιού και οι σπόροι που χρησιμοποιούνται τώρα σε όλες τις παγκόσμιες κουζίνες χρησιμοποιήθηκαν από τους Έλληνες για μη βρώσιμη, σκόνη για καλλυντικούς σκοπούς και για να θεραπεύσουν τα κακά στομάχια.
Ο Monsani επισημαίνει πολλές ομοιότητες μεταξύ της δημοφιλούς ινδικής και της ελληνικής κουζίνας. Η μελιτζάνα είναι ένα λαχανικό κοινό στην ινδική και ελληνική κουζίνα. Πάρτε μια μελιτζάνα και προσθέστε μπάρτα στον πολτό της μαζί με ψητό σκόρδο, μπαχαρικά και κόλιανδρο. Στην Ελλάδα είναι οι Melitzanosalatta και Baba Kanush στη κουζίνα της Μέσης Ανατολής που ήταν περιοχές επιρροής του Αλεξάνδρου. Η Ινδία έχει ερωτική σχέση με το γιαούρτι, από το οποίο κατασκευάζεται η Ρίτα. Μια παρόμοια παχιά σάλτσα είναι η ελληνική σάλτσα Jatsiki, η οποία ενσωματώθηκε στην Ινδία κατά την ελληνική κατοχή. Και τα δύο περιέχουν σκόρδο, αγγούρι, μέντα και άλλα βότανα. Το Jatsiki παρασκευάζεται με γιαούρτι, το οποίο παρασκευάζεται με γάλα που έχει υποστεί ζύμωση και περιέχει ελαιόλαδο.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει ακόμη ένα εστιατόριο με αυτό το όνομα στο Λονδίνο που βρίσκεται στην οδό New Cavendish. Το Savlagi έχει μεγάλη αξία – όπως το kabob, το savlagi σημαίνει κρέας σε καμπύλες. Οι Έλληνες τους κυλούν σε ζεστό πίτα, συμπληρώνοντάς τους με σάλτσα jatsiki. Η πίτα ψήνεται, έτσι εγώ. Σε όλες τις χώρες που κατέλαβε ο Αλέξανδρος Πίτα έχει μετατραπεί σε τοπικές εκδόσεις. Goftets ami ή ελληνικά κεφτεδάκια αρνιού μπορεί να ονομάζονται koftos με άλλο όνομα.
Αλλά το ελληνικό φαγητό δεν έλαβε τον έπαινο που άξιζε στην Ινδία. Ένα πραγματικό ελληνικό εστιατόριο που διευθύνεται από δύο καλές ελληνικές γυναίκες στο Shahpur Jat στο Δελχί έκλεισε προτού να πείτε τη Μούσα.
Πριν από την εξαφάνιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στον Θύλακα Safdarjung στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η γιορτή τελείωσε με μια υπέροχη μπακλαβά γεμάτη με ψητό κρέας και πατατάκια χολαγκαγκ (μπάλες από φελλό) και καρύδια και μέλι σαν χαλβά, που τρώγονται με σάλτσα chutney Όπως είπε ο Theodore Griaco, ιδιοκτήτης της The Real Greece στο Hawkston, στο ανατολικό άκρο του Λονδίνου, «Περάσαμε 400 χρόνια κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι οι Τούρκοι άντρες και οι Έλληνες γυναίκες δεν αναμιγνύονταν κατά καιρούς. “
Η γεννημένη στη Θεσσαλονίκη Christina Mourdoglo, μια νέα ελληνική μαγειρική τυχοδιώκτης στο Λονδίνο, δήλωσε ότι υπήρχε Έλληνας σεφ σε κάθε εστιατόριο με αστέρι Michelin στο Λονδίνο. Δεν υπάρχει εστιατόριο με αστέρι Michelin στην Ινδία. Όμως, έχεις πολύ ελληνικό εστιατόριο σε τουλάχιστον ένα μεγάλο ξενοδοχείο για να ρωτήσεις; Όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο αν μπορούσε να επενδύσει στην Ινδία, είπε όχι. Αλλά είναι χαρούμενος που βγάζει χρήματα αλλού και δίνει σε άπορους Ινδιάνους. Όπως έκανε και ο παλιός καλός Άλεξ.
τζατζίκι
Σεφ Amit Singh, Ophelia, Δελχί
απαιτούμενα πράγματα
2 φλιτζάνια κιμά αγγούρι
● 1 ½ φλιτζάνι απλό ελληνικό γιαούρτι
2 κουταλιές της σούπας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένο φρέσκο δυόσμο
1 κουταλάκι του γλυκού χυμό λεμονιού
Μεσαίο 1 μεσαίο σκόρδο γαρίφαλο, πιεσμένο ή κιμά
Φυσικά θαλασσινό αλάτι
Σουμάκι
Οδηγίες
A Πάρτε ένα μπολ και ανακατέψτε όλα τα υλικά. Αφήστε στην άκρη για λίγα λεπτά.
Δοκιμάστε το με σαλάτα Sa, lavash, falafel κ.λπ.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”