Μπορούσα να νιώσω τη μαγεία του Παναμά καθώς καθόμουν στο κανάλι του Παναμά και έπινα το αγαπημένο μου εξωτικό ποτό, το Coke Zero με λεμόνι/λάιμ και ζελέ (πάγος), χωρίς να ανακατεύω. Είπε το θαύμα του καναλιού, η ναυτιλιακή κίνηση, οι μάχες μεταξύ των γκρίνγκο και των ντόπιων, το κανάλι και η εκπληκτική ομορφιά του Παναμά. Για να μην αναφέρουμε ότι η Πόλη του Παναμά είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις στον κόσμο, ίσως η Σιγκαπούρη της Αμερικής κατά μήκος των γραμμών του Μανχάταν και της Ελλάδας! Πολλά κτίρια, καταστήματα και εστιατόρια σχεδιάστηκαν από Έλληνες. Παρά τη γρήγορη αποχώρηση από το ξενοδοχείο «τεσσάρων αστέρων» ελληνικού σχεδιασμού, ένα ξενοδοχείο παράταιρο σε εμπόλεμη ζώνη, πρέπει να πω ότι οι ιδιοκτήτες πραγματικά απογοήτευσαν τον Έλληνα αρχιτέκτονα. Το μόνο πλεονέκτημα ήταν να γιορτάζουμε αυτό που φαινόταν σαν καρναβάλι στην κοντινή προκυμαία μέχρι να βγει ο ήλιος.
Μου άρεσε πολύ το “εξωτικό” ποτό μου καθώς η ζέστη βυθίστηκε πραγματικά στο πλαίσιο του Βούδα μου. Η πισίνα με κοιτούσε επίμονα, αλλά είχα ελληνική δουλειά να κάνω….
Οι Έλληνες έχουν σίγουρα εργαστεί στη Διώρυγα του Παναμά από τις αρχές του 1900 και υπήρξαν μηχανικοί και κατασκευαστές σε όλη τη ζωντανή ιστορία της. Κάποτε γνώρισα έναν συνταξιούχο μηχανικό στο Ρίο που δούλευε στο κανάλι για πολλά χρόνια. Αν και το κανάλι ευνοούσε τους Έλληνες, οι Έλληνες συνέχισαν να επηρεάζουν τον Παναμά για μια περίοδο δύο αιώνων.
Έτσι, αφού τελείωσα το εξωτικό μου ποτό στο κανάλι, πήγα στα κεντρικά γραφεία της ελληνορθόδοξης κοινότητας για να συναντήσω τον Δημήτρη Κοσμά. Μέρος μιας οικογένειας δικηγόρων και επιχειρηματιών, η δέσμευσή τους στον Ελληνισμό μπορεί να προήλθε από τους γονείς τους και ιδιαίτερα τον πατέρα τους, που έφτασε το 1958. Είχα την τύχη να έχω μια τηλεφωνική συνομιλία με τον κ. Γιάννη Κοσμά που μου μίλησε για την επίσκεψή του στον Παναμά. Το καμάρι του για τους τέσσερις γιους του.
Ο Δημήτρης είναι Γραμματέας της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας Παναμά. Από τον Παναμά εξηγεί τι σημαίνει να είσαι Έλληνας, αναλαμβάνοντας πολλούς ρόλους για να βοηθήσει την κοινότητα και την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Δημήτρης είχε την καλοσύνη να μου κάνει μια ξενάγηση στην ελληνική πανεπιστημιούπολη, μια από τις πιο εντυπωσιακές στον κόσμο.
Η τοποθεσία στεγάζει σχολείο, αθλητικές εγκαταστάσεις, αίθουσα εκδηλώσεων/δεξιώσεων, γραφεία και το πιο σημαντικό, τον Καθεδρικό Ναό Ortodoxa Griega de la Anciação de la Virgen de Panama. Το κυρίως ελληνικό τμήμα είναι βαμμένο σε πατριωτικό μπλε και λευκό, ενώ η εκκλησία έχει έναν όμορφο μπλε τρούλο και ένα λευκό εξωτερικό με κόκκινα πλακάκια.
