Ο Χρήστος Νίκο είναι ο ανερχόμενος Έλληνας σκηνοθέτης πίσω από το “The Apples” και σήμερα εκπροσωπεί την Ελλάδα στον διεθνή αγώνα των Όσκαρ.
Αν και η σύντομη λίστα της κατηγορίας των διεθνών χαρακτηριστικών δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, τα «μήλα» έχουν ήδη αποκτήσει παγκόσμια φήμη. Η ταινία έλαβε rave κριτικές στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, με την Cate Blanchett να συμμετέχει στο έργο ως εκτελεστικός παραγωγός.
Πρόσφατα, τα μέσα ψυχαγωγίας ανακοίνωσαν ότι ο Χρήστος Νίκο θα κάνει το ντεμπούτο του στην αγγλική γλώσσα με τίτλο “Fingernails”. Η ταινία πρωταγωνιστεί στον A-lister Carey Mulligan, επί του παρόντος υποψήφιος για βραβείο. Ο Blanchett θα συμμετάσχει επίσης στην παραγωγή της ταινίας.
Καθίσαμε για να πάρουμε συνέντευξη από τον Χρήστο Νίκο για να μιλήσουμε για την ταινία του, το έργο του και πώς μοιάζει η ζωή μετά το “The Apples”.
Πείτε μας λίγα πράγματα για τη ζωή σας στον κλάδο μέχρι στιγμής. Πώς μάθατε τη δημιουργία ταινιών;
Στην πραγματικότητα δίδαξα. Δεν έχω σπουδάσει σκηνοθεσία, αλλά γράφω σενάρια από τα 16 μου. Με ενέπνευσε να γίνω σκηνοθέτης από τότε που είδα την έκθεση Truman ως έφηβος.
Σπούδασα οικονομικά, προσπαθώ να βρω ταινίες για να εργαστώ για να αποκτήσω εμπειρία. Διάβασα για τη μαγνητοσκόπηση “Dogtooth” που ήρθε σε επαφή με τον παραγωγό και ζήτησε να συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Γιώργο Λάνθιμο. Για κάποιο παράξενο λόγο, με προσέλαβαν. Ήταν η πρώτη μου δουλειά και από τότε εργάζομαι. Δούλεψα ως βοηθός σκηνοθέτη σε οκτώ ταινίες, σκηνοθέτησα τη σύντομη μου, και ταυτόχρονα έγραψα σενάρια όλη την ώρα.
Έτσι το “The Apples” είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που έχω γράψει και σκηνοθετήσει. Τι την ενέπνευσε;
Ναι, είναι το πρώτο χαρακτηριστικό. Πάντα μου άρεσαν οι ταινίες που ήταν σύμφωνες με τους κανόνες της κοινωνίας, ταινίες που ήταν αλληγορικές ιστορίες. Στο “Μήλα” υποθέσαμε έναν κόσμο στον οποίο πολλοί άνθρωποι αρρώστησαν με μια ασθένεια που τους έκανε να ξεχάσουν.
Ήταν μια προσωπική ταινία για μένα, καθώς αντιμετώπιζα τον θάνατο του πατέρα μου εκείνη την εποχή. Προσπάθησα να διορθώσω την κατάσταση προσπαθώντας να καταλάβω πόσο εύκολα μπορούν να ξεχάσουν οι άνθρωποι, πόσο επιλεκτικές είναι οι αναμνήσεις των ανθρώπων και πώς καταλήγουν να ξεχνούν τα πράγματα που τους προκαλούν πόνο. Εάν στο τέλος της ημέρας οι άνθρωποι είναι μόνο ένα μάτσο αναμνήσεις, ένα σωρό πράγματα που δεν ξεχνάμε ποτέ.
Όλες αυτές οι ερωτήσεις έτρεχαν στο μυαλό μου. Προσπάθησα να δημιουργήσω έναν κόσμο στον οποίο θα μπορούσα να εξετάσω αυτά τα ερωτήματα και ο κύριος χαρακτήρας μου πρέπει να αντιμετωπίσει θέματα όπως αυτά.
