Μια νέα μελέτη αποκάλυψε ότι ο αστεροειδής που εξάλειψε τους δεινόσαυρους και σχεδόν όλη τη ζωή πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια έχει ανάψει δύο χρόνια σκότους στη Γη.
Η αιθάλη από τις πυρκαγιές γέμισε τον ουρανό και έκλεισε τον ήλιο λίγο μετά τη σύγκρουση του αστεροειδή με τον πλανήτη, σύμφωνα με μια ομάδα από την Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια.
Ο αστεροειδής πλάτους 7,5 μιλίων ταξίδευε με 27.000 μίλια την ώρα όταν χτύπησε τον σημερινό Κόλπο του Μεξικού, αφήνοντας τον κρατήρα Chicxulub.
Η πρόσκρουση του αστεροειδούς οδήγησε τελικά στην εξαφάνιση του 75 τοις εκατό του συνόλου της ζωής στη Γη, και οι επιστήμονες μελετούν εδώ και καιρό τις μετέπειτα συνέπειες αυτής της σύγκρουσης.
Σε μια νέα μελέτη, η αμερικανική ομάδα ανακάλυψε ότι η κύρια αιτία της εξαφάνισης μπορεί να ήταν σύννεφα στάχτης και σωματίδια αιθάλης διάσπαρτα στην ατμόσφαιρα.
Λένε ότι αυτά τα σύννεφα θα είχαν διαρκέσει έως και δύο χρόνια, βάζοντας μεγάλα μέρη της γης στο σκοτάδι και δυσκολεύοντας οτιδήποτε να αναπτυχθεί ή να επιβιώσει.
Μια νέα μελέτη αποκάλυψε ότι ο αστεροειδής που εξάλειψε τους δεινόσαυρους και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια έχει ανάψει δύο χρόνια σκότους στη Γη.
Η ζωή στην περιοχή γύρω από την πρόσκρουση θα είχε σκοτωθεί αμέσως, αλλά υπήρξαν πολύ περισσότερες ζημιές τα χρόνια μετά την πρόσκρουση.
Αυτό περιλαμβάνει παλιρροιακά κύματα, πλημμύρες και τεράστιες περιβαλλοντικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της εκτόξευσης σωματιδίων στην ατμόσφαιρα και της εξάπλωσής τους σε όλο τον κόσμο.
Καθώς το σκοτάδι κάλυπτε τη Γη, οι ερευνητές λένε ότι η φωτοσύνθεση – η διαδικασία που χρησιμοποιούν τα φυτά για να αναπτυχθούν – θα είχε αποτύχει.
Η ομάδα εξήγησε σε συνέντευξή της στο Ζωντανή Επιστήμη.
Αυτό το ατμοσφαιρικό σκοτάδι προκλήθηκε από θρυμματισμένο βράχο και θειικό οξύ από τη σύγκρουση που σχηματίστηκαν ως σύννεφα στον ουρανό, μειώνοντας τις παγκόσμιες θερμοκρασίες και προκαλώντας όξινη βροχή – πυροδοτώντας δασικές πυρκαγιές.
Το «πυρηνικό χειμερινό σενάριο», όπως προτάθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1980, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μαζική εξαφάνιση, εξήγησε ο συγγραφέας της μελέτης Peter Rubinaren στο Live Science.
Αν και είναι μια θεωρία για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, μόνο την τελευταία δεκαετία αναπτύχθηκαν μοντέλα για να καταλάβουμε πώς αυτό το σκοτάδι έχει επηρεάσει τη ζωή.
«Η κοινή σκέψη τώρα είναι ότι οι παγκόσμιες πυρκαγιές θα είχαν γίνει η κύρια πηγή λεπτής αιθάλης που θα παρέμενε στην ανώτερη ατμόσφαιρα», είπε ο Ρούπναρεν.
Η συγκέντρωση αιθάλης κατά τις πρώτες μέρες έως τις πρώτες εβδομάδες των πυρκαγιών ήταν αρκετά υψηλή ώστε να μειώσει την ποσότητα του εισερχόμενου ηλιακού φωτός σε ένα επίπεδο αρκετά χαμηλό ώστε να αποτραπεί η φωτοσύνθεση.
Η ομάδα μελέτησε τον αντίκτυπο αυτής της μακροπρόθεσμης σκοτεινής περιόδου ανακατασκευάζοντας τις οικολογικές κοινότητες που υπήρχαν όταν ο αστεροειδής προσέκρουσε.
Επέλεξαν 300 είδη που είναι γνωστό ότι προέρχονται από μια περιοχή πλούσια σε απολιθώματα γνωστή ως Hell Creek Formation, η οποία είναι κατασκευασμένη από σχιστόλιθο και ψαμμίτη στη Βόρεια Ντακότα, τη Νότια Ντακότα, το Ουαϊόμινγκ και τη Μοντάνα.
Η αιθάλη από τις πυρκαγιές γέμισε τον ουρανό και έκλεισε τον ήλιο λίγο μετά τη σύγκρουση του αστεροειδή με τον πλανήτη, σύμφωνα με μια ομάδα από την Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια.
Στη συνέχεια δημιούργησαν προσομοιώσεις έκθεσης των κοινοτήτων σε περιόδους σκότους από 100 έως 700 ημέρες για να δουν ποια περίοδο σκότους θα οδηγούσε στο επίπεδο εξαφάνισης που γνωρίζουμε τώρα μεταξύ των σπονδυλωτών ειδών.
