Οι Ελληνοαυστραλοί στη δική τους εικόνα: Γιώργος Χαρρίτος

Οι Greek City Times με περηφάνια παρουσιάζουν μια εβδομαδιαία ιστορική επισκόπηση
Από το αρχείο “In Their Own Picture: The National Project for Greek Australians”
Από τη φωτογράφο Εύη Αλεξάκη και τον ιστορικό Leonard Janiszewski.

Γιώργος Χαρρίτος – Τυχοδιώκτης

Η ανάγκη για μια αίσθηση περιπέτειας τράβηξε τους Έλληνες να εξερευνήσουν και να χρησιμοποιήσουν τις εμπορικές δυνατότητες των αυστραλιανών υδάτων – ένας τέτοιος τυχοδιώκτης ήταν ο Τζορτζ Χαρρίτος.

Ο Γιώργος Χαρρίτος δεν ήταν μόνο καπετάνιος ακτοπλοϊκής φορτηγίδας και ψαράς barramundi και μαργαριταριών, αλλά και ψαράς νεροβούβαλων και σκοπευτής κροκοδείλων. Ο πατέρας του, Ευστράτιος Γεώργιος Χαρίτος, γεννήθηκε στη Μυτιλήνη (Λέσβος) και έφτασε στο Δαρβίνο το 1915. Δύο χρόνια αργότερα, ο Ευστράτιος παντρεύτηκε την Ελένη Χαρμάνη/Ερμάνη. Ο Γιώργος γεννήθηκε το 1920 – ένα από τα οκτώ αδέρφια (τέσσερα αγόρια και τέσσερα κορίτσια).

Μεγαλώνοντας στο Ντάργουιν τη δεκαετία του 1930, ο Τζορτζ θεώρησε τη γύρω περιοχή παράδεισο κυνηγιού: «Μπορείς να πυροβολήσεις άγριες χήνες λίγα μίλια από το Δαρβίνο χωρίς να χρειαστεί ποτέ να βγεις από το αυτοκίνητο… Περπατούσαμε μέσα στο βάλτο όπως ξηρές, ξηρές πεδιάδες barramundi.» …υπήρχαν ξαπλωμένοι δίπλα δίπλα στα ρηχά … Αργότερα, ήμασταν οι πρώτοι που πουλήσαμε το barramundi εμπορικά … και δημιουργήσαμε μια διακρατική αγορά για ψάρια». Κυνήγι κροκοδείλων και νεροβούβαλων στα ύδατα της Βόρειας Επικράτειας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1940, 1950 και 1960 – κυρίως για το δέρμα τους [for commercial sale] -Ο Γιώργος είχε, «σέξι και εκπληκτικό από μόνο του», αν και «δεν γύρισα τίποτα μόνο για χάρη των γυρισμάτων». Το να σκοτώνεις άγρια ​​ζώα για «αθλητισμό» ήταν ανάθεμα για τον Γιώργο. Πυροβόλησε τον πρώτο του κροκόδειλο σε ηλικία δεκαπέντε ετών και σύντομα έμαθε να τον καταλαβαίνει και να τον «σέβεται»: «Φοβάμαι [still]Ναι, αλλά εγώ [now] Γνωρίστε τις περισσότερες από τις αντιδράσεις τους».

Στις δεκαετίες του 1940 και του 1950, ο Τζορτζ σχημάτισε μια συνεργασία με τον Τζιμ Έντουαρντς και κυνηγούσε κροκόδειλους σε όλη την επικράτεια, από τον Κόλπο της Καρπεντάρια έως τα σύνορα της Δυτικής Αυστραλίας. Μερικές φορές ένας ειδικός σε ερπετά, ο Έρικ Βορέλ, τους ένωνε σε αποστολές κυνηγιού. Ο Χάριτος και ο Έντουαρντς πιστώθηκαν με την εξαιρετικά επιτυχημένη καινοτομία της νυχτερινής βολής κροκοδείλων με προβολείς, γνωστή ως «spotlighting» – με αυτήν την τεχνολογία, τα ζώα μπορούν να πυροβοληθούν ή να κυνηγηθούν πιο εύκολα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Χάριτος και ο αδελφός του Μάικλ πήραν τον Αυστραλό υπουργό Μετανάστευσης, Άρθουρ Κάλγουελ, για να «αναδείξουν» τους κροκόδειλους.

