Οι κινηματογραφικές αίθουσες είναι συχνά νεκροί αλλά είναι ακόμα ζωντανές

Στη στήλη επισκέπτη για ποικιλίαΤην παραμονή της 125ης επετείου της πρεμιέρας μιας εμπορικής ταινίας, Thierry FremeauΔιευθυντής του Ινστιτούτου Lumiere και Φεστιβάλ Καννών, Γιορτάζει την κληρονομιά του κινηματογράφου και την ανθεκτικότητά του σε όλη την ιστορία. Η ταινία δημιουργήθηκε από τους Louis και Auguste Lumiere, δύο εμβληματικούς Γάλλους αδελφούς που ανέπτυξαν έναν προβολέα κάμερας που ονομάζεται κινηματογραφιστής. Με τους κινηματογράφους σε όλο τον κόσμο να κλείνουν λόγω της πανδημίας, ο Frimaux υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τη συλλογική εμπειρία του κινηματογράφου.

Το καλοκαίρι του 1894 στο Παρίσι, η Antoine Lumiere ανακάλυψε το Κινοσκόπιο του Thomas Edison, ένα αντικείμενο που επέτρεψε σε μια μικρή εικόνα να κινείται για σόλο προβολή με την εισαγωγή ενός νομίσματος. “Πρέπει να πάρουμε την κασέτα από αυτό το κουτί … και να την προβάλουμε σε μια μεγάλη οθόνη, μπροστά από το κοινό”, δήλωσε ο Lumiere. “Τα παιδιά μου θα βρουν έναν τρόπο.” Πράγματι, οι γιοι του Λούις και Αύγουστος πέτυχαν, και ονόμασαν το μηχάνημά τους τον κινηματογράφο, που σημαίνει «κίνηση γραφής» στα ελληνικά. Ελαφρύ και εύκολο στη χρήση, το εργαλείο μπόρεσε να τραβήξει και να προβάλει ταινία.

Περισσότερα από την ποικιλία

Στα τέλη του 1895, μετά από πολλά επιτυχημένα πειράματα και πειράματα, ο Antoine Lumiere αποφάσισε να αποκαλύψει τη νέα του εφεύρεση στον κόσμο. Στις 28 Δεκεμβρίου, καλωσόρισε το πλήθος στο Salon Indien du Grand Café, στη λεωφόρο Capucines, στην περιοχή που προορίζεται για εξαπάτηση και μάγισσες, κοντά στην Όπερα. Ο ιδιοκτήτης αρνήθηκε να προσαρμόσει το τέλος ενοικίασης με βάση τον αριθμό των παρευρισκομένων. Ενώ υπήρχαν μόνο 33 άτομα την πρώτη νύχτα, τις επόμενες μέρες έφεραν εκατοντάδες θεατές στο χώρο. Το ενοίκιο με σταθερό τέλος έγινε η πρώτη καλή προσφορά στην ιστορία του κινηματογράφου.

Στην εκπομπή, δέκα ταινίες των 50 δευτερολέπτων προβλήθηκαν στη σειρά. Το πρώτο ήταν “Leaving the Lumière Factory” στη Λυών, γυρίστηκε σε έναν δρόμο που ονομάζεται τώρα “Rue du premier film” (περίπου μεταφράστηκε ως “First Film Street”). Ενώ είναι αλήθεια ότι ο σκηνοθέτης Georges Millier παρακολούθησε αυτήν την πρεμιέρα, καθισμένος στην πρώτη σειρά και προσπάθησε μάταια να αγοράσει τον κινηματογράφο, δεν είναι αλήθεια ότι η Antoine Lumiere δήλωσε ότι «ήταν μια τέχνη χωρίς μέλλον». Η απόδειξη είναι ότι ο γιος του Λούις θα συνεχίσει να σκηνοθετεί και να παράγει 1.500 ταινίες (όλες υπέροχες, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα). Οι όμορφες ιστορίες δεν είναι απόλυτα αληθινές – υπάρχουν μερικές από αυτές στο έπος Lumière. Όπως και με τον Αμερικανό σκηνοθέτη Τζον Φορντ, προτιμούμε να αποθανατίζουμε μύθους.