Τα αρχεία απολιθωμάτων δείχνουν ότι περίπου το 73 τοις εκατό των ειδών σπονδυλωτών εξαφανίστηκαν μετά την πρόσκρουση.
Ο Robinarin είπε στο Live Science ότι η έναρξη της επίδρασης από το σκοτάδι θα είχε συμβεί γρήγορα και θα έφτανε στο μέγιστο σε λίγες εβδομάδες.
Τα οικοσυστήματα μπορούν ως επί το πλείστον να ανακάμψουν εάν το σκοτάδι διαρκέσει μόνο 150 ημέρες, αλλά μετά από 200 ημέρες φτάνουν σε ένα «κρίσιμο σημείο καμπής».
Αυτό ήταν το σημείο στο οποίο ορισμένα είδη εξαφανίστηκαν και η κυριαρχία μετατοπίστηκε μεταξύ των υπόλοιπων ειδών με τρόπο που ήταν επιζήμιο για το οικοσύστημα.
Όταν το σκοτάδι διήρκεσε έως και 700 ημέρες, οι εξαφανίσεις εκτοξεύθηκαν στα ύψη – φτάνοντας το 81 τοις εκατό του συνόλου της ζωής, υποδεικνύοντας ότι τα ζώα στις κοινότητες του Hill Creek βίωσαν περίπου δύο χρόνια σκότους.
«Οι συνθήκες ποικίλλουν σε όλο τον κόσμο λόγω της ατμοσφαιρικής ροής και της αλλαγής της θερμοκρασίας, αλλά εκτιμήσαμε ότι το σκοτάδι θα μπορούσε να παραμείνει στην περιοχή Hill Creek για έως και δύο χρόνια», δήλωσε ο Rubnaren στο Live Science.
Εξήγησε ότι τα αποτελέσματα είναι προκαταρκτικά και εξερευνούν μόνο ένα οικοσύστημα, αλλά προτείνουν ότι αυτό θα μπορούσε να αναπηδήσει σε περισσότερα είδη.
Άλλες προσομοιώσεις της κοινότητας Hill Creek διαπίστωσαν ότι αν παρέμενε σκοτάδι για 700 ημέρες, θα χρειαζόταν 40 χρόνια για να ανακάμψουν οι συνθήκες.
Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU).
Killing the Dinosaurs: Πώς ένα στεροειδές μεγέθους πόλης εξαφάνισε το 75 τοις εκατό όλων των ζωικών και φυτικών ειδών
Πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι που δεν ήταν πτηνά εξαφανίστηκαν και περισσότερα από τα μισά είδη του κόσμου εξαφανίστηκαν.
Αυτή η μαζική εξαφάνιση άνοιξε το δρόμο για την εμφάνιση των θηλαστικών και την εμφάνιση των ανθρώπων.
Ο αστεροειδής Chicxulub αναφέρεται συχνά ως πιθανή αιτία των εξαφανίσεων του Κρητιδικού και του Παλαιογενούς.
Ο αστεροειδής προσέκρουσε σε ρηχή θάλασσα στον σημερινό Κόλπο του Μεξικού.
Η σύγκρουση απελευθέρωσε ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης και αιθάλης που οδήγησε στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή, εξαφανίζοντας το 75 τοις εκατό όλων των ζωικών και φυτικών ειδών.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η αιθάλη που απαιτείται για μια τέτοια παγκόσμια καταστροφή θα μπορούσε να προέρχεται μόνο από μια άμεση πρόσκρουση στα πετρώματα στα ρηχά νερά γύρω από το Μεξικό, τα οποία είναι ιδιαίτερα πλούσια σε υδρογονάνθρακες.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι μέσα σε 10 ώρες από την πρόσκρουση, ένα τεράστιο τσουνάμι έπληξε την ακτή του Κόλπου.
Πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι που δεν ήταν πτηνά εξαφανίστηκαν και περισσότερα από τα μισά είδη του κόσμου εξαφανίστηκαν. Ο αστεροειδής Chicxulub αναφέρεται συχνά ως πιθανή αιτία του γεγονότος εξαφάνισης του Κρητιδικού και του Παλαιογενούς (αποθηκευμένη εικόνα)
Αυτό έχει προκαλέσει σεισμούς και κατολισθήσεις μέχρι την Αργεντινή.
Κατά τη διερεύνηση του συμβάντος, οι ερευνητές βρήκαν μικρά σωματίδια βράχου και άλλα συντρίμμια που απελευθερώθηκαν στον αέρα όταν ο αστεροειδής συνετρίβη.
Αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια, που ονομάζονται σφαιρίδια, κάλυψαν τον πλανήτη με ένα παχύ στρώμα αιθάλης.
Οι ειδικοί εξηγούν ότι η απώλεια του ηλιακού φωτός προκάλεσε πλήρη κατάρρευση του συστήματος νερού.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η βάση του φυτοπλαγκτού σχεδόν όλων των υδρόβιων τροφικών αλυσίδων θα μπορούσε να είχε αφαιρεθεί.
Περισσότερα από 180 εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης που έφερε τον κόσμο στο Κρητιδικό πιστεύεται ότι καταστράφηκαν σε λιγότερο από την ηλικία του Tyrannosaurus Rex, που είναι περίπου 20 έως 30 χρόνια.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”