Νέα business class στο Αιγαίο: πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό επιχειρηματικό μέσο όρο

Ο ελληνικός εθνικός αερομεταφορέας του Αιγαίου κινείται μεταξύ Sila και Χάρυβδης για τους εθνικούς του αερομεταφορείς, πιεσμένος από αερομεταφορείς χαμηλού κόστους και μεγάλου όγκου διακοπών και, από την άλλη πλευρά, από διεθνείς αερομεταφορείς που επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν το premium τέλος της ταξιδιωτικής τους αγοράς, που είναι σταθερά ένας από τους δέκα κορυφαίους προορισμούς στον κόσμο.

Όλο και περισσότερο, η αεροπορική εταιρεία τοποθετείται σε αυτό το premium άκρο της αγοράς στην Ευρώπη, μετά από μια άσκηση αλλαγής επωνυμίας που δυστυχώς είχε προγραμματιστεί για τα μέσα Φεβρουαρίου 2020 με την PriestmanGoode. Η νέα επωνυμία, την οποία η αεροπορική εταιρεία αποκαλεί “New Era” – το κομμάτι “Era” έκανε τα πάνδεινα στην τάση, τα παιδιά – περιλαμβάνει νέα χρώματα, καθίσματα και μια ιδέα εξυπηρέτησης, οπότε με ενδιέφερε να δω αν ανταποκρίνεται στο γρήγορο new design, brand Πρόσφατη εμπορική πτήση από το Παρίσι στην Αθήνα.

Η κράτηση ήταν εύκολη και απλή για την αεροπορική εταιρεία δικτυακός τόποςΜπόρεσα να προπαραγγείλω το γεύμα μου, το οποίο είναι πάνω από το μέσο όρο στην Ευρώπη. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες αεροπορικές εταιρείες, ήταν ατυχές που η πρώτη μου προσωπική επαφή με τη μάρκα έγινε μέσω ενός εξωτερικού αντιπροσώπου εξυπηρέτησης πελατών. Το Aegean’s στο Παρίσι ήταν ιδιαίτερα φαρσικό, με ένα είδος γαλλικής φάρσας και ελληνικής τραγικωμωδίας που περιελάμβανε πολλούς άσκοπα να κάθονται τριγύρω να περιμένουν το αφεντικό με τα κλειδιά και μετά να πρέπει να περπατήσουν για να βρουν τις ετικέτες των αποσκευών.

Το check-in ήταν ένα ενοχλητικό χάος, το οποίο είναι χαρακτηριστικό των προβλημάτων της εξωτερικής ανάθεσης υπηρεσιών outsourcing. Φωτογραφία: John Walton

Παρατήρησα τις εντυπωσιακές ειδοποιήσεις ψηφιακών αποσκευών στην εφαρμογή: αυτές δεν αποτελούν ακόμη πρότυπο μεταξύ των ψηφιακά καθυστερημένων αεροπορικών εταιρειών της Ευρώπης.

Οι πληροφορίες για την ψηφιακή παραλαβή αποσκευών και η πρακτικότητα είναι αρκετά ανώτερες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Φωτογραφία: John Walton

Το σαλόνι – μια εγκατάσταση της Star Alliance έξω από την περιοχή Σένγκεν – ήταν μέτριο και επειδή χρειαζόμασταν τεχνικά να επιστρέψουμε στη Γαλλία, φύγαμε στην ώρα μας για να φτάσουμε στην πύλη.

Αυτό ήταν επίσης ατυχές, γιατί είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια πιο χαοτική και αντιεπαγγελματική διαδικασία επιβίβασης.

Μόλις όμως επιβιβαστήκαμε στο Airbus A321neo, η ατμόσφαιρα ήταν εντελώς διαφορετική.

Ενώ το μπλε χρώμα της μάρκας δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στην αεροπορία, τα καθίσματα του Collins Meridian είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο, με το σχέδιο στο δέρμα να αντικατοπτρίζει τα μοντέλα anti-Massar της μάρκας.

Υπάρχει πολύ γενναιόδωρος χώρος για τα πόδια – ήταν 33-34″, αν και με ένα κάθισμα όπως το Meridian όπου η απόσταση των ποδιών έχει βελτιωθεί, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς χωρίς να τραβήξει μια μεζούρα.

Η συνολική έκταση ήταν επίσης πολύ πάνω από το μέσο όρο.