Ο Δημήτρης ξεναγείται στην εκκλησία, εξηγώντας πώς προέκυψε και τις υπηρεσίες που προσφέρονται.
Ένα από τα κύρια στοιχεία της κοινότητας είναι το ετήσιο Ελληνικό Φεστιβάλ. Ενώ υπάρχουν 2000 Έλληνες στην Πόλη του Παναμά, η εκδήλωση προσελκύει 6000 άτομα, καθιστώντας την μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές εκδηλώσεις στην Αμερική. Άλλο ένα παράδειγμα της δύναμης της τοπικής κοινωνίας.
Ο Δημήτρης εξηγεί, «Είμαστε μια μικρή κοινότητα. Ωστόσο, κάνουμε πολύ θόρυβο!».
Πρέσβης στον Παναμά είναι και ο αδερφός του Δημήτρη Γιώργος. Μερικές από τις αναρτήσεις του περιλαμβάνουν την Ιαπωνία, τη Σαμόα και την Κορέα.
Μεταξύ 1994-1999, ο Υπουργός Παιδείας ήταν ελληνικής κληρονομιάς. Αυτό το γεγονός μου κέντρισε το ενδιαφέρον και μόνο ο Demetrio Basilio Lagas Bahas ήταν στην κορυφή. Ο «Τζίμι ο Έλληνας», όπως ήταν γνωστός ως πρόεδρος μεταξύ 1969-1978, διαπραγματεύτηκε τη μεταφορά του καναλιού από τον έλεγχο των ΗΠΑ στον Παναμά. Ο πρώην πρόεδρος και μηχανικός (φυσικά!) γεννήθηκε στη μικρή πόλη της Κολωνίας.
Ο Παναμάς είναι επίσης ένας τόπος συγκέντρωσης. Εδώ γνώρισα τον Χρήστο Ηλιάδη και τη Σάρα Ραζάν, δύο Ισλανδούς που θα ξαναβγούν στα ταξίδια μου. Μια μέρα συνάντησα τον Χρήστο σε μια πισίνα στον τελευταίο όροφο, και γρήγορα γνώρισε αυτό το λογότυπο, φορώντας ένα πουκάμισο που δεν εφαρμόζει με μόλις στριμωγμένο γράσο. Ο Chris είναι προπονητής ποδοσφαίρου στην Ισλανδία και ξεναγεί σε εκκλησίες όπως ο Δημήτρης, μάλλον στη φύση και τον τύπο πεζοπορίας. Μια καριέρα στην οποία επιδίδεται η Σάρα όταν δεν ταξιδεύει στον κόσμο.
Σε μια παμπ ένα βράδυ, με επικεφαλής τον Μπραζιλιέρα, συναντήσαμε στην πραγματικότητα άλλους Έλληνες που ζούσαν στον Παναμά. Ο Αλέξανδρος Μπουζάκης, γραφίστας, τραγουδιστής, μου μίλησε για την κληρονομιά του. Ο Αλέξανδρος, που είναι τρίγλωσσος, πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία ή σε ένα ελληνικό πανηγύρι. Ο πατέρας του γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1926 και μεγάλωσε στην Κρήτη πριν έρθει στον Παναμά το 1969. «Γεννήθηκα λίγο αργότερα, άρα εδώ είμαστε σε ένα μεγάλο έθνος». εξηγεί ο Αλέξανδρος.
Ο Francisco Aras έχει έναν παππού από την Ελλάδα που μετανάστευσε στον Παναμά για δουλειά τη δεκαετία του 1920. Ο Φρανσίσκο είναι επίσης αυτόχθονος και Παναμάς ενώ είναι ευλογημένος με την ελληνική κληρονομιά. Ένας τύπος πρόσμιξης που συχνά συνδέεται με αυτόχθονες πληθυσμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα με αυτούς ισπανικής καταγωγής.
Ένα από τα πολλά ελληνικά εστιατόρια στον Παναμά και ένα από τα καλύτερα της Αμερικής, το Souvlaki Gr. Τόσο ο Χρήστος όσο και η Σάρα αγάπησαν το φαγητό εδώ. Η ομορφιά του Souvlaki Gr είναι ότι είναι ένα κέντρο για ντόπιους Έλληνες και λαθρεπιβάτες όπως εγώ. Κατά τη διάρκεια της γευστικής μου εμπειρίας γνώρισα άλλους ντόπιους Έλληνες.
