Ένας εργάτης κρατά μια σκάλα περνώντας από ένα αφιέρωμα με ελληνικές σημαίες, πριν από την στρατιωτική παρέλαση της Ημέρας της Ανεξαρτησίας, στην Αθήνα στις 25 Μαρτίου. [AP]
Καθώς ο ενθουσιασμός για τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου εξασθενεί, μπορεί να είναι απαραίτητος ένας έλεγχος πραγματικότητας.
Πολλά έχουν ειπωθεί για το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδας. Ομοίως, υπήρξαν πολλές ασαφείς δηλώσεις για το μέλλον της χώρας, τις εκπληκτικές προοπτικές και τη δυναμική της. Αν εξετάσουμε τα πρώτα 200 χρόνια του σύγχρονου ελληνικού κράτους ως παρατηρητή αυτή τη στιγμή, τα επιτεύγματα της χώρας δεν ήταν ούτε πραγματικά αυτονόητα ούτε εύκολα. Έχει προβληθεί και αναλυθεί σε βάθος από μια νέα γενιά μελετητών, χωρίς τα συναισθήματα και τις ιδεολογικές επιταγές που χαρακτήριζαν την περίοδο μετά τον εμφύλιο πόλεμο.
Το ερώτημα είναι από πού πηγαίνουμε από εδώ; Λέγεται συχνά ότι οι προτείνοντες είναι επίσης αυτοί που παίρνουν αυτό που θέλουν. Σε κάποιο βαθμό, αυτό ισχύει. Ωστόσο, είναι αμφίβολο εάν οι προτάσεις που παρουσιάζονται μερικές φορές διατυπώθηκαν με γνώμονα την Ελλάδα και μέσω ορθολογικής ανάλυσης των διαθέσιμων δεδομένων. Πιθανότατα, αντικατοπτρίζουν την τρέχουσα ισορροπία συμφερόντων και πολιτικών προτεραιοτήτων της κυβέρνησης εκείνη την εποχή.
Ωστόσο, η χώρα είναι κάτι περισσότερο από τα τρέχοντα ενδιαφέροντα. Πώς μπορούμε να εξαγάγουμε συμπεράσματα σχετικά με τη στρατηγική που πρέπει να υιοθετήσει η Ελλάδα; Για να γίνει αυτό, πρέπει να δώσουμε ειλικρινείς απαντήσεις σε ορισμένες ερωτήσεις. Μερικά από αυτά τα ερωτήματα είναι αρκετά γενικά: όπως, για παράδειγμα, σε ποιο βαθμό η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περιοχή; Σε ποιο βαθμό μπορεί να είναι ανεξάρτητη η εξωτερική πολιτική της; Ποια είναι η παραγωγική ικανότητα της ελληνικής οικονομίας; Μπορεί η Ελλάδα να οδηγήσει την ορμή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης; Πώς μπορεί να σταματήσει η δημογραφική απόρριψη;
Εν τω μεταξύ, πρέπει να δώσουμε απαντήσεις σε ορισμένες πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις (που δεν έχουν διαχωριστεί από τις υπόλοιπες). Είναι πραγματικά ανεξάρτητη η ελληνική πολιτική έναντι (κυρίως τουρκικών) ισχυρισμών για την εθνική της κυριαρχία; Εκτός από δισεκατομμύρια – αναγκαίες – αγορές όπλων που έχουν σχεδιαστεί για την προστασία της ασφάλειας του έθνους και των γνώσεων εισαγωγής, υπάρχει σχέδιο για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης αμυντικής βιομηχανίας; Ποια κίνητρα θα φέρουν πίσω τους ταλαντούχους Έλληνες που έφυγαν από τη χώρα μεταξύ 2010 και 2020; Είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε περισσότερους μετανάστες; Είμαστε ικανοποιημένοι με τα αποτελέσματα των υφιστάμενων δικτύων που τροφοδοτούν τα πολιτικά μας κόμματα (και έτσι τις κυβερνήσεις μας) και τη λεγόμενη επιχειρηματική ελίτ; Τέλος, είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας;
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”