Μετά την παρουσίαση του Λόρδου Δημάρχου: Όταν οι διοικητικές λειτουργίες φεύγουν

Ενώ μερικοί μάνατζερ πετυχαίνουν σχεδόν όπου κι αν πάνε και γι’ αυτό τους αρέσουν παγκοσμίως (σκέψου, ο Sir Bobby Robson), άλλοι είναι συνώνυμοι με την επιτυχία σε έναν σύλλογο, ή ίσως σε δύο το πολύ, και μετά βλέπουν ότι η καριέρα τους αν δεν εξαφανίζεται τελείως, δεν φτάνει. πάλι τα ίδια Highs.

Έτσι, αυτή η δεύτερη κατηγορία μάνατζερ, με τις λιγότερο επιτυχημένες δουλειές τους στο δεύτερο εξάμηνο, μπορεί να εμπίπτει στην κατηγορία «πέρα από το σόου του δημάρχου».

Αν και τα πιο επιτυχημένα χρόνια τους είναι ήδη γνωστά, αυτό το άρθρο θα εξετάσει τώρα πιο προσεκτικά πώς οι μετέπειτα καριέρες ορισμένων μάνατζερ έχουν ξεθωριάσει κάπως.

Χάουαρντ Κένταλ

Ο Χάουαρντ Κένταλ θα μνημονεύεται πάντα ως θρύλος της Έβερτον και έχει απόλυτο δίκιο σε αυτό. Η πρώτη του περίοδος στους Toffees, από το 1981 έως το 1987, τον είδε να γίνει ο πιο επιτυχημένος και δημοφιλής προπονητής του Goodison Park ποτέ, παίρνοντας δύο τίτλους πρωταθλήματος σε διάστημα τριών σεζόν στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Στο μείγμα προστέθηκαν οι επιτυχίες του Κυπέλλου Αγγλίας και του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, καθώς και αρκετές παρ’ ολίγον αστοχίες, οπότε η θέση της Kendall στη λαογραφία των Bluenose είναι για πάντα ασφαλής.

Ενσωμάτωση από το Getty Images

Φεύγοντας από την Έβερτον το 1987 για να ενταχθεί στην Μπιλμπάο στην Ισπανία, θεωρήθηκε ευρέως ως προπονητής της Αγγλίας όταν τελικά τον κάλεσε μια μέρα ο Μπόμπι Ρόμπσον. Ωστόσο, μόλις λίγα χρόνια αργότερα, ενώ ο Terry Venables (παρεμπιπτόντως θα τον βρούμε σε λίγο) οδηγούσε τα Three Lions, η Kendall χαζεύονταν στη ζώνη του υποβιβασμού της πρώτης κατηγορίας με την Knotts County και έμοιαζε με ηττημένη. άνδρας.

Ο Kendall έπεσε θύμα ατυχίας και κάποιων κακών επαγγελματικών επιλογών στα ενδιάμεσα χρόνια, από τις οποίες δυσκολεύτηκε να συνέλθει. Έχοντας ως ένα βαθμό επιτυχημένο στην Ισπανία, επέστρεψε στην Αγγλία και τη Μάντσεστερ Σίτι στα τέλη του 1989. Ένα καλό σερί εμφανίσεων φάνηκε να τον οδήγησε στην κορυφή των διεκδικητών όταν ανακοινώθηκε ότι ο Ρόμπσον θα έφευγε από τη θέση της Αγγλίας μετά το 90 της Ιταλίας Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ποτήρι. Ωστόσο, η FA είχε άλλες ιδέες και προτίμησε τον Graham Taylor.

Ο Κένταλ έφυγε από τη Σίτι τον επόμενο Νοέμβριο για να επιστρέψει στην Έβερτον και από τότε η καριέρα του έχει κλιμακωθεί κάπως. Ανήμπορος να αναπαράγει την επιτυχία που γνώρισε ο σύλλογος την πρώτη φορά, ο Kendall πέρασε μια κάπως απογοητευτική τριετία στην Goodison πριν παραιτηθεί και βρέθηκε εκτός αγγλικού παιχνιδιού για ένα χρόνο με μια σύντομη και ακατάλληλη θητεία στην ελληνική ομάδα Ξάνθη. Μάστερ έξω από τη βιογραφία του

Ίσως νιώθοντας το συναίσθημα «οι ζητιάνοι δεν μπορούν να επιλέξουν», ανέλαβε τον ρόλο στο Meadow Lane στις αρχές του 1995, αλλά κράτησε μόνο τρεις μήνες πριν απολυθεί μετά από μια σειρά κακών ερμηνειών και διαφωνιών με το διοικητικό συμβούλιο. Στη συνέχεια, συνέβη μια σύντομη αναγέννηση όταν προπονούσε τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ για δεκαοκτώ μήνες, και σχεδόν έφτασε στην Πρέμιερ Λιγκ, πριν παραιτηθεί απερίσκεπτα για να αναλάβει ξανά την Έβερτον.