Αν και δεν είναι ιδιοκτήτης, ο Βασίλης Παπαναστόπουλος είναι ο διευθυντής του εστιατορίου και διευθύνει μια ελληνική εισαγωγική επιχείρηση, μια αγορά που σχεδιάστηκε στο Περίπτερο της Ελλάδας. Οι ντόπιοι έρχονται εδώ για μια ποικιλία προϊόντων και προϊόντων για να φέρουν μια γεύση από την Ελλάδα στο σπίτι τους.
Γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο και ήρθε στον Παναμά το 2010. «Μπορούσα να φέρω μερικούς ανθρώπους από την Ελλάδα στον Παναμά και παράλληλα, ήταν προνόμιο να δουλέψω στο Souvlaki Gr, το οποίο λειτουργεί εδώ και τρία χρόνια».
Ο Βασίλης ανήκει στην ελληνορθόδοξη κοινότητα. Όπως οι ντόπιοι, ήταν παθιασμένος με το έργο της κοινότητας και ειδικά το Ελληνικό Φεστιβάλ τον Απρίλιο. Όλοι οι Έλληνες που ήρθαν πριν από αυτή τη γενιά άφησαν μια θετική κληρονομιά στον Παναμά, λέει, «λόγω της σκληρής δουλειάς και της προσπάθειας των Ελλήνων στα παλιά χρόνια, ώστε οι άνθρωποι να βλέπουν θετικά τους Έλληνες».
Ο Δημήτρης με παρότρυνε να επισκεφτώ τον αδελφό του στο Causeway που διευθύνει την Bucaneros. Οι συμβουλές του απέδωσαν όταν γνώρισε ένα άλλο μέλος της διάσημης οικογένειας Κοσμά. Ο Γιάννης είναι δικηγόρος όπως τα δύο αδέρφια του, το Buccaneros είναι ένα διασκεδαστικό έργο! Το εστιατόριο ιδρύθηκε από τον Δημήτρη Καλορμάκη στις αρχές του αιώνα και αποτέλεσε φάρο για πολλούς Έλληνες να δοκιμάσουν μια συγχώνευση της παναμαϊκής και της ελληνικής κουζίνας ειδικότερα.
Αντί για το συνηθισμένο μου εξωτικό Coke Zero, ο Γιάννης εξηγεί ότι ο πατέρας του είναι από τη Μεσσηνία της Κορώνης και ήταν 18 ετών όταν ταξίδεψε στον Παναμά και είχε την ευκαιρία να δει κάτι διαφορετικό σε μια πόλη που υποδέχτηκε τη σκληρή δουλειά. Μετανάστες. Η κληρονομιά του είναι μεγάλη για την ελληνική κοινότητα.
Ένα βράδυ στον Παναμά, πήγα στο Meze και έπεσα πάνω σε ένα ζευγάρι που με γνώριζε, έναν μεγαλύτερο Έλληνα από την πατρίδα μου τη Λέσβο και μια γυναίκα που είχε μάθει να μιλά άπταιστα ελληνικά από την Κόστα Ρίκα, όπου ζουν. Ήμουν αποφασισμένος να πιω ένα ούζο αντί για το συνηθισμένο μου.
Το κανάλι και οι ευκαιρίες απασχόλησης έχουν φέρει τους Έλληνες σε αυτή τη θέση δύναμης, εξασφαλίζοντας μακροζωία για την ελληνική κοινότητα του Παναμά. Σε ένα νεύμα σε αυτή την κατάσταση, βύθισα ένα άλλο από τα εξωτικά μου ποτά και έκανα ένα τελευταίο μπάνιο σε μια πισίνα που με κοιτούσε επίμονα για μέρες.
Γρίγος Παναμά Ντοκυμαντέρ
*Ο Μπίλι Γκότζης είναι ο συγγραφέας του βιβλίου The Aegean Seven Take Back the Stolen Marbles
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”