– Η ξενοφοβική κοινωνική σάτιρα του Σπύρου Ιακωβίδη σχολιάζει με πικρό χιούμορ ένα παράλογο διοικητικό φαινόμενο στη σύγχρονη Ελλάδα
Χούλιο Γιώργος Κατσής Β Μαύρη πέτρα
Στα Βαλκάνια λένε ότι το να «λείπεις» σημαίνει ότι η μητέρα σου δεν ξέρει πού βρίσκεσαι. Σπύρος Ιακωβίδηςχαρακτηριστικό για πρώτη φορά Μαύρη πέτρα [+see also:
trailer
film profile]που μόλις κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό σε 20 αναδιπλώσεις πρόσφαταyΔιεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χρυσό Βερίκοκο, αφορά την αναζήτηση ενός «αγνοούμενου» δημοσίου υπαλλήλου, δηλαδή μέσα από τον φακό των τραγικών αγωνιών της μητέρας του. Στην πορεία, η ταινία αποκαλύπτει επίσης μια επαίσχυντα διεφθαρμένη πρακτική στη δημόσια διοίκηση της Ελλάδας: η ταινία ξεκινά με μια σημείωση για τον αριθμό των λεγόμενων «φαντασμάτων» στη δημόσια διοίκηση της χώρας που προσλαμβάνονται αλλά δεν εμφανίζονται στη δουλειά. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει πιο συχνά στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών, όπου οι εργαζόμενοι υποτίθεται ότι αντιμετωπίζουν την προσφυγική κρίση γύρω από τα ελληνικά σύνορα, αλλά δεν το κάνουν – ο γιος που αναζητείται στην ταινία είναι ένας από αυτούς. Ενώ εστιάζετε στις περιπέτειες μιας οικογένειας και της μικρής κοινότητας γύρω της, Μαύρη πέτρα Ρίχνει επίσης φως σε αυτό το περίεργο γεγονός και στον ανεπίσημο ξενοφοβικό δημόσιο λόγο στη χώρα, επιχειρώντας έτσι να ζωγραφίσει μια ευρύτερη εικόνα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.
παρ’όλο που Μαύρη πέτρα Είναι ξεκάθαρα μια φανταστική ταινία, σε σκηνοθεσία Jacovides και συν-σεναριογράφο της Ziyad Simon Το gameplay έχει μια δομή ντοκιμαντέρ, καθώς προβάλλονται καταστάσεις στις οποίες οι χαρακτήρες ακολουθούνται και δίνονται συνεντεύξεις από το κινηματογραφικό συνεργείο. Ο σκηνοθέτης δράττεται της ευκαιρίας για να παρουσιάσει τους μονολόγους όπως θα εμφανίζονταν σε μια συνέντευξη που μιλάει, απεικονίζοντας έτσι τους χαρακτήρες πιο εύγλωττα, ιδιαίτερα την 68χρονη μητέρα Χαρούλα (Ελένη Κοκίντο) του οποίου η χωρίς λογοκρισία, καθαρή ειλικρίνεια αποκαλύπτει μια ποικιλία προκαταλήψεων που είναι ριζωμένες στο εγχώριο συλλογικό ασυνείδητο. Ενώ την απασχολούσε συνεχώς ο καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι πρωτότοκος γιος της Λευτέρης (Χούλιο Γιώργο Κατσή), και ανησυχεί επίσης για το μικρότερο πάννο (Αχιλλέας Χαρίσκος), ο οποίος δεν έχει επιστρέψει στο σπίτι του εδώ και δύο ημέρες. Όταν ένα συνεργείο κάμερας εμφανίζεται στην πόρτα της, τα παίρνει για τους τηλεοπτικούς ρεπόρτερ και είναι πρόθυμη να τους πει για την αναταραχή της. Στην πραγματικότητα όμως τεκμηριώνουν την αναζήτηση του Πάνου, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για απάτη. Μη διατεθειμένη να αναγνωρίσει, πόσο μάλλον να αποδεχτεί, την αληθινή φύση του γιου της, η Χαρούλα μπαίνει στον πειρασμό να τον αντικαταστήσει με έναν καλόκαρδο, μελαχρινό Έλληνα ταξιτζή Μιχάλη (Μιχάλη).Kevin Xance Ansong), ο οποίος γίνεται τακτικός καλεσμένος στο τραπέζι της και την αποσπά από τη μοναξιά της παρά τις αρχικές επιφυλάξεις της απέναντί του. Συνοδεύει επίσης εκείνη και τον Λευτέρη σε όλο το ταξίδι για να βρουν τους Πάνους και να διαλύσουν τις ψευδαισθήσεις τους.
Τοποθετημένο σε μεγάλο βαθμό σε ένα εγχώριο σκηνικό, φαίνεται σαν η ταινία να προσπαθεί να συλλάβει την αντίληψη του εσωτερικού για τις εξωτερικές διακυμάνσεις στην ελληνική κοινωνία. Από τη μια πλευρά, το σενάριο γελάει χωρίς κακία με τις προκαταλήψεις των απλών ανθρώπων. Από την άλλη, αποκαλύπτει θεσμικούς λογαριασμούς σχετικά με τους μετανάστες – για την Athena Black Panther, ο Μιχάλης είναι το τέλειο πρόσωπο προώθησης για το τοπικό κίνημα Black Lives Matters που θα ήθελαν να δημιουργήσουν, αλλά μόνο για να συμβαδίσουν με την πολιτική τάση, όχι για να βοηθήσουν πραγματικά τους μετανάστες. Υπό αυτή την έννοια, η ταινία αντικατοπτρίζει την αδυναμία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα να αντιμετωπίσουν τον άλλον, ανεξάρτητα από το πάθος του επίσημου πολιτικού λόγου στην Ευρώπη.
Μαύρη πέτρα Παραγωγή Steficon SA, Ελληνική Ραδιοτηλεόραση – ΕΡΤ, Angry Intern Films και Ekome.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”