Μια νέα μελέτη ορυκτού μεταλλεύματος βαθιά μέσα στο φεγγάρι παρέχει νέα στοιχεία ότι ο φυσικός δορυφόρος της Γης μπορεί να έχει σχηματιστεί ως αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης αρχαίου πλανήτη με τη Γη πριν από πολύ καιρό.
Αυτή η μακροχρόνια διαπλανητική σύγκρουση – που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι συνέβη πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια – είδε έναν πλανήτη μεγέθους Άρη που ονομάζεται Theia να χωρίζεται σε θραύσματα καυτής λάβας κατά την πρόσκρουση με τη Γη.
Ενώ μερικά από τα λείψανα της Theia φαίνεται να είναι θαμμένα σε πυκνές, τεράστιες «σταγόνες» βαθιά στην Αφρική και τις τεκτονικές πλάκες του Ειρηνικού, οι επιστήμονες είπαν ότι τα στοιχεία για το πού πήγε η υπόλοιπη Θεία μετά από αυτό το περιστατικό παρέμειναν άπιαστα.
Αλλά τώρα, νέα δεδομένα από τη NASAΤο διαστημόπλοιο Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL) εντόπισε μεγάλα κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος και τιτανίου βαθιά κάτω από την επιφάνεια του φεγγαριού, υποδηλώνοντας ότι άλλα υπολείμματα της Θείας σχημάτισαν στην πραγματικότητα το φεγγάρι της Γης.
Μια νέα μελέτη για τη Σελήνη παρέχει νέες ενδείξεις ότι ο φυσικός δορυφόρος της Γης μπορεί να έχει σχηματιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης ενός αρχαίου πλανήτη με τη Γη. Αυτή η μακροχρόνια κρούση, περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, είδε έναν πλανήτη μεγέθους Άρη που ονομάζεται Theia να χωρίζεται σε κομμάτια καυτής λάβας κατά την πρόσκρουση με τη Γη.
Κάτω από τον φλοιό της Σελήνης, στην περιοχή μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα, γνωστή ως μανδύας, το διαστημικό σκάφος GRAIL της NASA ανακάλυψε δύο πυκνές περιοχές (φωτογραφία παραπάνω) που ταιριάζουν με κοιτάσματα ιλμενίτη, τιτανίου και σιδήρου που μπορεί να υπήρχαν σε περίπτωση πρόσκρουσης Theia Η θεωρία αποδεικνύεται σωστή.
πλανητική γεωφυσική, Άντριαν Μπρόκετ Από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο στο Βερολίνο, περιέγραψε τα ευρήματα του GRAIL της NASA ως «μαγευτικά».
Η νέα εργασία της ομάδας του, που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους Φυσικές Επιστήμες της ΓηςΕστίασε σε «βαρυτικές ανωμαλίες» βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης: πυκνοί, βαρείς θύλακες ύλης που εντοπίζονται από τους αισθητήρες του διαστημικού σκάφους GRAIL.
«Η ανάλυση αυτών των διαφορών στο βαρυτικό πεδίο της Σελήνης μας επέτρεψε να κρυφοκοιτάξουμε κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης και να δούμε τι κρύβεται από κάτω», είπε ο Broquet.
Κάτω από τον φλοιό του φεγγαριού, στην περιοχή μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα, γνωστή ως μανδύας, το διαστημόπλοιο GRAIL ανακάλυψε δύο πυκνές περιοχές που συνάδουν με κοιτάσματα τιτανίου και σιδήρου «ιλμενίτη» που θα μπορούσαν να υπάρχουν εάν η θεωρία κρούσης Theia είναι σωστή.
Μετά την πιθανή σύγκρουση της Θείας με τη Γη, και με τμήματα αυτού του χαμένου πλανήτη θαμμένα βαθιά κάτω από τον φλοιό της Γης, λιμνές δεξαμενές λάβας από βαρύ τιτάνιο και σίδηρο στην επιφάνεια του φεγγαριού άρχισαν να βυθίζονται βαθύτερα προς τον πυρήνα του φεγγαριού, ωθώντας προς τα πάνω ελαφρύτερα πετρώματα.
«Η Σελήνη μας έχει κυριολεκτικά γυρίσει τον εαυτό της από μέσα προς τα έξω», είπε ο συν-συγγραφέας του Broquet, Jeff Andrews Hanna, γεωφυσικός στο Σεληνιακό και Πλανητικό Εργαστήριο του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.
Τα μοντέλα υπολογιστών από τη συνάδελφό τους Nan Zhang από το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου στο Πεκίνο παρείχαν το αρχικό πλαίσιο για τη θεωρία τους ότι υλικά πλούσια σε τιτάνιο θα υπήρχαν βαθιά μέσα στη Σελήνη ως αποτέλεσμα της προέλευσης της Σελήνης ως κομμάτια του πλανήτη Theia.
«Όταν είδαμε αυτές τις προβλέψεις μοντέλων, ήταν σαν να άναψε μια λάμπα», είπε η Andrews-Hannah.
