Μια πράσινη, δίκαιη και ειρηνική Τουρκία: Στιγμές από το Bozcaada / Τουρκία / Περιοχές / Αρχική σελίδα
BIFED 2022, στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο από τους διοργανωτές του φεστιβάλ
Το Bozcaada φιλοξενεί εδώ και εννέα χρόνια ένα περιβαλλοντικό φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Μια πρωτοβουλία οικοδόμησης πολιτιστικής κοινότητας είναι ζωτικής σημασίας στο σημερινό καταπιεστικό κλίμα στην Τουρκία. Ήμασταν εκεί από τις 12 έως τις 16 Οκτωβρίου
Στα τουρκικά, Bozcaada σημαίνει «ακαλλιέργητο νησί». Στα ελληνικά το νησί αυτό ονομάζεται Τένεδος. Το να φτάσετε στο Bozcaada είναι μια προσπάθεια. Είμαστε μια παρέα φίλων, Τούρκοι και Ιταλοί, και στο δρόμο από την Κωνσταντινούπολη προς την Bozcaada μιλάμε για το Αιγαίο. Μερικοί από εμάς δεν έχουμε πάει ποτέ εκεί. Κάποιος το έχει, αλλά μόνο κατά μήκος των ακτών στην ηπειρωτική χώρα, χωρίς να φτάσει στα (λίγα) τουρκικά νησιά που έμειναν στα χέρια της Κεμαλικής Δημοκρατίας μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης.
«Ας ξεκουραστούμε στο Susurlok», προτείνει η Begum. Για όσους από εμάς γνωρίζουν την πρόσφατη τουρκική ιστορία, ο Susurluk αναπόφευκτα θυμάται το γνωστό περιστατικό που αποκάλυψε τους δεσμούς μεταξύ της μαφίας, της ακροδεξιάς και του τουρκικού κράτους τη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, σήμερα ανακάλυψα ότι το Susurlok είναι πιο διάσημο για τις ελίτ του. Επομένως, σταματάμε στο α TostcoΔιάσημο για τη σάλτσα ντομάτας σε ζεστό ψωμί.
Μόλις φτάσουμε στο Geykli, από όπου θα κάνουμε τη σύντομη διαδρομή μιας ώρας με το πλοίο για το νησί Bozcaada, ο ήλιος είναι γλυκός: βγάζουμε τα παπούτσια μας και βάζουμε τα πόδια μας στην άμμο, δίπλα σε ένα δίχτυ βόλεϊ που έχει απομείνει από το καλοκαίρι.
Στο σκάφος, μας ζήτησαν το διαβατήριό μας: η συνοριακή αστυνομία, σε αυτή τη γέφυρα μεταξύ Τουρκίας και Ευρώπης, πραγματοποιεί αυτό που αποκαλεί «εσωτερικές ειρηνευτικές επιχειρήσεις». Σχολιάζουμε το επεισόδιο με την Asli και την Ani, που -θα ανακαλύψουμε τις επόμενες μέρες- είναι ακτιβιστές για τα δικαιώματα των εργαζομένων, σε πλαίσια όπου η εργασία συναντά την περιβαλλοντική καταστροφή. Ναυπηγεία, εργοτάξια, εντατική γεωργία και ορυχεία. «Μια συνάντηση μεταξύ των κόκκινων και πράσινων απεργιών», θα ορίσει η Aslı παρουσιάζοντας ένα από τα πολλά ντοκιμαντέρ που προβάλλονται στο διχασμένες Φεστιβάλ Περιβαλλοντικού Κινηματογράφου. Αυτή η συνάντηση στο καράβι είναι η πρώτη γεύση του φεστιβαλικού πνεύματος, τώρα στον δικό της χρόνο Ένατη έκδοση : Δεκάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται σε αυτό το μικρό νησί, ενωμένοι από τη δέσμευση και το ενδιαφέρον για την οικολογική και κοινωνική δυναμική που συμβαίνει στον κόσμο.
Το BIFED παρέχει μια μοναδική ευκαιρία για όλους μας: να βρεθούμε σε ένα ήσυχο μέρος, να αφιερώσουμε χρόνο για να μοιραστούμε την ιστορία μας και να συναντήσουμε άλλους. Αυτό που βρίσκεται στα κενά, στα σπασίματα του BIFED, είναι εξίσου σημαντικό. Οι ταινίες προβάλλονται σε δύο εξαιρετικούς χώρους: το People’s House (Hulk egitim), όπου ο Δήμαρχος του νησιού θα κλείσει το φεστιβάλ με μια ομιλία ειλικρινούς ευγνωμοσύνης· Και το salhaneΈχει θέα στη θάλασσα με ασυνήθιστη θέα στο κάστρο, που βρίσκεται στο λιμάνι του νησιού. Ανάμεσα σε οθόνες γεμάτες με νέες πληροφορίες, ήχους και εικόνες από όλο τον κόσμο, κάντε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης Bozcaada με ελληνική γεύση. Μπορείτε να καθίσετε για ένα ποτό cay Στην κεντρική πλατεία μπορείτε να φάτε Πανεμορφη ρουφώντας Ρακί σε ένα από τα πολλά Meehan Στα ασπρόμαυρα σοκάκια. Πάνω απ ‘όλα, μπορείτε να συναντήσετε άλλους ανθρώπους που, όπως εμείς, έχουν πάρει διαφορετικά μεταφορικά μέσα για να φτάσουν στην Bozcaada, γοητευμένοι από ένα “αργό”, “μικρό” και “τοπικό” φεστιβάλ, όπως αναφέρει το μότο του BIFED. Ή πίσω μετά από προηγούμενες εκδόσεις, περήφανοι που έχουμε νέα άτομα που συμμετέχουν σε αυτήν την εμπειρία.
