Σμύρνη και έναν αιώνα μετά θυμόμαστε τη μεγάλη καταστροφή
Αλέξανδρος Κ. Κάιρο, PhD
αιρετός Άρχων, Τάξη 2022
Καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας
Salem State University
Το παρακάτω άρθρο είναι μια θλιβερή και τραγική αντανάκλαση της χριστιανικής γενοκτονίας στην Τουρκία πριν από 100 χρόνια. Αιωνία στη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους στη μεγάλη μικρασιατική καταστροφή.
Ένας από τους τελευταίους διπλωμάτες που εγκατέλειψαν τη Σμύρνη μετά την πυρπόληση από τους Τούρκους στο μεγάλο λιμάνι της Ανατολίας τον Σεπτέμβριο του 1922 ήταν ο Τζορτζ Χόρτον, ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη. Ο Μουσταφά Κεμάλ, ηγέτης του Τουρκικού εθνικιστικού κινήματος και ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας, αντικατοπτρίζει τη σφαγή και τη διαφθορά των τουρκικών δυνάμεων για την καταστροφή των Ελλήνων της Σμύρνης και κάθε ίχνος τους στην Ασία για πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια. Μικρή, έγραψε ο Χόρτον, «Μια από τις πιο σημαντικές εντυπώσεις που έφερα από τη Σμύρνη ήταν η αίσθηση της ντροπής που ανήκα στην ανθρώπινη φυλή». Ο Χόρτον παρατήρησε σφαγές και σφαγές γνωστές στην ελληνική ιστορική μνήμη ως «Μεγάλη Καταστροφή» (Μεγάλη Καταστροφή).Είναι η Μεγάλη Καταστροφή)— όρος που αναφέρεται στη γενοκτονία, την εκδίωξη και την εξόντωση του ελληνικού λαού από τις αρχαίες πατρίδες του στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Αυτό το τραυματικό γεγονός μνημονεύεται ως η μεγαλύτερη τραγωδία και ανθρωπιστική καταστροφή στον σύγχρονο ελληνικό κόσμο.
Οι άρχοντες παρουσιάζουν μια τριάδα στο σπήλαιο της Σμύρνης, τον τόπο του μικρασιατικού κατακλυσμού.
Πριν εισέλθει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας το 1914, η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ελληνορθόδοξο πληθυσμό 2.230.000 κατοίκων. Οι Έλληνες, στην πραγματικότητα, σχημάτισαν τη μεγαλύτερη χριστιανική κοινότητα σε μια αυτοκρατορία, με τις αραβικές, αρμενικές, ασσυριακές, ελληνικές και άλλες αυτόχθονες χριστιανικές κοινότητες να εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της αυτοκρατορίας. Ακόμη και μετά από αιώνες εξισλαμισμού και τουρκικής προσάρτησης μιας κυρίως χριστιανικής περιοχής, περίπου 1.500.000 Έλληνες ζούσαν στη Μικρά Ασία και 730.000 Έλληνες ζούσαν στην ευρωπαϊκή επικράτεια της αυτοκρατορίας, από τους οποίους σχεδόν 350.000 ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη (την αυτοκρατορική πρωτεύουσα). Από τους περίπου μισό εκατομμύριο κατοίκους της Σμύρνης, οι 320.000 Έλληνες της πόλης κυριάρχησαν στην πολιτιστική και οικονομική ζωή του αστικού κέντρου και ανέπτυξαν δυναμικές διεθνείς συνδέσεις για τους ίδιους και την πόλη τους μέσω του παγκόσμιου εμπορίου και των ζωντανών εγχώριων δικτύων που συνδέουν τις ελληνικές κοινότητες σε όλη την Ασία. Ανήλικος. Πριν την καταστροφή της από τους Τούρκους, η Σμύρνη ήταν το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Μικράς Ασίας και μια από τις πιο κοσμοπολίτικες και ευημερούσες πόλεις στον κόσμο, γνωστή στους Δυτικούς ως το «Κόσμημα της Μεσογείου».
Αυτή η εντυπωσιακά κοσμοπολίτικη Σμύρνη έφτασε σε απότομο, βίαιο τέλος στα τέλη Αυγούστου 1922 με τη νίκη των τουρκικών εθνικιστικών δυνάμεων του Κεμάλ εναντίον του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία. Μετά από έναν τριετή στρατιωτικό αγώνα – αρχικά πολέμησε κατόπιν εντολής των συμμάχων της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. (Βρετανία, Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες), καθώς και τις εθνικές φιλοδοξίες της ίδιας της Ελλάδας στην Ανατολία—να επιβάλει μια συνθήκη ειρήνης με την ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία που τερμάτισε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο—καθώς και τις εθνικές φιλοδοξίες της ίδιας της Ελλάδας στην Ανατολία—τον ελληνικό στρατό ηττήθηκε και αναγκάστηκε να φύγει από τη Μικρά Ασία. Καυτές στις φτέρνες του υποχωρούντος ελληνικού στρατού, οι δυνάμεις του Κεμάλ εισήλθαν στη Σμύρνη στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 και άρχισε να εκτυλίσσεται μεγάλη καταστροφή.
