Παρά τον περίφημο θρύλο του Πλούταρχου, οι αρχαίοι Έλληνες δεν έκαναν τακτικά τη βρεφοκτονία για να σκοτώσουν τα «αδύναμα παιδιά», σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η οποία έχει καταγραφεί ως μύθος.
Η ιδέα των αρχαίων Ελλήνων να αποκλείουν τα «αδύναμα» παιδιά ξεκίνησε με τον φιλόσοφο Πλούταρχο στη βιογραφία του Life of Licorice, που γράφτηκε το 100 μ.Χ.
Ωστόσο, γράφει για γεγονότα που λέγεται ότι συνέβησαν 700 χρόνια πριν από την εποχή του, υποστηρίζοντας ότι λιγότερα παιδιά ή παραμορφωμένοι έμειναν να πεθάνουν.
Οι ειδικοί έχουν εξετάσει προσεκτικά άλλες λογοτεχνικές πηγές και η Debbie Snead, η κύρια συγγραφέας μιας νέας μελέτης στην πράξη, έχει προτείνει ότι πρόκειται για έναν «καθαρό μύθο».
Ο Snead, από το Long Beach, στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, είπε ότι η έννοια της βρεφοκτονίας που προτάθηκε από τον Πλούταρχο χρησιμοποιήθηκε για κάποιους «πολύ κακούς σκοπούς».
Αυτό περιλαμβάνει τους Ναζί που χρησιμοποιούν την αρχαία ελληνική πρακτική ως προηγούμενο για να δικαιολογήσουν την ευγονική, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας των αναπήρων.
Ο χορός της ανθρώπινης ζωής ή χορός στη μουσική της περιόδου, 1638, του Nicholas Bouzin (1594-1655) απεικονίζει την αρχαία ελληνική ζωή με παιδιά έξω.
Σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Heberia, ο Snead υποστηρίζει ότι η εγκατάλειψη παιδιών με αναπηρία δεν ήταν μια αποδεκτή πρακτική στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό – ακόμα κι αν συνέβαινε περιστασιακά.
Έχουν περάσει σχεδόν 2.000 χρόνια από τη δημοσίευση του έργου του Πλούταρχου και η ιστορία του αρχαίου ελληνικού λαού έχει γίνει αποδεκτή στην ονομαστική αξία για αιώνες.
«Οι μελετητές πιστεύουν ότι παιδιά με αναπηρίες μπορεί να έχουν εκτεθεί», δήλωσε η Leslie Beaumont, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Επιστήμη.
Η νέα μελέτη αμφισβητεί τη ρητορική ότι οι αρχαίοι ήταν θεμελιωδώς διαφορετικοί από τους σύγχρονους ανθρώπους και τους συγκρίνει με τη σημερινή κοινωνία.
Αν και οι περισσότεροι πολιτισμοί το θεωρούν μίσος, ο συγγραφέας λέει ότι η βρεφοκτονία σπάνια συμβαίνει στις περισσότερες κοινωνίες.
Ο Snead λέει ότι αυτό ίσχυε και για τους αρχαίους Έλληνες που προστάτευαν τα βρέφη.
«Αυτό το άρθρο έρχεται σε αντίθεση με τη διαδεδομένη υπόθεση ότι η αναπηρία στην αρχαία Ελλάδα, με οποιαδήποτε ευρεία και αόριστη έννοια, έθεσε τη σωστή βάση για τη βρεφοκτονία», έγραψε ο Σνάιντ στη διατριβή.
«Τα συχνά παρατιθέμενα αποσπάσματα από τον Πλούταρχο, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, όταν τοποθετούνται στο κατάλληλο πλαίσιο, συμβάλλουν ελάχιστα στην κατανόηση της πραγματικότητας της αρχαίας ελληνικής πρακτικής σε αυτό το θέμα», πρόσθεσε ο συγγραφέας.
Ο Snead στράφηκε σε άλλα λογοτεχνικά αντικείμενα και αρχαιολογικά στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες «έλαβαν εξαιρετικά μέτρα για να βοηθήσουν και να φιλοξενήσουν παιδιά που γεννήθηκαν με διάφορες συγγενείς δυσπλασίες».
Η δολοφονία ή η έκθεση παιδιών με αναπηρία δεν ήταν νομικά υποχρεωτική ή ρουτίνα στην αρχαία Ελλάδα, αλλά οι άκριτες (και αβάσιμες) αναφορές είναι επικίνδυνες και επιβλαβείς», είπε ο Sneid.
Αυτό υποστηρίχθηκε από μια εκ νέου ανάλυση των αρχαιολογικών ανασκαφών το 1931, όπου βρέθηκαν τα λείψανα περισσότερων από 400 παιδιών σε ένα πηγάδι στην Αθήνα.
Η ιδέα των αρχαίων Ελλήνων να αποκλείουν τα ευάλωτα παιδιά ξεκίνησε με τον φιλόσοφο Πλούταρχο στην αυτοβιογραφία του Life of Licorice, που γράφτηκε το 100 μ.Χ. Αριστερά απεικονίζεται ο μαρμάρινος τάφος του Ανατολικού Τιμόρ και δεξιά μια σοφίτα σε κόκκινο σχήμα legitos με εικόνες του Ηρακλή, της Dianera και του Hilos.
Συχνά είναι μόνο λίγες μέρες μεγαλύτερα και πιο συμβατά με την επιλεκτική βρεφοκτονία από ό,τι στον αρχαίο κόσμο.
Άλλες ανασκαφές στην Ελλάδα έχουν αποκαλύψει μικρά, σφαιρικά κεραμικά μπουκάλια με στόμια που χρησιμοποιούνται για τη διατροφή των παιδιών με αναπηρία.
Βρέθηκαν στους τάφους βρεφών και παιδιών ηλικίας κάτω του ενός έτους, αντί για μεγαλύτερα παιδιά κοντά στην ηλικία της εφηβείας.
Υπάρχουν αγάλματα και άλλα έργα τέχνης που απεικονίζουν ενήλικες με σοβαρή σχιστία υπερώας και άλλα ελαττώματα.
«Έχουμε πολλές αποδείξεις ότι οι άνθρωποι δεν σκοτώνουν σοβαρά παιδιά και δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το έκαναν», είπε ο Sneid στο Science.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Υστερία.
Dionysos Alec