Ενσωμάτωση από το Getty Images

Παρόλο που ο Γκούντισον ήταν για πάντα σεβαστός, η δεύτερη ή η τρίτη θητεία του Κένταλ ως επικεφαλής του συλλόγου δεν προστέθηκαν στην κληρονομιά του και μετά από μια σεζόν single στην οποία ο υποβιβασμός αποφεύχθηκε μόνο την τελευταία μέρα της σεζόν, ο Κένταλ έφυγε για άλλη μια φορά από τον σύλλογο.

Η τελευταία του ποδοσφαιρική δουλειά επέστρεψε στην Ελλάδα στον σχετικά σκοτεινό Εθνικό Πειραιώς, όπου άντεξε μόνο τέσσερις μήνες πριν απολυθεί ξανά.

Terry Venables

Ο Terry Venables είχε μια αρκετά μεγάλη και επιτυχημένη προπονητική καριέρα, κυρίως έναν τίτλο La Liga με την Barcelona, ​​κέρδισε το FA Cup με την Tottenham Hotspur και πριν από αυτό τίτλους δεύτερης κατηγορίας με την Crystal Palace και την Queens Park Rangers, που ήταν επίσης αρχηγός του. . Στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας και σε μια θέση στην Ευρώπη μέσω του πρωταθλήματος.

Στα μισά της καριέρας του, ανέλαβε την Αγγλία και έκανε μια αξιοπρεπή απόδοση (όχι παραπάνω) οδηγώντας την Αγγλία στα ημιτελικά του Euro 96 στα πέναλτι εντός έδρας.

Ενσωμάτωση από το Getty Images

Επομένως, η καριέρα του Venables γενικά μπορεί να θεωρηθεί καθόλου άθλια, και παρόλο που νομίζω ότι τα επιτεύγματά του ήταν κάπως υπερβολικά όλα αυτά τα χρόνια, μπορώ να συμφωνήσω κάπως με όσους υποστηρίζουν τα πλεονεκτήματά του. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια της καριέρας του δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα για την κληρονομιά του, όπως αποδεικνύεται από την περίληψη εδώ για περαιτέρω προσεκτική εξέταση.

Όταν άφησε τη θέση του ως προπονητής της Αγγλίας – μια απόφαση που πήρε με δική του βούληση και στη συνέχεια πέρασε τα επόμενα είκοσι πέντε χρόνια κατηγορώντας τους πάντες και διάφορα – ο Venables βρέθηκε άνεργος. Παραμένοντας αποφασισμένος να διευθύνει σε διεθνές επίπεδο, ανέλαβε ως προπονητής της Αυστραλίας το φθινόπωρο του 1996 εξασφαλίζοντας την πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία.

Η Αυστραλία προκρίθηκε από τη φάση των ομίλων και την πρώτη φάση νοκ άουτ χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα, στη συνέχεια αντιμετώπισε το Ιράν σε ένα πλέι οφ με δύο σκέλη για μια θέση στους τελικούς. Μια σταθερή ισοπαλία 1-1 στην Τεχεράνη φαινόταν να φέρνει πολύ μπροστά την Ταλ και την Αυστραλία στο δεύτερο παιχνίδι και όταν οι Αυστραλοί προηγήθηκαν με 2-0 στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου, τα τσουβάλια ήταν μεταφορικά γεμάτα για τους τελικούς.

Δυστυχώς για τον Venables και τους γιους του, το Ιράν δεν ήταν διατεθειμένο να τα παρατήσει και απάντησε με γκολ στο 75ο και 79ο λεπτό. Ο Venables και η Αυστραλία στη συνέχεια παραπονέθηκαν ότι μια καθυστέρηση στο δεύτερο ημίχρονο πολλών λεπτών για να φιλοξενήσει έναν εισβολέα γηπέδου που χάλασε ένα γκολ αναστάτωσε την Αυστραλία ρυθμός. Ο Venables δήλωσε αργότερα ότι η απογοήτευση ήταν “μία από τις πιο θλιβερές αθλητικές στιγμές της ζωής μου”.

Ενσωμάτωση από το Getty Images

Ο Venables παραιτήθηκε από την Αυστραλία και επέστρεψε στο αγγλικό παιχνίδι, όπου, δυστυχώς, έγινε ένας day-manager και η καριέρα του ξεθώριασε κάπως εν μέσω σκληρότητας και διαμάχης.

Στην αρχή ήταν μια επιστροφή στην Κρίσταλ Πάλας, την οποία οδήγησε από την παλιά τρίτη κατηγορία στην πρώτη στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα πριν μετακομίσει στο Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Το καλοκαίρι του 1998 στο Selhurst Park, ο Venables ανέλαβε τον ρόλο του προπονητή με τον σύλλογο τώρα στο δεύτερο ταξίδι, και ήταν μέρος της υποτιθέμενης «dream team» του νέου ιδιοκτήτη Mark Goldberg που θα οδηγούσε τον σύλλογο στο υποσχόμενο». ομάδα όνειρο’. Γη. Η πραγματικότητα ήταν κάπως διαφορετική και ο Venables συνέχισε μόνο τον επόμενο Ιανουάριο πριν φύγει με τον σύλλογο βυθισμένο σε μια μάχη για τον υποβιβασμό.

