Νεκροταφείο του ΟΗΕ στο Μπουσάν όπου Κορεάτες βετεράνοι ζητούν να ταφούν
(CNN) – Για περισσότερα από 30 χρόνια, ο βετεράνος Βρετανός πολεμιστής Τζέιμς Γκράντε πραγματοποιεί ένα ετήσιο ταξίδι 5.500 μιλίων στη Νότια Κορέα, για να επισκεφτεί τους τάφους των πτωμάτων που βρήκε ως νεαρός άνδρας που πήγε στον πόλεμο.
Ο Grande ήταν μόλις 19 ετών όταν συμμετείχε στον πόλεμο της Κορέας το 1951, σύμφωνα με το Μνημείο των Ηνωμένων Εθνών στην Κορέα (UNMCK). Ως μέρος μιας μονάδας ανάκτησης, οι πεσόντες στρατιώτες ανασύρθηκαν από τα πεδία μάχης σε όλη την Κορεατική Χερσόνησο και μεταφέρθηκαν για ταφή στο νεκροταφείο που βρίσκεται στο νότιο λιμάνι της πόλης Μπουσάν.
Το νεκροταφείο παραμένει το μοναδικό νεκροταφείο του ΟΗΕ στον κόσμο – και για πολλούς, είναι το τελευταίο μέρος συνάντησης για βετεράνους, χήρες και αγαπημένα πρόσωπα που χάθηκαν στον πόλεμο της Κορέας.
Ιδρύθηκε το 1955 αφού η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας πρόσφερε τη γη για μόνιμη χρήση στα Ηνωμένα Έθνη, για να τιμήσει τα στρατεύματα και το ιατρικό προσωπικό που στάλθηκαν από 22 χώρες υπό τη σημαία του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Το Μνημείο των Ηνωμένων Εθνών στην Κορέα (UNMCK) στο Μπουσάν στις 21 Αυγούστου.
Jesse Young / CNN
Αν και οι περισσότερες από αυτές τις χώρες έχουν επιστρέψει τα πτώματα των νεκρών, περισσότεροι από 2.300 άνθρωποι από 11 χώρες βρίσκονται επί του παρόντος θαμμένοι εκεί, σύμφωνα με την UNMCK.
Πολλοί από αυτούς τους στρατιώτες ενώθηκαν αργότερα από αγαπημένα πρόσωπα που ήθελαν να ταφούν μαζί, συμπεριλαμβανομένων των χήρων τους και άλλων μελών της οικογένειάς τους.
Σήμερα, το νεκροταφείο είναι μια ειδυλλιακή έκταση 35 στρεμμάτων με πράσινο γκαζόν και υδάτινα στοιχεία, με αίθουσα μνημείων, μνημεία αφιερωμένα από τις διάφορες χώρες που συμμετείχαν στον πόλεμο και έναν μνημείο με χαραγμένα όλα τα ονόματα των στρατιωτών του ΟΗΕ που πέθαναν κατά τη διάρκεια ο πόλεμος. σύγκρουση.
Η υιοθετημένη εγγονή του, Brenda Eun-jung Park, είπε όταν η Grande έθαψε τα πτώματα που είχε ανακτήσει, «Υπόσχεσου, «Θα επιστρέψω σε σένα». Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.» «Γι’ αυτό επέστρεφε στην Κορέα κάθε χρόνο, για να κρατήσει την υπόσχεσή του».
Ξεκινώντας το 1988, έκανε ετήσια ταξίδια στο νεκροταφείο – μέχρι που η επιδημία σταμάτησε τα ταξίδια. Ο Παρκ είπε ότι τον Μάιο, παρόλο που ο Γκράντε πάλευε με τον καρκίνο και αδυνάτιζε, «επέμεινε να έρθει στην Κορέα» για μια τελευταία επίσκεψη.
Ο James Grundy, με στοργικό παρατσούκλι “Uncle Jim” και η ανιψιά Sharon Hewitt.
Σάρον Χιούιτ
«Ήταν η μόνη διασκέδαση… (στη) ζωή του», πρόσθεσε. «Ήθελε να επιστρέψει ξανά».