Ο χώρος για τα πόδια ήταν υπέροχος – από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Φωτογραφία: John Walton

Η Aegean συνδυάζει αυτά τα αεροπλάνα με πτήσεις μεγάλων αποστάσεων προς τη Δυτική Ευρώπη και μικρές πτήσεις στο εσωτερικό, αλλά σε αυτήν την πτήση διάρκειας 2 ωρών-45 λεπτών, η τροφοδοσία USB-A και ειδικά η θήκη τηλεφώνου/tablet με πλάτη καθίσματος ήταν πολύ ευπρόσδεκτα.

Για μεγαλύτερα ταξίδια στο Αιγαίο, η θήκη PED είναι τεράστια βελτίωση. Φωτογραφία: John Walton

Το ευγενικό, φιλικό και αποτελεσματικό πλήρωμα ξεκίνησε τις δουλειές του μετά την απογείωση και προσφέρθηκε υπηρεσία μπαρ με αφρώδη ελληνικά κρασιά, μια επιλογή από άλλα τέσσερα ελληνικά κρασιά και μια μεγάλη ποικιλία από άλλες επιλογές μπαρ. Το αφρώδες ποτό της Amalia δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σαμπάνια ή ακόμα και με την καλή ισπανική κάβα, αλλά απόλαυσα το pre-blended negroni.

Παραμένει απορίας άξιο πώς οι αεροπορικές εταιρείες πιστεύουν ότι η προσφορά μιας μικρής δακτυλήθρας αφρώδους οίνου φαίνεται δροσερή. Φωτογραφία: John Walton

Με το γεύμα μου, δοκίμασα το ερυθρόλευκο και τελείωσα με το ασυνήθιστο λικέρ Μαστίχας Χίου, που όλα ήταν μια υπέροχη βιτρίνα για τους παραγωγούς της πόλης τους.

Η λίστα γευμάτων και κρασιών έγειρε έντονα την ελληνική, μια υπέροχη ιδέα για μια εθνική αεροπορική εταιρεία. Φωτογραφία: John Walton

Το φαγητό ήταν πολύ ελληνικό και απολύτως νόστιμο, αν και το προεπιλεγμένο ορεκτικό (το οποίο ήρθε με μια νόστιμη σάλτσα) ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κυρίως πιάτο. Η μόνη εξαίρεση ήταν το λυπηρό ξηρό ρολό… δεδομένης της διάρκειας της πτήσης εδώ, υπήρχε κάποιο είδος ζεστού ψωμιού που θα μπορούσε να είναι καλύτερο να ταξιδέψετε παρά μια επιλογή;

Αν και δεν ήταν το πιο ελκυστικό, αυτό το μεσημεριανό γεύμα και το δείπνο νωρίς ήταν πολύ νόστιμο. Φωτογραφία: John Walton

Καθώς το πλήρωμα εξαφανίστηκε στο μαγειρείο με κουρτίνες μετά το σέρβις για το δικό του γεύμα, περνούσαν συχνά από την καμπίνα και ήταν πάντα πρόθυμοι να μου προσφέρουν ένα φρέσκο ​​ποτήρι κάτι νέο για να δοκιμάσω και να προσθέσω το συνοδευτικό μου ποτήρι ανθρακούχο νερό.

Η ψυχαγωγία και η συνδεσιμότητα κατά την πτήση παρασχέθηκαν μέσω της διαδικτυακής πύλης της αεροπορικής εταιρείας και του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αεροπορικών Εταιρειών Εξαιρετικά καλή απόδοση.

Η συνδεσιμότητα ήταν από τις καλύτερες που έχουμε δει στην Ευρώπη. Φωτογραφία: John Walton

Συνολικά, η επιχειρηματική βαθμολογία της Aegean #PaxEx ήταν πάνω από το μέσο όρο από όλες τις απόψεις, εκτός από τις υπηρεσίες εδάφους στο Παρίσι, που ήταν κατά μέσο όρο έως κάτω από το μέσο όρο. Για μια ανταγωνιστική εθνική αεροπορική εταιρεία με νέα μάρκα, αυτά είναι καλά νέα: ευχαρίστως θα πετούσα ξανά μαζί της και θα πλήρωνα ακόμη και ένα μέτριο ασφάλιστρο σε σύγκριση με μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες.

Σχετικά Άρθρα:

Επιλεγμένη εικόνα που αποδίδεται στον John Walton