Η οικονομική υποστήριξη της Goldberg αποδείχθηκε λιγότερο επιτυχημένη από ό,τι αναμενόταν, και με τα αποτελέσματα στο γήπεδο επίσης όχι τα αναμενόμενα, συμφωνήθηκε ότι ο Venables θα παραιτηθεί. Τελικά το έκανε μετά από μακρές συζητήσεις σχετικά με τη διευθέτηση του συμβολαίου του.

Στη συνέχεια, ήταν η περίοδος δύο ετών κατά την οποία ο Venables επρόκειτο να εμφανιστεί σε τηλεοπτικά στούντιο αντί να σκαρφαλώνει, μέχρι που τελικά έφτασε η Μίντλεσμπρο τον Δεκέμβριο του 2000. Ο Μπράιαν Ρόμπσον ήταν μάνατζερ της Ρίβερσαϊντ για έξι χρόνια και σημείωσε σημαντικό βαθμό επιτυχίας στην προώθηση του συλλόγου δύο φορές και τρεις μεγάλοι τελικοί. Μέχρι το τέλος του 2000, τόσο ο Ρόμπσον όσο και ο σύλλογος είχαν πιάσει πάτο και η προοπτική του υποβιβασμού διαφαινόταν.

Ενσωμάτωση από το Getty Images

Αντί να απολύσει τον Ρόμπσον και να ξεκινήσει από την αρχή με καθαρό σκαλί, ο Πρόεδρος της Boro, Στιβ Γκίμπσον, παραιτήθηκε και έφερε τους Venables ως προπονητή, ενώ ο Ρόμπσον παρέμεινε προπονητής με το όνομά του. Ο Venables ήταν αυτός που είχε την εξουσία να παίρνει αποφάσεις και υπό την ηγεσία του οποίου απέφυγε τον ενδεχόμενο υποβιβασμό άνετα. Στο τέλος της σεζόν, ο Venables αποφάσισε να απορρίψει μια πρόταση για να ενταχθεί μόνιμα στον σύλλογο, στη συνέχεια ο Gibson πήρε την απόφαση να διορίσει τον Steve McClaren ως προπονητή, πράγμα που σήμαινε ότι ο Brian Robson έχασε επίσης τη δουλειά του.

Ακολούθησε ένας ακόμη χρόνος του παιχνιδιού πριν από μια άλλη μοιραία περίοδο στη φωλιά. Αυτή τη φορά ήταν στην Elland Road και στη Leeds United όπου ο Venables προήδρευσε της προσφοράς του προέδρου, Peter Risdale, ο οποίος έψαχνε για αντικαταστάτη του απολυμένου David ή Leary.

Για άλλη μια φορά, ο Venables θεωρήθηκε ως ο σωτήρας που σώζει την κατάσταση και για άλλη μια φορά τα πράγματα πήγαν στραβά. Αν και η Λιντς άρχιζε να δείχνει σημάδια οικονομικής κατάρρευσης, υπήρχε μια ισχυρή ομάδα στα χαρτιά και ο Venables αναμενόταν να χτιστεί στην τελευταία πεντάδα. Μετά από ένα καλό ξεκίνημα, ο σύλλογος βρέθηκε γρήγορα να αγωνίζεται τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου με πρώιμους αποκλεισμούς από την Ευρώπη, το Λιγκ Καπ και τη μεσαία γραμμή.

Μετά τα Χριστούγεννα, τα πράγματα επιδεινώθηκαν περαιτέρω και τον Μάρτιο του 2003 ο σύλλογος πάλευε με τον υποβιβασμό και ο Venables απολύθηκε.

Μετά την κάπως ταπεινωτική επιστροφή του στην Αγγλία, όπου ο βοηθός προπονητής Steve McClaren κατέληξε το 2007, το όνομα του Venables συνέχισε να συνδέεται με μια σειρά από καριέρες σε συλλόγους και εθνικό επίπεδο, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην καυτή έδρα. και τονίζουν τη διαχείριση.

Ενώ οι Kendall και Venables είναι ίσως οι πιο γνωστές περιπτώσεις μάνατζερ που είδαν τις καριέρες τους να απομακρύνονται σε μια ομάδα μεσαίας βαθμίδας στα τελευταία τους χρόνια, άλλοι αποχώρησαν από το υπόλοιπο σε συνθήκες που δεν ήταν ακριβώς της επιλογής τους.

Ο Ρόι Έβανς μπορεί πιθανώς να συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτόν τον αριθμό, βλέποντας την προπονητική του καριέρα να χάνεται ως βοηθός Νιλ Ράντοκ στη Σουίντον Τάουν, όπως και ο Ρον Άτκινσον που κατέληξε να μάχεται με τις πυρκαγιές σε μάχες υποβιβασμού στο Κόβεντρι Σίτι και τη Νότιγχαμ Φόρεστ που θα φαινόταν πολύ μακριά. από το Wembley.Glory Days με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Άστον Βίλα και Σέφιλντ Γουένσντεϊ.