Η ιστορία συνεχίζεται

Στις 28 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη «εμπορική δημόσια εκπομπή», ή μάλλον η πρώτη κινηματογραφική εκπομπή. Η εφεύρεση είναι χάρη στα έργα των προκατόχων του Lumières: Etienne-Jules Marey, Eadweard Muybridge, Emile Raynaud και, φυσικά, ο Thomas Edison. Αλλά ας το επαναλάβουμε για τους θυμωμένους, αντι-γαλλικούς ανθρώπους (συχνά τους ίδιους τους Γάλλους!) Που έχουν αγωνιστεί για αιώνες λόγω της νομιμότητας της εφεύρεσης του Lumiere: Οι Αμερικανοί πηγαίνουν σε κινηματογράφους σε στιλ Lumiere, όχι σε αυτό που θα ήταν ο Kenito Edison.

Στις 28 Δεκεμβρίου 2020, τα θέατρα θα γίνουν 125 ετών και φέτος γιορτάζεται με θλίψη, γιατί για πρώτη φορά κινδυνεύουν. Αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν οι παγκόσμιοι πόλεμοι, αυτός ο ιός το έκανε κακόβουλα. Καθ ‘όλη τη διάρκεια του 2020, οι κινηματογράφοι έκλεισαν τις πόρτες και τις οθόνες τους. Σαν να μην ήταν αρκετό, οι μοντελιστές και οι λάτρεις των ταινιών έπρεπε να παρακολουθήσουν τις πασαρέλες να πάρουν τα χέρια τους στους διάσημους «οικογενειακούς θησαυρούς», ταινίες και βιβλιοθήκες ταινιών, προσελκύοντας τους κινηματογραφιστές και τους λάτρεις της ταινίας.

Αλλά αντί για ένα άλλο δοκίμιο για το θάνατο του κινηματογράφου, θα προτιμούσαμε να διαβάσουμε απαλή σκέψη και μερικά λόγια ευγνωμοσύνης για τους πολλούς τρόπους με τους οποίους η έβδομη τέχνη συμβάλλει στον πολιτισμό. Υπάρχουν πολλοί που νίκησαν το τύμπανο για τον κινηματογράφο: Quentin Tarantino, Christopher Nolan, Dennis Villeneuve και Martin Scorsese. Ενώ περιμένουμε απεγνωσμένα το 2021 να είναι το έτος της επανένωσής μας, οι θεατές έχουν ήδη μιλήσει.

Στη Γαλλία και αλλού, το κοινό επέστρεψε στα θέατρα μετά την άρση του πρώτου κλειδώματος και ήταν έτοιμο να το κάνει ξανά στις 15 Δεκεμβρίου, παρόλο που η γαλλική κυβέρνηση δεν είχε ανοίξει ξανά τα θέατρα. Θα επιστρέψουν ξανά μόλις έχουν την ευκαιρία να το κάνουν.

Πριν από 125 χρόνια, τα θέατρα εφευρέθηκαν και σήμερα το κοινό τους ανακαλύπτει εκ νέου: η παρουσία τους φέρνει τη μαγεία των κινηματογράφων. Σε αντίθεση με τον Edison, ο Lumière είχε καλή αίσθηση ότι γνώριζε ότι αυτό που ήθελαν οι άνθρωποι ήταν να έρθουν μαζί για να μοιραστούν παγκόσμια συναισθήματα και να το κάνουν πριν από μια μεγάλη οθόνη. Οι πλατφόρμες, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν χωρίς εμάς, και η ιστορία και οι μύθοι μας, δεν αντιπροσωπεύουν την εκδίκηση του Kinetoscope. Σε τελική ανάλυση, η τηλεόραση υπάρχει από τη δεκαετία του 1950. Οι κινηματογράφοι είχαν άλλες εμπειρίες: πέθαναν πολύ, και όμως είναι ακόμα ζωντανοί επειδή το κοινό λαχταρά τις ομαδικές εμπειρίες.

Ελλείψει αυτών, τα θέατρα – που είναι τα σπίτια, οι εκκλησίες και οι τελετές μας – δεν υπήρχαν ποτέ. Πότε θα ξαναδούμε; Ετσι. Θα έπρεπε! Θέλουμε να επιστρέψουμε στη σκηνή όπου δεν υπάρχει κουμπί “παύσης”. Θέλουμε να δούμε, σε μια μεγάλη οθόνη, μια ταινία για την οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα, να καθόμαστε δίπλα σε κάποιον που δεν γνωρίζουμε και να βιώνουμε την υπόσχεση που πάντα έκανε ο κινηματογράφος και η οποία δεν θα εξαφανιστεί ποτέ.

Η καλύτερη σύνθεση

Εγγραφείτε για Ποικίλο φυλλάδιο. Για τα τελευταία νέα, ακολουθήστε μας στο Ο ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης FacebookΚαι το ΚελάδημαΚαι και Ίνσταγκραμ.