«Βλέπουμε ακριβώς το ίδιο μοτίβο όταν εξετάζουμε ανεπαίσθητες παραλλαγές στο βαρυτικό πεδίο της Σελήνης, αποκαλύπτοντας ένα δίκτυο πυκνού υλικού που βρίσκεται κάτω από τον φλοιό», είπε.
πίσω στη γη, Δύο παρόμοιες πυκνές και ασυνήθιστες περιοχές στη βάση του μανδύα του πλανήτη μας – γνωστές ως Μεγάλες Επαρχίες Χαμηλής Ταχύτητας (LLVPs) – έδωσαν επίσης πίστη στη θεωρία ότι μια διαπλανητική σύγκρουση με τη Θεία οδήγησε στη Σελήνη μας.
Το ένα βρίσκεται κάτω από την αφρικανική τεκτονική πλάκα και το άλλο βρίσκεται κάτω από την τεκτονική πλάκα του Ειρηνικού, όπως μετράται από σεισμικό εξοπλισμό παρόμοιο με αυτόν που χρησιμοποιείται για την ανίχνευση σεισμών.
Η ύπαρξή του επιβεβαιώθηκε όταν οι γεωλόγοι διαπίστωσαν ότι τα σεισμικά κύματα επιβραδύνθηκαν σημαντικά σε βάθος 1.800 μιλίων (2.900 χιλιομέτρων) στις δύο περιοχές, το οποίο είναι διαφορετικό από άλλα μέρη της Γης.
Οι επιστήμονες βρήκαν νέα στοιχεία ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας γιγαντιαίας σύγκρουσης μεταξύ της Γης και ενός πρωτοπλανήτη μεγέθους Άρη που ονομάζεται Theia πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό έθαψε επίσης ίχνη της Θείας βαθιά στον μανδύα της Γης (όπως φαίνεται μετά την πρόσκρουση).
Μετά από μια σειρά προσομοιώσεων, ο καθηγητής Hong Ping Ding ανακάλυψε ότι μετά την πρόσκρουση του σχηματισμού της Σελήνης, μια μεγάλη ποσότητα υλικού του μανδύα του Theian – περίπου το 2% της μάζας της Γης – εισήλθε στον κάτω μανδύα (που φαίνεται με πορτοκαλί στην εντύπωση του καλλιτέχνη παραπάνω).
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το υλικό σε αυτά τα LLVP είναι 2 έως 3,5 τοις εκατό πυκνότερο από τον μανδύα που περιβάλλει τη Γη.
Πέρυσι, οι ερευνητές με επικεφαλής το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια κατέληξαν στην ιδέα ότι αυτά τα σωματίδια εξελίχθηκαν από μια μικρή ποσότητα θεανίου που εισήλθε στον κατώτερο μανδύα της αρχαίας Γης.
Για να το υποστηρίξουν αυτό, ζήτησαν από τον καθηγητή Hongping Ding, από το Αστρονομικό Παρατηρητήριο της Σαγκάης, να διερευνήσει αυτή την ιδέα με τη βοήθεια των πρωτοποριακών μεθόδων του στη δυναμική των υπολογιστικών ρευστών.
Μετά από μια σειρά προσομοιώσεων, ο καθηγητής Ding ανακάλυψε ότι μετά τη σύγκρουση που οδήγησε στο σχηματισμό της Σελήνης, μια μεγάλη ποσότητα υλικού Theyan – περίπου το 2% της μάζας της Γης – είχε εισέλθει στον κάτω μανδύα της αρχαίας Γης.
«Αναλύοντας προσεκτικά ένα ευρύ φάσμα δειγμάτων βράχου, σε συνδυασμό με πιο ακριβή μοντέλα γιγαντιαίας πρόσκρουσης και μοντέλα εξέλιξης της Γης, μπορούμε να συμπεράνουμε τη φυσική δομή και την τροχιακή δυναμική της αρχέγονης Γης, της Γαίας και της Θείας», είπε ο Ντενγκ, συν-συγγραφέας του Qian Yuan, γεωφυσικός στο Caltech που εργάστηκε επίσης σε αυτό το έργο.
Η ομάδα του Ding και του Yuan δημοσίευσε τη μελέτη τους στο περιοδικό φύση Στα τέλη του περασμένου έτους.
Ο Broquet είπε ότι ελπίζει οι μελλοντικές αποστολές της NASA στη Σελήνη, όπως αυτές που έχουν προγραμματιστεί για το πρόγραμμα Artemis, θα μπορούν να λαμβάνουν παρόμοιες σεισμικές μετρήσεις: τα πρώτα σεισμικά δεδομένα του είδους του από τη Σελήνη για να υποστηρίξουν καλύτερα τη θεωρία κρούσης Theia.
«Μελλοντικές αποστολές, όπως το δίκτυο σεισμών, θα επιτρέψουν την καλύτερη διερεύνηση της γεωμετρίας αυτών των κατασκευών», είπε ο ερευνητής.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”