Το 1952, ο Harritos και ο Edwards αιχμαλώτισαν δύο ζωντανούς κροκόδειλους στο δέλτα του ποταμού Mary River για τον Αυστραλό σκηνοθέτη Charles Shovel – αναζητούνταν ερπετά για τις σκηνές της ταινίας. ‘Γιαγιά’. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Χάριτος κλήθηκε να πάρει τον Δούκα του Εδιμβούργου σε μια αποστολή κυνηγιού κροκοδείλων – ο Δούκας ήταν στην Αυστραλία για να ανοίξει επίσημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης το 1956.

Ο Τζορτζ είναι περισσότερο γνωστός για τη διατήρηση του αλιγάτορα που αιχμαλώτισε στην αυλή του στο Ντάργουιν (μέσα σε έναν αχυρώνα). Ο «Άλμπερτ» φέρεται να συνελήφθη από τον Χαρίτο το 1958 με εντολή κάποιου που ήθελε έναν κροκόδειλο ως ατραξιόν σε ένα πάρτι. Μετά το συμβάν, το άτομο δεν ήθελε πλέον το ερπυστριοφόρο των 3,9 μέτρων. Ο Τζορτζ θεώρησε τον Άλμπερτ «όχι σαν τον σκύλο μου, αλλά έχω δεσμό και ιδιαίτερη φροντίδα για τα ζώα».

Ο Γιώργος πέθανε το 1992.

Επιστροφή από ένα επιτυχημένο κυνήγι κροκοδείλων, κοντά στο Δαρβίνο, NT, τέλη της δεκαετίας του 1940. Από αριστερά προς τα δεξιά: Άρθουρ Κάλγουελ (τότε ο πρώτος Υπουργός Μετανάστευσης της Αυστραλίας), Τζοκ Νέλσον (Εργατικό μέλος της Βόρειας Επικράτειας), Καρλ Άτκινσον (διάσημος δύτης και ειδικός σε θέματα διάσωσης) και Μάικλ Χάριτος. εικόνα ευγενική προσφορά του . εεε. Χαρίτος, από “Στη δική τους εικόνα: Οι Ελληνοαυστραλοί” Αρχείο Εθνικού Έργου.

Ο Γιώργος Χαρρίτος έκανε συχνά κυνήγι κροκοδείλων με τα αδέρφια του Michael, Jack και Ningel (Nicholas).

Σημείωση: Όπως ο George Harritos, οι συγγραφείς δεν υποστηρίζουν τη θανάτωση άγριων ζώων για χάρη του αθλητισμού.

Φωτογραφίες: Εύη Αλεξάκη
Ιστορική Έρευνα: Leonard Janiszewski

© In Their Own Picture: National Project Archives for Greek Australians

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η φωτογράφος Evie Alexakis, μαζί με τον ιστορικό Leonard Janiszewski, έχουν ταξιδέψει σε όλη την Αυστραλία φωτογραφίζοντας και συλλέγοντας ιστορίες. Έχουν επίσης φωτογραφίσει Έλληνες Αυστραλούς στην Ελλάδα και έχουν καταγράψει μερικές εκπληκτικές ιστορίες. Οι εικόνες και το κείμενο παρέχουν προσωπικές, ποικιλόμορφες και δυναμικά συγκλονιστικές ιδέες για ευκαιρίες, ελπίδες και προκλήσεις. Συλλογικά, αυτές οι ιστορίες προσφέρουν προσωπικές απόψεις για την ελληνική ταυτότητα στη διασπορά. Το αρχείο τους περιλαμβάνει φωτογραφικό, ιστορικό και σύγχρονο, ηχογραφημένες συνεντεύξεις και λογοτεχνικό υλικό.

Έχουν εκδώσει 3 βιβλία και πολλά άρθρα και τα έργα τους βρίσκονται σε εξέλιξη. Οι εικόνες έχουν προβληθεί ευρέως σε όλη την Αυστραλία και την Ελλάδα.

Επισκεφθείτε τα τελευταία τους έργα: Ελληνικές καφετέριες και γαλακτοκομικά μπαρ στην Αυστραλία | Facebook