Μετά από 25 χρόνια, το Pokémon Legends: Arceus θα είναι το πρώτο παιχνίδι Pokémon

Τα άρθρα Soapbox δίνουν στην ομάδα μας την ευκαιρία να μοιραστεί κάποιες προσωπικές απόψεις. Σήμερα είναι η σειρά του Tom Whitehead να ομολογήσει.

Όλοι έχουμε κρυφές τρύπες ντροπής και gaming, και ήρθε η ώρα να μοιραστώ ένα. Παρά το γεγονός ότι έγραψα τα λόγια για τη Nintendo για σχεδόν 8 χρόνια, πάντα απέφευγα ένα από τα μεγαλύτερα προνόμια των συστημάτων της – αναμφισβήτητα ο Μεγαλύτερος. Δεν έχω παίξει ποτέ παιχνίδι πόκεμον.

Τώρα, αυτό δεν είναι έτσι εντελώς Αλήθεια, γιατί για λίγο έπαιζα μερικά από τα δωρεάν spin-off, ειδικά τα μίνι παιχνίδια παζλ της εποχής του 3DS. Δεν θα έλεγα ότι ενίσχυσαν τις γνώσεις μου για τη σειρά, ως εκ τούτου. Δεν είμαι εντελώς ανίδεος για τα Pokemon, στην πραγματικότητα έχω γράψει μια σειρά από ειδησεογραφικά άρθρα για αυτό όταν είναι απαραίτητο. Σε κάθε περίπτωση, βασιζόμουν σε μεγάλο βαθμό στη γνώση άλλων ανθρώπων και θα έκανα λίγη έρευνα ή απλώς θα μοιράζομαι ένα τρέιλερ και θα έλεγα “Θεέ μου, υπάρχει ένα Pokemon μέσα”. Όταν άλλοι είναι στην ομάδα, τους αφήνω να κάνουν πολύ καλύτερη δουλειά με την κάλυψη franchise.

Όσον αφορά το gigamaxing, τα doodlyballs, τα επίπεδα EX ή οτιδήποτε άλλο, απλά το παίρνω χαλαρά και αποφασίζω ότι είναι πάρα πολύ να «μπω σε αυτό».

Έχω μπει στον πειρασμό να βουτήξω μερικές φορές, αλλά νιώθω ότι με κάθε κυκλοφορία τα πονταρίσματα αυξάνονται, καθώς κάθε γενιά προσθέτει περισσότερες ιδέες για Pokémon και gameplay. Όσον αφορά το gigamaxing, τα doodlyballs, τα επίπεδα EX ή οτιδήποτε άλλο, απλά το παίρνω χαλαρά και αποφασίζω ότι είναι πάρα πολύ να «μπω σε αυτό». Τεχνικά, θα έπρεπε να είχα πηδήξει Πάμε Παιχνίδια ως αρχάριος, αλλά με αυτά που υστέρησα λόγω τεχνασμάτων κίνησης, ειρωνικά μου φάνηκαν λίγο πολύ βασικός.

Από έξω, το να κοιτάς τα Pokémon μπορεί να φαίνεται σχεδόν αδιαπέραστο, κάτι που είναι επίσης μια κοινή ανησυχία μεταξύ προγραμματιστών και οπαδών. Συχνά φαίνεται ότι οι οπαδοί θέλουν περισσότερα ή μερικές φορές λιγότερα το νέο πράγματα, και οι προγραμματιστές προσπαθούν να καλύψουν μια τεράστια και ενθουσιώδη βάση θαυμαστών, ενώ παράλληλα προσπαθούν να προσελκύσουν νεοφερμένους.

Που μας οδηγεί σε Pokemon Legends: Arceusπου σκοπεύω να αγοράσω. Έχω ένα κουπόνι παιχνιδιού Nintendo Switch Online στην άκρη και όλα, κάνω το άλμα. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο αγώνας πλησιάζει, δεν είμαι ακόμα σίγουρος για το τι να κάνω. Η Pokémon Company και η Nintendo είχαν μια κάπως λασπώδη και αργή συγκέντρωση, ίσως δεν βοηθήθηκε από το γεγονός ότι και οι δύο πίεζαν Λαμπερά διαμάντια και λαμπερά μαργαριτάρια Μόλις πριν από δύο μήνες.

Με αυτές τις επιφυλάξεις, όμως, είναι ένα καλό άλμα για έναν 30χρονο που κάποτε ήταν πολύ τεμπέλης για να «δεσμευτεί» στη σειρά. Είναι η απόλυτη οριστική εκδοχή, για ένα πράγμα, της επιστροφής στην εποχή πάνω από όλα Πράγματα Ένα από τα κύρια παιχνίδια. Λατρεύω επίσης την εμφάνιση του κόσμου, καθώς φαίνεται σαν ένας γοητευτικός τρόπος να συστήσω τον εαυτό μου σε τέρατα τσέπης που είναι τόσο εμβληματικό σε δεκάδες εκατομμύρια θαυμαστές.

Όσον αφορά τις ανησυχίες, πέρα ​​από τη σύγχυση του “τι είναι το gameplay loop” είμαι λίγο αβέβαιος για τον αγώνα. Φαίνεται να έχει αγώνες, που με ενδιαφέρει να το δοκιμάσω, αλλά και μάχες σε στυλ δράσης όπου ουσιαστικά πετάς πράγματα Pokéball και αποφεύγεις. Το τελευταίο τρέιλερ (στα Ιαπωνικά μόνο τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) δείχνει τον χαρακτήρα να πολεμά ένα κύριο τέρας (;) πετώντας του μικρές καφέ σακούλες. Αυτό μου ακούγεται λίγο σκληρό, αλλά είναι ακόμα ανεκτό.

Γενικά, έχω την τάση να ενθουσιάζομαι με το παιχνίδι. Θα ήθελα να απολαύσω τη σειρά και ίσως να χρησιμοποιήσω το Arceus ως εφαλτήριο πριν επιστρέψω σε μερικά από τα κύρια παιχνίδια της σειράς. Η πνευματική ιδιοκτησία είναι ένα πολιτιστικό φαινόμενο που δεν θέλω να συνεχίσω να χάνω.

Εύχομαι μόνο Pokémon Legends: Arceus έχει τη μαγεία να με κάνει θαυμαστή των Pokémon – μόνο ο χρόνος θα δείξει.