Ο Grundy πέθανε τον Αύγουστο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η τέφρα του θα μεταφερθεί στο Κοιμητήριο των Ηνωμένων Εθνών όπου και θα ταφεί, σύμφωνα με τις οδηγίες της διαθήκης του. «Ήθελε να αναπαυθεί εν ειρήνη στο νεκροταφείο με τους συντρόφους του», είπε ο Παρκ.
Γρήγορη ημερομηνία
Ο Πόλεμος της Κορέας -που μερικές φορές αναφέρεται ως “Ξεχασμένος Πόλεμος”, παρά τους θανάτους εκατομμυρίων ζωών- ξέσπασε τον Ιούνιο του 1950 μετά την εισβολή των δυνάμεων της Βόρειας Κορέας στη Νότια Κορέα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλεσαν έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο αποφάσισε μόλις δύο ημέρες μετά την εισβολή να στείλει στρατεύματα στην Κορέα – τη μοναδική φορά στην ιστορία του οργανισμού που μάχιμα στρατεύματα στάλθηκαν στο όνομα των Ηνωμένων Εθνών.
Η Διοίκηση του ΟΗΕ των 22 εθνών βοήθησε να αλλάξει η ορμή του πολέμου, με τις δυνάμεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ να προελαύνουν προς τα σύνορα της Κίνας με τη Βόρεια Κορέα. Όμως οι κινεζικές δυνάμεις επενέβησαν και απώθησαν τα Ηνωμένα Έθνη πίσω στη χερσόνησο.
Οι δύο πλευρές έχουν φτάσει σε αδιέξοδο στον 38ο παράλληλο, όπου βρίσκονται σήμερα τα διακορεατικά σύνορα. Η ανακωχή που υπογράφηκε στις 27 Ιουλίου 1953 σταμάτησε τη σύγκρουση. Ωστόσο, ο πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ επίσημα επειδή δεν υπήρχε συνθήκη ειρήνης – και η επιρροή του συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ένας Αμερικανός δεκανέας παρακολουθεί ένα 9χρονο κορίτσι από την Κορέα να απλώνει ένα μπουκέτο με λευκά τριαντάφυλλα στον τάφο ενός από τους πεσόντες συντρόφους του σε ένα μνημείο των Ηνωμένων Εθνών κοντά στο Μπουσάν, στη Νότια Κορέα, το 1951.
Αρχείο Bettmann/Getty Images
Για ορισμένους βετεράνους, το νεκροταφείο του ΟΗΕ αντιπροσωπεύει το κόστος του πολέμου και τις βαθιές σχέσεις που δημιούργησαν με άλλους στρατιώτες και με την ίδια τη Νότια Κορέα.
Ο Boyd L. Watts, ένας Αμερικανός βετεράνος που εντάχθηκε στον πόλεμο σε ηλικία 18 ετών, είπε στο Hubs Magazine ότι επισκέπτεται το Μπουσάν τουλάχιστον μία φορά το χρόνο από το 1991.
Είπε ότι ήταν εντυπωσιασμένος από το πόσο αναπτύχθηκε η χώρα μέσα σε λίγες μόνο δεκαετίες – ένα θέμα που τονίστηκε επίσης στο νεκροταφείο. Σε μια αίθουσα μνημείων, ένα βίντεο για τους επισκέπτες υπογραμμίζει τη μεταμόρφωση της Νότιας Κορέας από μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα σε μια ακμάζουσα σύγχρονη πρωτεύουσα – που έγινε δυνατή από τις θυσίες των στρατευμάτων του ΟΗΕ.
Οι νοτιοκορεάτες τιμητικές φρουρές φέρουν σημαίες χωρών που συμμάχησαν με τα Ηνωμένα Έθνη κατά τη διάρκεια μιας επιμνημόσυνης τελετής για τους βετεράνους των Ηνωμένων Εθνών του Κορεατικού Πολέμου, στο Μνημείο των Ηνωμένων Εθνών στο Μπουσάν, 11 Νοεμβρίου 2020.
