Η ελληνική κοινότητα στη Γιούτα είναι χαρακτηριστική των ελληνικών κοινοτήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού, αλλά επίσης, λόγω της μοναδικότητας της Γιούτα, η ίδια είναι αρκετά διακριτική.
Είναι κάπως δύσκολο να γράψω για τη Γιούτα, γιατί είναι το σπίτι μου, η ελληνική κοινότητα εκεί, η τοπική μου κοινότητα. Προσπαθώ μόνο λόγω της απόστασής μου από τη Γιούτα για πολλά χρόνια, η οποία έχει δημιουργήσει, ίσως, αρκετή ικανότητα για να είμαι αντικειμενική, ενώ είμαι ενήμερος και νοσταλγική.
Η Γιούτα βρίσκεται σε αυτό που αποκαλούμε «Συνυφασμένη Δύση», το εσωτερικό τμήμα των δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών που ορίζεται από τα Βραχώδη Όρη, τα ψηλά οροπέδια της ερήμου και τις μικρές, εύφορες, πυκνά φυτεμένες κοιλάδες. Οι Μορμόνοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Γιούτα, μια θρησκευτική ομάδα που έφυγε δυτικά για να αποφύγει τη δίωξη από άλλους Αμερικανούς.
Όταν οι πρώτοι Μορμόνοι έφτασαν σε αυτό που θα γινόταν Σολτ Λέικ Σίτι, το 1847, ήταν μια κενή κοιλάδα στις όχθες του Γκρέιτ Σολτ Λέικ, μια νεκρή θάλασσα. Ξεκίνησαν να κάνουν την αλμυρή έρημο να ανθίσει. Η όαση της ερήμου τους έχει εξελιχθεί σε Salt Lake City, “το σταυροδρόμι της Δύσης”.
Εκτός από το υψηλό ποσοστό φυσικής αύξησης των Μορμόνων, που ενισχύθηκε από τους μετανάστες από τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Σκανδιναβία τον 19ο αιώνα, οι εταιρείες εξόρυξης και σιδηροδρόμων άρχισαν να εκμεταλλεύονται την τεράστια βάση πόρων της Δύσης. Ο πρώτος διηπειρωτικός σιδηρόδρομος της Αμερικής συναντήθηκε από δυτικά προς ανατολικά σε ένα σημείο βόρεια της Σολτ Λέικ Σίτι. Με ορυχεία και σιδηροδρόμους, περισσότεροι μετανάστες έφτασαν.
Η ελληνική παρουσία στη Γιούτα χρονολογείται περισσότερο από έναν αιώνα
Η ελληνική παρουσία στη Γιούτα χρονολογείται περισσότερο από έναν αιώνα, καθώς οι πρώτοι Έλληνες κατευθύνθηκαν προς τα δυτικά την τελευταία δεκαετία ή περίπου τη δεκαετία του 1890, καθώς δεκάδες χιλιάδες Έλληνες εγκατέλειψαν μια χώρα που είχε χρεοκοπήσει λόγω οικονομικής κακοδιαχείρισης (οικεία μουσική) και αποτυχία καλλιέργειας. Από τους σιδηροδρόμους του Σικάγου, οι Έλληνες και οι Κρητικοί (εκείνη την εποχή, η Κρήτη ήταν ακόμα οθωμανική κατοχή) κινήθηκαν δυτικά, ακολουθώντας τους σιδηροδρόμους στα ορυχεία της Γιούτα.
Όπως και αλλού στο ελληνικό μετανάστευση, ακολούθησε μια σειρά μεταναστών, στην οποία συγγενείς έφεραν τους συγγενείς τους. Στην περίπτωση της Γιούτα, αυτό σήμαινε Πελοπόννησο και Κρητικούς. Μέχρι σήμερα, οι Κρητικοί, συχνά της τέταρτης γενιάς, αποτελούν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, και δεν είναι τυχαίο ότι πολλές Κρητικές εθνικές συμβάσεις πραγματοποιούνται στο Salt Lake City. Οι Κρητικοί βρίσκουν μια τοπική κοινότητα που υπερηφανεύεται για το προγονικό νησί, τον πολιτισμό, το φαγητό και τους χορούς της.
Αυτοί οι Έλληνες βρήκαν στη Γιούτα ένα μοναδικό περιβάλλον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε μια χώρα με αρκετή θρησκευτική και εθνοτική ποικιλομορφία, η συντριπτική πλειοψηφία των Γιούτα ήταν μέλη της Εκκλησίας LDS (Μορμόνοι), μια συλλογική και εξαιρετικά διακριτή θρησκευτική ηγεμονία, και αποτελούταν γενικά από τους Βρετανούς και τους Σκανδιναβούς. Υπόβαθρα.
