Αυτό το κινούμενο σχέδιο απεικονίζει ένα αστέρι να υφίσταται εφίδρωση καθώς αναρροφάται από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα κατά τη διάρκεια ενός “γεγονότος παλιρροϊκής διαταραχής”. Πίστωση: ESO/M. Kornmeiser
Παρακολουθήστε φούστα οκτώ αστέρων α Μαύρη τρύπα 1 εκατομμύριο φορές τη μάζα του Ήλιου σε αυτή τη γιγαντιαία προσομοίωση υπολογιστή. Καθώς πλησιάζουν, όλοι τεντώνονται και παραμορφώνονται από τη βαρυτική έλξη της μαύρης τρύπας. Μερικά είναι εντελώς διαλυμένα σε ένα μακρύ ρεύμα αερίου, ένα καταστροφικό φαινόμενο που ονομάζεται γεγονός παλιρροϊκής αναταραχής. Άλλοι είναι μόνο μερικώς κατεστραμμένοι, διατηρώντας μέρος της μάζας τους και επιστρέφουν στο κανονικό τους σχήμα μετά τις φρικτές συναντήσεις τους.
Παρακολουθήστε μοντέλα οκτώ αστέρων να διαστέλλονται και να παραμορφώνονται καθώς πλησιάζουν μια υποθετική μαύρη τρύπα ένα εκατομμύριο φορές τη μάζα του Ήλιου. Η μαύρη τρύπα σχίζει μερικά αστέρια σε ένα ρεύμα αερίου, ένα φαινόμενο που ονομάζεται γεγονός παλιρροϊκής διαταραχής. Άλλοι κατάφεραν να αντέξουν τις στενές τους συναντήσεις. Αυτές οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι η καταστροφή και η επιβίωση εξαρτώνται από την αρχική πυκνότητα των αστεριών. Το κίτρινο αντιπροσωπεύει την υψηλότερη ένταση ενώ το μπλε αντιπροσωπεύει τη χαμηλότερη ένταση. του αποδίδεται: NASAΚέντρο διαστημικών πτήσεων Goddard / Taiho Rio (MPA)
Αυτή η προσομοίωση, με επικεφαλής τον Taihu Ryu, συνεργάτη στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής Max Planck στο Garching της Γερμανίας, είναι η πρώτη που συνδυάζει τα φυσικά αποτελέσματα της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν με ρεαλιστικά μοντέλα αστρικής πυκνότητας. Η μάζα των υποθετικών αστεριών κυμαίνεται από περίπου το ένα δέκατο έως 10 φορές τη μάζα του Ήλιου.
Ο διαχωρισμός μεταξύ των αστεριών που ξεσπούν εντελώς και εκείνων που διαρκούν δεν έχει να κάνει με τη μάζα. Αντίθετα, η επιβίωση εξαρτάται περισσότερο από την πυκνότητα του αστεριού.
Από αριστερά προς τα δεξιά, αυτή η εικόνα δείχνει τέσσερις λήψεις ενός υποθετικού αστεριού που μοιάζει με ήλιο που πλησιάζει μια μαύρη τρύπα ένα εκατομμύριο φορές τη μάζα του ήλιου. Το αστέρι διαστέλλεται και χάνει μέρος της μάζας του και μετά αρχίζει να ανακτά το σχήμα του καθώς απομακρύνεται από τη μαύρη τρύπα. Πίστωση: Κέντρο διαστημικών πτήσεων Goddard της NASA/Taiho Rio (MPA)
Ο Ρίο και η ομάδα του ερεύνησαν επίσης πώς άλλες ιδιότητες, όπως οι μάζες των διαφορετικών μαύρων τρυπών και η αστρική εγγύτητα, επηρεάζουν τα γεγονότα παλιρροϊκής διαταραχής. Τα αποτελέσματα θα βοηθήσουν τους αστρονόμους να εκτιμήσουν πόσο συχνά συμβαίνουν πλήρεις παλιρροϊκές διαταραχές στο σύμπαν και θα τους βοηθήσουν να δημιουργήσουν πιο ακριβείς εικόνες αυτών των τραγικών κοσμικών γεγονότων.
Αναφορά: “Παλλιρροϊκές διαταραχές των αστεριών της κύριας ακολουθίας. 1. Παρατηρήσιμες ποσότητες και η εξάρτησή τους από τη μάζα και τη μαυρίλα της αστρικής σκουληκότρυπας” από τους Taihu Rio, Julian Krulik, Zvi Beran και Scott C. Noble, 25 Νοεμβρίου 2021, Astrophysical Journal.
DOI: 10.3847 / 1538-4357 / abb3cf