Jung Yoon Ji/AFP/Getty Images
Άλλοι πολεμιστές που έκαναν επανεπισκέψεις στο Μπουσάν απηχούσαν τα ίδια συναισθήματα.
Ο Johann Theodor Aldewerld, ο οποίος υπηρέτησε ως ιδιώτης πρώτης τάξης και πολέμησε σώμα με σώμα εναντίον Βορειοκορεατών στρατιωτών, επέστρεψε στη Νότια Κορέα το 2016 – την πρώτη φορά που είχε επιστρέψει από τότε που αποστρατεύτηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου ειδήσεων Yonhap της Νότιας Κορέας, η Elderworld είπε ότι επηρεάστηκε βαθιά από την οικονομική ανάκαμψη της χώρας.
Πέθανε τον επόμενο χρόνο και τάφηκε στο νεκροταφείο – μετά από τη διαθήκη του που έλεγε ότι ήθελε η τέφρα του να ταφεί «στη Δημοκρατία της Κορέας όπου οι σύντροφοί μου βρίσκονται σε αιώνιο ύπνο», σύμφωνα με το Yonhap.
τελικός χώρος ανάπαυσης
Καθώς η μικρή ομάδα επιζώντων βετεράνων προχωρά, ένας αυξανόμενος αριθμός – από μέρη σε όλο τον κόσμο – έχει ζητήσει να ταφεί στο νεκροταφείο, δίπλα σε φίλους και συντρόφους σε μια ξένη χώρα που κάποτε πολέμησαν για να υπερασπιστούν.
Ο Watts, ο Αμερικανός βετεράνος, είπε στο περιοδικό Haps το 2010: «Έθαψαν πολλούς από εμάς σε μια παλιά ομίχλη…θα ήθελα πολύ να είμαι μέρος της». Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα μετά τον θάνατό του το 2020, καθώς στην τελετή παρευρέθηκαν συγγενείς, φίλοι, εκπρόσωποι του στρατού και της πρεσβείας των ΗΠΑ.
Ένας άλλος βετεράνος των ΗΠΑ, ο Russell Harold Gunstad, υπηρέτησε στη Στρατιωτική Αστυνομία κατά τη διάρκεια του πολέμου και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο των Ηνωμένων Εθνών το 2020.
Το Μνημείο των Ηνωμένων Εθνών στην Κορέα στις 21 Αυγούστου.
Jesse Young / CNN
Ο τελευταίος βετεράνος που θάφτηκε στο νεκροταφείο ήταν ο John Robert Cormier από τον Καναδά, ο οποίος πέθανε το 2021 και κηδεύτηκε τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους. Ήταν μόλις 19 ετών όταν έφτασε στην Κορέα για τον πόλεμο και επέστρεψε στο πεδίο της μάχης ακόμη και μετά από έναν απειλητικό για τη ζωή του τραυματισμό, σύμφωνα με το UNMCK.
Η αποστολή του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο δήλωσε μετά την τελετή του ότι η «μεγάλη επιθυμία» του ήταν να ταφεί στο νεκροταφείο, προσθέτοντας: «Θα του έλειπαν οι 380 (Καναδοί) σύντροφοι που τον περίμεναν εδώ και σήμερα είναι ξανά μαζί. “
Σήμερα, το νεκροταφείο, όχι μακριά από την ακτή, εξακολουθεί να είναι ένας δημοφιλής προορισμός για ταξιδιώτες στην ιστορία του πολέμου, προσβάσιμος με λεωφορείο και μετρό. Η είσοδος είναι δωρεάν και κάθε μέρα πραγματοποιείται τελετή έπαρσης και κατεβάσματος σημαίας του ΟΗΕ, με ειδικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό σημαντικών ημερομηνιών, όπως το ξέσπασμα του Πολέμου της Κορέας.
Κορυφαία φωτογραφία: Το Μνημείο των Ηνωμένων Εθνών στην Κορέα, που βρίσκεται στο Μπουσάν, στις 21 Αυγούστου. Πηγή: Jessie Yeung / CNN
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”