Σε αυτό το περιβάλλον, οι Έλληνες Ορθόδοξοι, με τον βαλκανικό πολιτισμό και την επιδερμίδα τους, αντιμετώπισαν μεγάλη μισαλλοδοξία. Ως Έλληνας ιστορικός από τη Γιούτα, η αείμνηστη Ελένη Παπανικολάου είπε: «Οι Μορμόνοι (όπως και οι Έλληνες, μας θυμούνται), ήταν φυλετικοί, δεν παντρεύτηκαν ξένους και πίστευαν ότι ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι με τη μόνη αληθινή θρησκεία στη γη».
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ελληνική κοινότητα να είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, και πιθανώς πιο απομονωμένη από τις ελληνικές κοινότητες αλλού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και, όπως συμβαίνει συχνά, τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα και ενδιαφέροντα.
Τζον Σολτάς, Έλληνας τρίτης γενιάς από τη Γιούτα, και εκδότης Εβδομαδιαία Σολτ Λέικ Σίτι, Μια εναλλακτική εφημερίδα στην πόλη, μου θυμίζει την ποικιλομορφία της ελληνικής κοινότητας.
Εργαζόμενοι ανθρακωρύχων και σιδηροδρόμων
Υπήρχαν ανθρακωρύχοι, και οι δύο ανθρακωρύχοι στην κομητεία Carbon (η κύρια πόλη του, Brice, εξακολουθεί να έχει μια μεγάλη ελληνική κοινότητα, με μεγάλο μέρος κρητικών) και ανθρακωρύχους χαλκού στο Bingham Canyon, καθώς το Bingham εξαφανίστηκε ως η μεγαλύτερη ανοιχτή περιοχή στον κόσμο. Ανακαλύφθηκε ορυχείο. Υπήρχαν επίσης μερικοί ανθρακωρύχοι στο Park City, το οποίο είναι πλέον ένα παγκοσμίου φήμης χιονοδρομικό κέντρο.
Στα βόρεια, στη σιδηροδρομική πόλη Ogden, οι Έλληνες εργάζονταν στην κύρια σιδηροδρομική γραμμή Ανατολής-Δύσης. Στο Greektown στο Salt Lake City (κοντά στον σημερινό καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας, το κέντρο της πόλης), οι Έλληνες συγκεντρώθηκαν σε μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες το 1916 αριθμούσαν πάνω από το 190, “είναι περισσότερο από σήμερα”, σημειώνει ο Saltas.
Υπήρχαν επίσης βοσκοί, χρησιμοποιώντας δεξιότητες αρχαίου κόσμου στα Όρη της Γιούτα που συχνά αναφέρουν εκείνες στην Ελλάδα, αν και το κλίμα στη Γιούτα ήταν γενικά ξηρότερο και πιο κρύο το χειμώνα.
Όπως και οι Έλληνες παντού στη διασπορά, οι Έλληνες στη Γιούτα σύντομα ξεκίνησαν να χτίζουν εκκλησίες και αδελφικές και επαρχιακές οργανώσεις, οι οποίες ήταν απολύτως απαραίτητες, ίσως, λόγω της εξαιρετικά οργανωμένης και θρησκευτικής παράλληλης κοινωνίας της πλειοψηφίας των Μορμόνων.
«Το να είσαι Έλληνας σημαίνει να είσαι Ορθόδοξος», πραγματικά σημαίνει κάτι μεταξύ των Ελλήνων της Γιούτα. Μια πρώην τραπεζίτης της Γιούτα, που ήταν αρχικά Μορμόνος και παντρεύτηκε έναν Έλληνα, είπε ότι «έγινε Έλληνας» όταν μετατράπηκε σε Ορθοδοξία. Ποτέ δεν ασχολήθηκα να εξηγήσω τη διαφορά.
Και οι Έλληνες, ειδικά εκείνοι που ζουν σε απομονωμένες κοινότητες, και με την έλλειψη ελληνικών γυναικών, έχουν γίνει συχνά Μορμόνοι – «πολλοί από αυτούς», λέει ο Saltas – αλλά όσοι μετατρέπονται σε χριστιανισμό σπάνια εμφανίζονται στη ζωή της ελληνικής κοινωνίας. Είναι κρίμα, γιατί η ιστορία τους είναι επίσης μέρος του Ελληνικού Ταξιδιού.