Ανεβαίνουμε στα στενά δρομάκια του νησιού, συναντιόμαστε για πρωινό στον κήπο του Εθέμ και της Πέτρας, τους ιδρυτές του φεστιβάλ. Συναντιόμαστε ξανά μετά από μήνες σπουδών στο Bilgi, στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης όπου πρωτογνωριστήκαμε. Και η συζήτηση φαίνεται να ξεκινά από εκεί που την αφήσαμε, σχολιάζοντας το «4857» τους, το οποίο το προηγούμενο βράδυ πυροδότησε μια έντονη συζήτηση σχετικά με τις εργασιακές πολιτικές για τους εργαζόμενους στη ναυπηγική βιομηχανία της Τουρκίας. Ο Ντενίζ, ο Τούρκος φίλος που μας συνοδεύει, δούλευε στην περιοχή της Τούζλα ως υπάλληλος: όταν ανοίγαμε τα παράθυρα των γραφείων λόγω της ζέστης του καλοκαιριού, τα βράδια ξέπλενα τη μαύρη σκόνη από το εργοτάξιο. Και έχω ακούσει εργοδότες να παζαρεύουν για αποζημιώσεις σε οικογένειες θυμάτων θανάτων λόγω εργασίας, για να αποφύγουν τις νομικές κατηγορίες».
Δοκιμάζουμε ελαιόλαδο από το χωράφι της Πέτρας και του Εθέμ, που παράγεται στην περιοχή Geykli, και φανταζόμαστε μελλοντικές συνεργασίες με συλλόγους στην Ιταλία.
«Η σημασία των ντοκιμαντέρ για κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα δεν σχετίζεται μόνο με την ευαισθητοποίηση όσων τα παρακολουθούν βραχυπρόθεσμα, αλλά έγκειται και στη δύναμη αυτού του μέσου για τη διατήρηση της μνήμης των αγώνων ενάντια στο φαινόμενο της περιβαλλοντικής καταστροφής ζωντανός», σχολιάζει ο Σουλεϊμάν, ένας από τους εθελοντές που συνεισφέρουν ΣΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, ΕΝΩ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ, ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΙΦ. Τα ντοκιμαντέρ, μαζί με τους δημοσιογράφους, είναι μεταξύ των βασικών παικτών στον αγώνα μας: επιπλέον, υπάρχουν θύματα – για παράδειγμα, εκείνοι που υποφέρουν από πρώτο χέρι από τις επιπτώσεις της εργασίας σε επαφή με τοξικές ουσίες ή εκείνοι που ζουν σε περιοχές η καρδιά της εξόρυξης είναι εξορυκτική και δεν έχει πλέον πρόσβαση στο νερό· μετά υπάρχουν οι μελετητές που πιστοποιούν τις βλαβερές συνέπειες ορισμένων ενεργειών και οι δικηγόροι που απαιτούν δικαιοσύνη για να μην μπορούν πλέον να ξεφύγουν από αυτήν», εξηγεί η Annie.
Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία να περιπλανιέσαι στους δρόμους μιας μικρής πόλης και να συλλέγεις αποσπάσματα συνομιλίας από τα τραπέζια και τις καρέκλες εκείνων που συζητούν κρίσιμα ζητήματα, παρακινούμενοι από αυτά που έχουν δει και ακούσει σε μια χρονική περίοδο. έντονο πρόγραμμα . Και όλα αυτά είναι ακόμη πιο πολύτιμα υπό το φως των αδίστακτων προσπαθειών φίμωσης της τουρκικής κοινωνίας των πολιτών.
Είναι αδύνατο να φύγεις από το νησί χωρίς ένα πέπλο ζοφερής: Πέντε μέρες αργότερα, η BIFED δημιούργησε μια κοινότητα. Δεν φεύγουμε ως κοινό, αλλά ως φίλοι και συνοδοιπόροι ενός πολύ όμορφου φεστιβάλ.
φωτογραφίες
Bozcaada – Mattia de Virgilis
Φωτογραφίες του Mattia de Virgilis στο Διεθνές Φεστιβάλ Περιβαλλοντικού Ντοκιμαντέρ στη Bozcaada
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”