Ένα διήγημα από την Ευγενία Κλίτζα, κάτοικο του Μπράιτον-λε-Σαντς, είναι το μοναδικό διήγημα Ελληνίδας Αυστραλού συγγραφέα που εμφανίζεται στην τελευταία έκδοση του Stories by Seniors in New South Wales.
Τώρα στην όγδοη έκδοσή του, Ιστορίες γερόντων Ο διαγωνισμός συγγραφής στοχεύει να γιορτάσει τις ζωές και τις συνεισφορές των ηλικιωμένων, δίνοντάς τους την ευκαιρία να μοιραστούν τις δικές τους μικρές ιστορίες για τις εμπειρίες της ζωής τους.
Φέτος, οι 100 κορυφαίες ιστορίες από περισσότερες από 300 υποβολές έχουν συγκεντρωθεί σε ένα βιβλίο με θέμα «Γιορτάζοντας τη διαφορετικότητα» και θα είναι διαθέσιμες σε τοπικές βιβλιοθήκες σε όλη τη ΝΝΟ για να διαβάσουν όλοι.
«Πάντα μου άρεσε να γράφω», λέει η κ. Κλείτσα Greek Herald.
Ο τίτλος της ιστορίας του είναι “Με τη Βάνια… ή καθόλου πάρτι» Περιγράφει πώς δύο γυναίκες ελληνικής και ινδικής κληρονομιάς που μετακόμισαν πρόσφατα στην Αυστραλία συνδέονται μέσω της μυθολογίας και τελικά σχηματίζουν μια δυνατή φιλία.
Γεννημένη στην Αυστραλία από γονείς μετανάστες στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η κ. Κλείτσα λέει ότι αναλογίζεται τις δικές της εμπειρίες και τα εμπόδια στη μετακόμιση στην Ελλάδα με τους γονείς της σε ηλικία 16 ετών.
“Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα καλή ζωή, αλλά οι άνθρωποι στην Ελλάδα είχαν διαφορετική νοοτροπία και δεν ήξερα τη γλώσσα. Πάντα ήθελα να επιστρέψω στην Αυστραλία”, είπε.
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η κυρία Κλιτζά επέστρεψε στην Αυστραλία με τις δύο κόρες της.
“Αυτοί είναι [the daughters] Πέρασα το ίδιο ταξίδι που πέρασα όταν επέστρεψα στη χώρα των γονιών μου. Δεν ξέρουν πού βρίσκονται», είπε.
Τώρα στα πρώτα εξήντα της, η Ευγενία Κλίτσα, η οποία είναι επίσης παιδαγωγός, ελπίζει ότι η ιστορία της θα εμπνεύσει περισσότερους ανθρώπους να αγκαλιάσουν τη διαφορετικότητα.
“Για μένα η διαφορετικότητα σημαίνει να είσαι διαφορετικός και να είσαι αποδεκτός γι’ αυτό. Πρέπει να μάθουμε να την αγκαλιάζουμε και όχι να την παλεύουμε”, είπε.
«Το έχω ζήσει ο ίδιος και το βλέπω καθημερινά στο σχολείο όπου διδάσκω. Αν ένας μαθητής είναι διαφορετικός, οι άλλοι μαθητές τον εξοστρακίζουν.
Η κ. Κλείτσα λέει ότι είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άνθρωποι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και ανάγκες, ανεξάρτητα από το πολιτισμικό ή γλωσσικό τους υπόβαθρο.
«Πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτά που μας ενώνουν, όχι σε αυτά που μας χωρίζουν», είπε.
Παρουσιάζοντας το βιβλίο νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Υπουργός Ηλικιωμένων και Πολυπολιτισμικότητας της NSW Mark Gore είπε: «Οι ηλικιωμένοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας μας και πραγματικά πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτές τις ιστορίες».
Για την κα Κλιτζά, αυτή θα μπορούσε να ήταν η αρχή ενός συγγραφικού ταξιδιού για την ένταξη, την ισότητα και τη διαφορετικότητα ως κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές.
*Ο τόμος 8 του Elders’ Stories είναι διαθέσιμος σε όλες τις τοπικές βιβλιοθήκες σε όλη τη ΝΝΟ ή μπορεί να γίνει λήψη ενός αντιγράφου www.seniorscard.nsw.gov.au
Διαβάστε περισσότερα: Κοινή χρήση φαγητού, κοινή χρήση πολιτισμών: Πώς η μαγειρική ενώνει αυτήν την ελληνο-ινδική οικογένεια
Dionysos Alec