Ο ίδιος ο Σολτάς μιλάει με υπερηφάνεια και αγάπη για τους παππούδες του, ο ένας από την Κρήτη και ο άλλος ένας τοπικός Μορμόνος, και παρόλο που αυτό «δεν ήταν συνηθισμένο», παραδέχτηκε ο Σαλτάτας »και οι δύο παρέμειναν δίπλα-δίπλα για 63 χρόνια και δεν άλλαξαν κανένα από αυτά ” «Έκανα το καλύτερο», προσθέτει, υπενθυμίζοντας τη γιαγιά του Μορμόνων καλτσούνιες. “
Οι Έλληνες έγιναν η κυρίαρχη Γιούτα
Δεδομένου ότι οι περισσότεροι μετανάστες ήταν άντρες, ελλείψει αιτημάτων γάμου μέσω ταχυδρομείου, πολλοί Έλληνες παντρεύτηκαν αλλοδαπούς ή γεννημένους Αμερικανούς. Είναι ένας μικρόκοσμος της Αμερικής. Ο γάμος, η αφομοίωση και η διαπολιτισμική κοινή χρήση είναι αυτό που μας κάνει Αμερικανούς. Αυτή η ιστορία είναι, φυσικά, η ιστορία της μετανάστευσης παντού.
Οι Έλληνες στη Γιούτα, από αυτή την αρχική μετανάστευση τη δεκαετία περίπου πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους, μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μετανάστευση στη δεκαετία του 1960, εξελίχθηκαν από μια ξένη μειονότητα στο κύριο ρεύμα της Γιούτα. Οι Έλληνες, παρά την αφομοίωσή τους με τοπικούς τρόπους, παρέμειναν στενά συνδεδεμένοι με τη θρησκεία και τον πολιτισμό τους. Οι Έλληνες ήταν επιτυχημένοι στους τομείς των επιχειρήσεων, της πολιτικής και του πολιτισμού.
Η μοναδικότητα της Γιούτα άλλαξε τους Έλληνες, αλλά και οι Έλληνες άλλαξαν το καθεστώς τους. Το ελληνικό φαγητό είναι πανταχού παρόν στην πόλη, είτε σε ελληνικά καταστήματα, είτε ως μέρος όλων των ειδών ή εστιατορίων, είτε μέτρια είτε μοντέρνα. ο Ελληνικό Φεστιβάλ Σολτ Λέικ ΣίτιΚάθε Σεπτέμβριος είναι μια σημαντική ημερομηνία σε οποιοδήποτε ημερολόγιο της Γιούτα, και σε όλα τα μέρη που έχω ζήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, κανένα φεστιβάλ δεν πλησίασε το μέγεθος του Φεστιβάλ Σολτ Λέικ.
Όπως πάντα όταν πηγαίνω στο Salt Lake, επισκέπτομαι τους τάφους. Αυτά είναι από τον μπαμπά μου, ο οποίος πέθανε 90 μέρες το 2005. Εκατό μέτρα μακριά, θείε μου. Πιο μακριά, μια αδελφή πέθανε ως μωρό περισσότερο από μια δεκαετία πριν γεννηθώ. Δίπλα στον θείο της, το πρώτο παιδί των παππούδων μου, που πέθανε σε επιδημία γρίπης μετά τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη συνέχεια, στους προγόνους μου, τον Γουίλιαμ (Φασέλη) και το Αβρόκιομ Σοφάλ (Σοφαλιώτης), από τους λόφους πάνω από την Πάτρα. Ο παππούς μου μετανάστευσε για πρώτη φορά στη Σολτ Λέικ Σίτι τα χρόνια πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους και επέστρεψε για να υπηρετήσει τη χώρα του στο δεύτερο από αυτούς τους πολέμους.
Δεν επέστρεψε μόνος του στο σπίτι. Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο αφού παντρεύτηκε ένα κορίτσι από ένα κοντινό χωριό. Η μητέρα μου αστειεύτηκε ότι η επιστροφή του στην Ελλάδα ήταν κάτι περισσότερο από πατριωτισμό. Θυμήθηκε τη γιαγιά μου από ένα φεστιβάλ χωριού που παρευρέθηκε πριν αποδημηθεί.
Οι παππούδες και οι παππούδες μου μεγάλωσαν πέντε παιδιά και είχαν δεκατρία εγγόνια. Όλα τα παιδιά τους τώρα έχουν φύγει και έθαψαν λίγα μέτρα από τους γονείς τους, ριζωμένα στο έδαφος της Γιούτα. Ξέχασα να πάρω λίγο γη μαζί μου όταν έφυγα, αλλά έπρεπε να το πάρω.
Οι Κρητικοί φορούν φυλαχτό κρητικής γης γύρω από το λαιμό τους για να τους θυμίσουν τις ρίζες τους. Ίσως αυτά τα λόγια να αρκούν για να θυμηθώ τις ελληνικές ρίζες μου στη χώρα της Γιούτα.