Τις επόμενες μέρες, τα τουρκικά στρατεύματα επεκτάθηκαν και κατέλαβαν ολόκληρη την πόλη, κόβοντας όλους τους δρόμους μέσα και έξω από τη Σμύρνη, παγιδεύοντας τον αυτόχθονα ελληνικό πληθυσμό της πόλης και περισσότερους από 100.000 χριστιανούς πρόσφυγες που είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους στο εσωτερικό της Ασίας. Μικρά για τη Σμύρνη, πτήση για να ξεφύγει από τον προελαύνοντα τουρκικό στρατό. Πράγματι, εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες σε όλη τη δυτική Μικρά Ασία εγκατέλειψαν τα χωριά και τις πόλεις τους για τις παράκτιες πόλεις του Αιγαίου για να γλιτώσουν από τους Τούρκους.
Στη Σμύρνη, ξεκινώντας στις 13 Σεπτεμβρίου, οι Τούρκοι περικύκλωσαν την αρμενική συνοικία της πόλης και άρχισαν να σφαγιάζουν 25.000 από την κοινότητα, πυρπολώντας ολόκληρη την αρμενική συνοικία. Την ίδια μέρα οι Τούρκοι πραγματοποίησαν τα σχέδιά τους για την καταστροφή των Ελλήνων της πόλης. Αν και οι Τούρκοι εξολόθρευσαν τους Αρμένιους μέσα σε λίγες μέρες, χρειάστηκε περισσότερη προετοιμασία και προσπάθεια για να εξαλειφθεί ο πολύ μεγαλύτερος ελληνικός πληθυσμός. Μετά από σχεδόν δύο εβδομάδες σφαγής, βιασμού, λεηλασίας και τρόμου, τα στρατεύματα του Κεμάλ, μαζί με τους χαρούμενους ντόπιους Τούρκους πολίτες, έκαψαν τη Σμύρνη πολύ προσεκτικά και σχολαστικά. Ολόκληρη η ελληνική συνοικία καταστράφηκε. Ούτε ένα ελληνικό κτίριο -σπίτι, εκκλησία, σχολείο, κατάστημα, γραφείο, εργοστάσιο, επιχείρηση, νοσοκομείο, αίθουσα- δεν γλίτωσε από την τεράστια φωτιά. Αντίθετα, η τουρκική συνοικία και ο πληθυσμός της Σμύρνης παρέμειναν ανέγγιχτοι από την προσεκτικά ενορχηστρωμένη και τροφοδοτούμενη με πετρέλαιο παρουσία των Τούρκων.
Καθώς περισσότεροι από 400.000 Έλληνες κάηκαν στην πόλη, στριμώχνοντας την προκυμαία της Σμύρνης για να γλιτώσουν από την κόλαση, κυριολεκτικά ένα ολοκαύτωμα. Ένας διεθνής στόλος από αμερικανικά, βρετανικά, γαλλικά και ιταλικά πολεμικά πλοία και οι δυνάμεις τους αγκυροβόλησαν στο λιμάνι της Σμύρνης με εντολή των κυβερνήσεών τους να μην κάνουν τίποτα. Αυτοί οι δυτικοί παρατηρητές παρατήρησαν τη μεγάλη καταστροφή από το κάψιμο και τη σφαγή των Ελλήνων και Αρμενίων Χριστιανών της Σμύρνης.
Οι βασανισμένοι, εγκαταλειμμένοι Έλληνες τελικά διασώθηκαν μόνο από μια μεγάλη ιδιωτική ανθρωπιστική προσπάθεια που ξεκίνησε και καθοδηγήθηκε από έναν Αμερικανό Προτεστάντη πάστορα που έτυχε να βρεθεί στο σημείο της καταστροφής. Μαζί, ο ιερέας Asa Jennings χρησιμοποίησε ελληνικά εμπορικά σκάφη και ιαπωνικά πλοία στο Αιγαίο για να μεταφέρει τους επιζώντες στην ασφάλεια στην Ελλάδα. Χάρη στις προσπάθειές του, περίπου 300.000 Έλληνες σώθηκαν μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, οι ζωές περισσότερων από 100.000 Ελλήνων δεν μπορούσαν να σωθούν και σφαγιάστηκαν ή σύντομα σφαγιάστηκαν, κάηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν και εξαναγκάστηκαν σε πορείες θανάτου από τους Τούρκους. Η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους, η μαζική σφαγή των χριστιανών της πόλης και η τραγική έξοδος των κατατρεγμένων και τρομοκρατημένων επιζώντων αναφέρθηκε από τα σοκαρισμένα τότε διεθνή μέσα ενημέρωσης ως μια πρωτοφανής ανθρωπιστική καταστροφή, μια κολοσσιαία θηριωδία και μια μεγάλη βιβλική καταστροφή. . Αναλογίες.
