Ένας άνδρας φαίνεται να εργάζεται σε εργοστάσιο αλουμινίου στη Λάρισα, στην κεντρική Ελλάδα, στις 8 Ιουλίου. Ο ρυθμός οικονομικής επέκτασης δεν αποτελεί εγγύηση ευρείας οικονομικής ανάπτυξης. [Alexandros Avramidis/Reuters]
Το υπουργείο Οικονομικών είναι ίσως πιο συντηρητικό όταν πρόκειται για τις προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας το 2021, εκτιμώντας ότι είναι 3,6%. Ακόμη και η εξίσου περιορισμένη Τράπεζα της Ελλάδος σημειώνει αύξηση 4,2% φέτος και 5,3% το 2022.
Ένα πρόβλημα είναι ότι σε μια χώρα όπου ο τουρισμός είναι σχεδόν το μόνο προϊόν μας, αυτή η ανάπτυξη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα έσοδα από τον τουρισμό. Αυτά τα έσοδα έφτασαν τα 18 δισεκατομμύρια ευρώ το 2019 και τα 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2020 και αναμένεται να φτάσουν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ το 2021, που είναι σαφώς κάτω από την αρχική πρόβλεψη των 8 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Το δεύτερο ζήτημα είναι η σταθερότητα της διεύρυνσης. Η Τράπεζα της Ελλάδος τόνισε ότι τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας μας παραμένουν άλυτα και σημειώνει έξι μακροπρόθεσμους κινδύνους, τους δύο πρώτους από το διπλό έλλειμμα και το χρέος.
Υπάρχει ένα άλλο ζήτημα που συνδέεται με τα παραπάνω: η εξάπλωση της ανάπτυξης. Η οικονομική επέκταση οδηγείται από την επιχειρηματική δραστηριότητα ενός μικρού αριθμού επενδυτών και μεγάλων ομάδων, με την περιορισμένη δραστηριότητα των τοπικών επιχειρηματιών και τις υψηλές εισαγωγές. πόροι. Αυτό το δεύτερο μοντέλο υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό, ο οποίος θα είναι περιορισμένος φέτος. Το Ταμείο Ανάπτυξης επικεντρώνεται στο προηγούμενο μοντέλο, επιτρέποντας μεγαλύτερους, πιο δυναμικούς και σύγχρονους οικονομικούς παράγοντες.
Ο ρυθμός οικονομικής επέκτασης δεν αποτελεί εγγύηση ευρείας οικονομικής ανάπτυξης. Οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης μπορεί να είναι συμβατοί με την πλήρη καταστροφή ενός τομέα της οικονομίας – στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πέρα από το γενικό εύρος της ανισότητας, το ελληνικό πλεονέκτημα είναι ότι ο τομέας της οικονομίας που υποφέρει περισσότερο είναι ότι απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους. Αναφέρομαι στο αρχιπέλαγος των μικρών επιχειρήσεων, καθένα από τα οποία απασχολεί τρία έως τέσσερα άτομα. Προς το παρόν, περίπου 200.000 τέτοιες εταιρείες μπορεί να κλείσουν οριστικά.
Αυτή η διαδικασία θα επιταχυνθεί μετά τις 31 Δεκεμβρίου, όταν όλα τα μεταβατικά προγράμματα θα τελειώσουν και η κρατική χρηματοδότηση που επέτρεψε στις οικογένειες και τις μικρές επιχειρήσεις να επιβιώσουν από την πανδημία θα σταματήσει. Μαζί, κράτησαν επίσης τις επιχειρήσεις ζόμπι σε μηχανές υποστήριξης ζωής – επιχειρήσεις που έπρεπε να είχαν κλείσει εδώ και πολύ καιρό, αλλά έχουν επιβιώσει όσο το κράτος πληρώνει ενοίκιο, λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και μισθούς. Αυτά τα κρατικά προγράμματα λήγουν το φθινόπωρο και επειδή οι τράπεζες δεν θα είναι πρόθυμες να αναλάβουν το ρόλο του κράτους, το ίδιο και η περίοδος χάριτος. Οι επιπτώσεις της καταστροφής χιλιάδων μη βιώσιμων θέσεων εργασίας στην οικονομία θα είναι ορατές. Αυτές οι δουλειές δεν μπορούν να σωθούν και δεν πρέπει. Αλλά πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο για την προστασία των οικογενειών που θα υποφέρουν, ώστε να μην μείνει κανείς πίσω. Και δεν υπάρχει.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”