Το εμπάργκο πετρελαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ανασταλεί και μετριαστεί από διαδηλώσεις υπό την ηγεσία του ισχυρού άνδρα της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και η μεγάλη στιγμή του ΝΑΤΟ να επιδείξει τη σκανδιναβική επέκταση υπονομεύτηκε από τις επίμονες τουρκικές αντιρρήσεις. Όμως, ενώ αυτά τα ζητήματα έχουν προκληθεί από δύο αιώνιους ταραχοποιούς στα Μεσοδυτικά, οι ρωγμές είναι πιο ξεκάθαρες όσον αφορά τον οπλισμό της Ουκρανίας και την αντιμετώπιση του τρόπου με τον οποίο μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος.
Ο Μακρόν είπε σε γαλλικές εφημερίδες αυτό το Σαββατοκύριακο ότι η Δύση δεν πρέπει να ταπεινώσει τον Πούτιν, αλλά αντίθετα να του επιτρέψει μια «διέξοδο με διπλωματικά μέσα».
Ο θυμός για την Ουκρανία ήταν γρήγορος. Για αυτούς, τα σχόλια του Μακρόν ήταν συνθηκολόγηση και προσβλητικοί προβληματισμοί σχετικά με τη σοφία του εξευτελισμού ενός επιτιθέμενου όταν ο λαός του σφαγιάζεται.
«Οι εκκλήσεις για αποφυγή της ταπείνωσης της Ρωσίας μπορούν μόνο να ταπεινώσουν τη Γαλλία και κάθε άλλη χώρα που μπορεί να το απαιτήσει», έγραψε στο Twitter ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας Ντμίτρο Κουλέμπα.
Το NBC News επικοινώνησε μέσω email στο γραφείο του Μακρόν για να σχολιάσει.
Στην Ιταλία, η κυβέρνηση διχάζεται για την αποστολή περισσότερων όπλων. Ένας από τους αντιπάλους είναι ο Ματέο Σαλβίνι, ο ηγέτης της δεξιάς Λέγκας, που κάποτε υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με το κόμμα του Πούτιν και φοράει τη φανέλα του Πούτιν στην Κόκκινη Πλατεία.
Εν τω μεταξύ, η Γερμανία ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι θα παράσχει στην Ουκρανία τα πιο πρόσφατα αντιαεροπορικά και ραντάρ συστήματα. Αλλά μετά από χρόνια κριτικής για την προθυμία του Βερολίνου να αναπτύξει οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία του Πούτιν, ο καγκελάριος Όλαφ Σουλτς κατηγορήθηκε επίσης ότι επιβράδυνε τις παραδόσεις όπλων και αρνήθηκε να πει ότι «η Ουκρανία πρέπει να κερδίσει».
Όταν ρωτήθηκε για αυτή την επιφύλαξη, ο Σουλτς είπε, «Δεν είμαι ο Κάιζερ Βίλχελμ» – αναφερόμενος στον άνθρωπο που οδήγησε τη Γερμανία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Βερολίνο ήταν πάντα ειρηνικό ως απάντηση στο ναζιστικό παρελθόν του.
Ο Σουλτς επιμένει ότι δεν μπορεί να κατανοήσει την κριτική, λέγοντας στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ZDF τον περασμένο μήνα ότι δεν ήταν υπερβολικά επιφυλακτικός, απλώς προσπαθούσε να «δράσει με σύνεση και με καθαρό μυαλό».
Η ιστορία βαραίνει και τον Μακρόν. Η επιθυμία του να μην ταπεινώσει τη Ρωσία ερμηνεύτηκε ως αναφορά στις σκληρές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Γερμανία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίες ορισμένοι ιστορικοί λένε ότι έθεσαν τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση των Ναζί και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία παλεύουν με τις σκιές του παρελθόντος», δήλωσε ο Fabrice Boutheer, Γάλλος αναλυτής και πρώην επικεφαλής σχεδιασμού πολιτικής στο ΝΑΤΟ.
Η Δύση αντιμετωπίζει τώρα 22 προβλήματα στην Ουκρανία, σύμφωνα με τον Bouthier, ο οποίος είναι πλέον ανώτερος σύμβουλος στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, μια δεξαμενή σκέψης στο Λονδίνο. «Η νίκη της Ρωσίας με σημαντικό τρόπο θα σημαίνει ότι πρέπει να εμπλακούμε πιο άμεσα», είπε. «Αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε ούτε την Ουκρανία να ηττηθεί».
Οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης πρωτοστάτησαν με τις ειλικρινείς καταδίκες του Πούτιν και τις αποστολές όπλων στο Κίεβο. Για αυτούς είναι θέμα επιβίωσης: ο Πούτιν θα μπορούσε εύκολα να τους στραφεί.
Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν πρόσφατα να παράσχουν στην Ουκρανία προηγμένα πυραυλικά συστήματα.
Ωστόσο, ορισμένοι εξακολουθούν να βλέπουν σύγχυση στην κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ειδικά αφού όρισε ότι αυτά τα όπλα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για επίθεση στο ρωσικό έδαφος – ο πρώτος τέτοιος περιορισμός που ισχύει για οποιαδήποτε βοήθεια παρέχει η Δύση στο Κίεβο.
Ερωτηθείς σχετικά με αυτό την περασμένη εβδομάδα, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Νεντ Πράις, είπε ότι «υπήρξαν πολλά εγκώμια που γράφτηκαν πρόωρα» για τη δυτική ενότητα και τόνισε ότι η συμμαχία είναι σε ισχύ.
Για ορισμένους, η διασφάλιση ότι το ρωσικό έδαφος δεν δέχεται επίθεση από αμερικανικά όπλα είναι μια σοφή κίνηση για την αποτροπή της κλιμάκωσης. Για άλλους, είναι ένα σαφές μήνυμα προς τον Πούτιν ότι είναι στα νεύρα της Δύσης.
Για ορισμένους παρατηρητές στην Ευρώπη, η Ουάσιγκτον έχει συχνά ένα πιο εύκολο ταξίδι από το Παρίσι ή το Βερολίνο λόγω της αφήγησης ότι αυτές οι χώρες δεν κάνουν αρκετά.
Αν η προειδοποίηση του Μπάιντεν προερχόταν από αυτές τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, «θα είχε γίνει μια έκρηξη», δήλωσε ο Γκούσταβ Γκρέσελ, πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Άμυνας της Αυστρίας, ο οποίος είναι τώρα ανώτερος πολιτικός συνεργάτης στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων στο Βερολίνο. «Αν ο Σούλτσε είχε πει το ίδιο πράγμα, θα είχε κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ηρεμία».
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”