Αν και η καταστροφή της Σμύρνης και η εξόντωση και η εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού της πόλης είναι το πιο αξιομνημόνευτο επεισόδιο της Μεγάλης Καταστροφής, ήταν ένα από τα πολλά εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία εναντίον του χριστιανικού πληθυσμού της κατά τη διάρκεια της σχεδόν δεκαετούς γενοκτονίας αυτής της χώρας. . Πράγματι, η εξόντωση από την Τουρκία των Χριστιανών της —Αρμένιων, Ασσυρίων, Ελλήνων και άλλων— σηματοδότησε την πρώτη μεγάλης κλίμακας, συστηματική, προγραμματισμένη από το κράτος γενοκτονία του εικοστού αιώνα, δημιουργώντας προηγούμενο. Το υπόλοιπο του αιώνα. Ξεκινώντας το 1914, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε στους κυβερνώντες Τούρκους εθνικιστές -που είχαν καταλάβει προηγουμένως τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας- μια δέσμευση για τον «τουρκισμό» της αυτοκρατορίας που τελικά θα συνεχιζόταν και θα ολοκληρωνόταν από το κεμαλικό καθεστώς μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όλοι οι μη Τούρκοι, οι μη Μουσουλμάνοι πρέπει να εξοντωθούν. Ένας από τους πρώτους ανώτερους διπλωμάτες που κατανόησε και τεκμηρίωσε τις γενοκτονικές προθέσεις και ενέργειες των Τούρκων, ήταν ο πολύτιμος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1913 έως το 1916 και ήταν αυτόπτης μάρτυρας της γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων. Είπε στην Ουάσιγκτον, «Το πάθος της τουρκικής κυβέρνησης να τουρκοποιήσει το έθνος φαινόταν λογικά να απαιτεί την εξόντωση όλων των Χριστιανών».
Η Μεγάλη Καταστροφή της Σμύρνης θα πρέπει να θυμόμαστε σε αυτήν την εκατονταετή στιγμή προβληματισμού ως μια μοναδική, άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή, ως μέρος ενός μεγαλύτερου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας – μιας γενοκτονίας κατά των Χριστιανών. Μεταξύ 1914 και 1923, τα δύο τουρκικά εθνικιστικά καθεστώτα που οδήγησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Τουρκική Δημοκρατία, αντίστοιχα, εκκαθάρισαν εθνοτικά σκοτώνοντας 750.000 έως 900.000 Έλληνες και εκδιώκοντας βίαια σχεδόν 1.200.000 άλλους, καταστρέφοντας ολοσχερώς τη γη τους στην Ασία. Ανατολική Θράκη. Μετά το 1923, ο υπόλοιπος ελληνικός πληθυσμός της Τουρκίας, του οποίου η προστασία και τα δικαιώματα κατοχυρώνονταν επίσημα από τη διεθνή Συνθήκη της Λωζάνης, μειώθηκε σε 120.000 στην Κωνσταντινούπολη και σε 15.000 στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Σήμερα, μετά από έναν αιώνα συνεχών και κατάφωρων παραβιάσεων από το τουρκικό κράτος των υποχρεώσεών του βάσει της Λωζάνης, η ελληνορθόδοξη κοινότητα της Τουρκίας αριθμεί λιγότερα από 2.000 άτομα. Είναι καθήκον μας να μάθουμε την ιστορία του ελληνικού λαού και του ορθόδοξου χριστιανισμού και να μην ξεχάσουμε ποτέ τη μεγάλη καταστροφή, μήπως γίνουμε συνένοχοι στην καταστροφή του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού από τα αρχαία εδάφη όπου ρίζωσαν πριν από χιλιάδες χρόνια. Άλλωστε, η μεγάλη καταστροφή των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών της Τουρκίας είναι στην πραγματικότητα καταστροφή για όλη την ανθρωπότητα, όπως και η καταστροφή των Αρμενίων και Ασσυρίων Χριστιανών της Τουρκίας. Αυτό το γεγονός καθιέρωσε το πρότυπο για τη γενοκτονία και την εθνοτική και θρησκευτική κάθαρση που συνεχίστηκε στον εικοστό αιώνα και μέχρι σήμερα.
Dionysos Alec