Περιέλαβα μια αρκετά αμφισημία στην ταινία, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα με βάση αυτό που παρουσιάσαμε. Είναι μια ταινία για τη μνήμη, για την απώλεια, για την αγάπη, ανάλογα με τον τρόπο που την βλέπεις.
Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τον ηθοποιό Άρη Σερβετάλη.
Καθώς έγραφα το σενάριο, σκεφτόμουν τον Άρη Σερβιτάλης. Ήταν η πρώτη μου επιλογή για αυτόν τον ρόλο.
Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί, του είπα να παρακολουθήσει μερικές ταινίες του Γάλλου σκηνοθέτη Jacques Tate, για να πάρει μια ιδέα για κάποια γλώσσα του σώματος που σκέφτηκα. Επίσης, δύο ταινίες του Jim Carrey, “Eternal Sunshine of the Spotless Mind” και “The Truman Show”, επειδή νόμιζα ότι η λογική αυτών των ταινιών ήταν κάπως παρόμοια με αυτό που προσπαθούσαμε να κάνουμε.
Έδωσε μια εξαιρετική παράσταση που νομίζω ότι πραγματικά εξυπηρετούσε την ταινία.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Cate Blanchett;
Όταν ήμασταν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, είχα μόλις εγγραφεί με την CAA, η οποία εκπροσώπησε επίσης την Cate Blanchett. Είδα την ταινία στη Βενετία και ζήτησα μια συνάντηση μαζί μου μέσω των πρακτόρων της. Γνωρίσαμε λοιπόν και τελικά μιλήσαμε για τη ζωή μας και τον κινηματογράφο για αρκετό καιρό.
Στη συνέχεια συνεχίσαμε να μιλάμε και στη συνέχεια έγινε επαγγελματική συνεργασία όταν υπέγραψε ως εκτελεστική παραγωγός.
Όταν η Apple επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην κατηγορία International Features στα Όσκαρ, πώς ένιωσες;
Ήταν υπέροχα νέα, αλλά εκείνη τη στιγμή είχαμε θετικές αντιδράσεις στη Βενετία και γενικά, ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι τα «μήλα» θα εκπροσωπούσαν την Ελλάδα πριν από την ανακοίνωσή της.
Φυσικά, ελπίζουμε ότι θα είναι υποψήφια για Academy Awards. Αυτό θα ήταν καταπληκτικό. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτό θα επιτρέψει στην ταινία να ταξιδέψει ευρύτερα σε όλο τον κόσμο.
Τώρα τα πηγαίνει καλά όσον αφορά τις εκδρομές στο φεστιβάλ. Νομίζω ότι είναι πράγματι μία από τις πιο επιτυχημένες ελληνικές ταινίες, με διανομή σε 60 χώρες. Για μένα, αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί προωθεί την εμφάνιση του ελληνικού κινηματογράφου σε όλο τον κόσμο.
Μετά την εμφάνιση του “Dogtooth”, οι άνθρωποι διεθνώς εξέτασαν προσεκτικά ελληνικά έργα. Ελπίζω ότι η επιτυχία των “Μήλων” θα οδηγήσει στο ίδιο πράγμα και θα αυξήσει την παγκόσμια ζήτηση για ελληνικές ταινίες.
Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές ταινίες στη διεθνή αγορά;
Πρώτα απ ‘όλα, νομίζω ότι ο προϋπολογισμός είναι σίγουρα ένα μεγάλο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί για τη δημιουργία ταινιών για τη διεθνή αγορά. Η ταινία μας είχε προϋπολογισμό 250.000 $ και ήταν δύσκολο για εμάς να δημιουργήσουμε αυτό που θέλαμε.
Πιστεύω επίσης ότι το θέμα που επιλέγουμε δημιουργεί προβλήματα για το διεθνές κοινό. Είτε τείνουμε να εστιάζουμε τις ιστορίες μας σε πολύ τοπικά θέματα, προσανατολισμένα προς την τοπική αγορά, είτε οι άνθρωποι τείνουν να ακολουθούν μια πολύ ανεξάρτητη πορεία που δεν είναι απαραίτητα προσβάσιμη από το mainstream κοινό.
Νομίζω ότι τα «μήλα» έχουν σίγουρα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά φλερτάρουν επίσης με πιο βασικά θέματα και επιλογές αφήγησης.
Περιέργως, η ταινία πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια πανδημίας. Πιστεύετε ότι αυτό επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι λαμβάνουν σήμερα «μήλα»;
Είναι πολύ περίεργο γιατί η ταινία γυρίστηκε στις αρχές του 2019, πριν ακόμη ξεκινήσει αυτή η πανδημία.
Η εμφάνιση “μήλων” για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι ενδιαφέρουσα, επειδή υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για την εκτόξευσή της τώρα. Υπάρχουν θέματα απώλειας και απομόνωσης στην ταινία που πιστεύω ότι το κοινό μπορεί να αντιμετωπίσει σίγουρα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, επειδή πολλοί από εμάς ασχολούμαστε με αυτά τα ζητήματα σε μεγαλύτερο βαθμό αυτήν τη στιγμή.
Ωστόσο, τα αρνητικά είναι ότι τα «μήλα», όπως σχεδόν όλες οι ταινίες του 2020, δεν μπορούν να διανεμηθούν και να προβληθούν σε πρεμιέρα όπως σε ένα κανονικό έτος. Ως σκηνοθέτης, προσπαθώ να καταλάβω και να μετρήσω την αντίδραση του κοινού, αλλά δεν πρόκειται να παρακολουθήσω την πρεμιέρα και να δω από πρώτο χέρι αντιδράσεις. Αντ ‘αυτού, οι άνθρωποι παρακολουθούν “μήλα” στους φορητούς υπολογιστές τους στο σπίτι. Στηριζόμουν στα μηνύματα που με έστειλαν οι άνθρωποι ως απάντηση στην ταινία.
Ποιες είναι οι πιο αξιομνημόνευτες απαντήσεις που έχετε στο “Μήλα” μέσω αυτών των μηνυμάτων;
Μια γυναίκα μου έστειλε ένα μήνυμα ότι αφού είδε την ταινία βγήκε στο δρόμο και άρχισε να χορεύει αυτόματα στο “Let’s Twist Again”. Αυτό είναι από μια διασκεδαστική σκηνή στην ταινία όπου ο κύριος χαρακτήρας αφήνεται να πάει λίγο και αφήνει τον εαυτό της να ζήσει τη στιγμή.
Αν και δεν ήταν καθόλου η βαθύτερη απόκριση που έχω, μου άρεσε πολύ να ακούω ότι κάποιος είχε την αυθόρμητη, ευφορική αντίδραση αμέσως μόλις είδε τα «μήλα».
Ποιο είναι το επόμενο έργο σας;
Δουλεύω επί του παρόντος σε κάτι και ελπίζω να ξεκινήσω την παραγωγή του μέσα στον επόμενο χρόνο. Θα συνεργαστώ με τον Βρετανό θεατρικό συγγραφέα Sam Steiner. Είναι ένα αγγλικό χαρακτηριστικό, αλλά δεν μπορώ πραγματικά να το μιλήσω πολύ γιατί πρόκειται να ανακοινωθεί σύντομα εντός της προθεσμίας.
[After the interview took place the announcement was made that the film was “Fingernails”, starring Carey Mulligan].
Υπάρχει επίσης κάποια συζήτηση που περιστρέφεται γύρω από άλλα πιθανά χαρακτηριστικά και σειρές, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμη κάτι συγκεκριμένο. Ωστόσο, άνοιξαν πολλές ευκαιρίες και η Apple μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω σε ιστορίες και με ηθοποιούς που δεν είχα ποτέ ονειρευτεί.
Παρακολουθήστε το τρέιλερ για την ταινία “Τα μήλα” παρακάτω:
