Οι μαθητές ανακαλύπτουν την ξεχασμένη ιστορία των νοσοκόμων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που σταθμεύουν σε ένα απομακρυσμένο ελληνικό νησί

Στο αποκορύφωμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, χιλιάδες νεαρές Καναδές ταξίδεψαν στην πρώτη γραμμή για να φροντίσουν τους τραυματίες στρατιώτες. Αν και οι θηλάζουσες αδελφές, όπως ήταν γνωστές, αντιμετώπισαν άθλιες συνθήκες και υπέμειναν πολλές από τις ίδιες φρικαλεότητες του πολέμου με τους στρατιώτες, τα μαθήματα της ιστορίας άφησαν σε μεγάλο βαθμό τη συμβολή τους.

Η πρωτοβουλία της ιστορίας του λυκείου στοχεύει να το αλλάξει αυτό.

Ως μέρος του Project True North, οι μαθητές της 10ης τάξης στο Glebe Collegiate High School στην Οτάβα αποκαλύπτουν τις ιστορίες τους, συμπεριλαμβανομένης της Jessie Brown Jaggard της Νέας Σκωτίας που βρισκόταν στο ελληνικό νησί της Λήμνου.

«Η ιστορία της είναι τόσο όμορφη», είπε η 15χρονη Isabel Medkov, «Δεν ξέρω αν ξέρει κανείς τι έκανε».

Η συμμαθήτρια του Medkoff, Maggie Whitman, 14, ξεχύνει τα χαρτιά της μαρτυρίας και τα προσωπικά ημερολόγια του Jaggard για να ανακαλύψει πώς ήταν η ζωή του να φροντίζεις στρατιώτες σε ανθυγιεινές συνθήκες και να χτίζει ένα αυτοσχέδιο νοσοκομείο 500 κλινών.

«Οι νοσοκόμες έδωσαν πραγματικά στους στρατιώτες τα καλύτερα μέρη του εαυτού τους», είπε ο Medkoff, σοκαρισμένος όταν έμαθε ότι η προσβολή από μύγες και ψύλλους ανάγκασε τις νοσοκόμες να εργαστούν σε ομάδες των δύο για να αλλάξουν επιδέσμους. Διώξτε τα έντομα.

Ο Τζάγκαρντ πέθανε από δυσεντερία ενώ φρόντιζε στρατιώτες στην πρώτη γραμμή το 1915.

«Συνέχισα να αναρωτιόμουν: «Κι αν γεννιόμουν εκείνη την εποχή;» Δεν ήξεραν πραγματικά σε τι έμπαιναν», είπε ο Whiteman.

φύλακες μνήμης

Για τη δασκάλα Jessica McIntyre, το έργο βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν γιατί οι νοσοκόμες προσφέρονται εθελοντικά για να βάλουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο, αλλά και για να τιμήσουν εκείνη την εποχή στην ιστορία.

«Οι μαθητές γίνονται θεματοφύλακες της μνήμης», είπε ο McIntyre. “Ανοίγουν έναν φάκελο. Και γνωρίζουν τη γιαγιά κάποιου, τη θεία κάποιου, την αδερφή κάποιου και γνωρίζουν πού στρατολογήθηκαν”.

Πέρυσι, η τάξη του McIntyre μελέτησε το μοναδικό μαύρο τάγμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στον Καναδά. Το 2ο Τάγμα Οικοδομής υπηρετούσε στα δάση της νοτιοανατολικής Γαλλίας, κόβοντας δέντρα και μεταφέροντάς τα σε μύλους και τελικά σε σιδηροδρομικούς σταθμούς.

Αν και δεν αντιμετώπισαν μάχη, θεωρήθηκαν σημαντικό στήριγμα στην πολεμική προσπάθεια. Για τον McIntyre, είναι σημαντικό να θυμόμαστε όλους όσους συνέβαλαν.

«Δεν θέλουμε να αγνοήσουμε τη σημασία των στρατιωτών στην πρώτη γραμμή, αλλά αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε ποιος τους υποστηρίζει», είπε.

Ερευνώντας μαθητές

Ο Μπέντζαμιν Μπρουμ και ο Ζάντερ Σλάβιτς, και οι δύο 15 ετών, δήλωσαν ότι ένιωθαν σαν δικηγόροι που εργάζονταν σε μια υπόθεση σε ταινία, καθώς τσακώθηκαν με δεκάδες πρωτότυπα ιατρικά έγγραφα για τη νοσοκόμα Φάνι Που.

“Επειδή μιλούν περισσότερο για τους στρατιώτες, είναι πιο διάσημοι”, είπε ο Σλάβιτς. “Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε όταν ψάχναμε για νοσοκόμες. Είναι μια ανεξερεύνητη περιοχή.”

Οι μαθητές έμειναν έκπληκτοι με την ικανότητα του Pew να επιμένει στο μέτωπο, ακόμη και μετά από επείγουσα σκωληκοειδεκτομή στη Λήμνο. Είπαν ότι η ιστορία της άλλαξε τον τρόπο που σκέφτονται για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ως μέρος του έργου True North, η τεχνογνωσία των νοσηλευτών θα προστεθεί στη βάση δεδομένων. Αλλά αυτοί οι μαθητές λένε ότι η ιστορία του Pew θα συνεχιστεί.

«Προσωπικά, θα μείνει στο μυαλό μου», είπε ο Μπρουμ, εγείροντας μεγαλύτερα ερωτήματα για τις άλλες φωνές που λείπουν από το βιβλίο-ορόσημό του.

“Εκτός από στρατιώτες και νοσοκόμους, υπάρχουν περισσότερες απόψεις που μπορούμε να δούμε; Θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερες εκεί έξω”, είπε ο Σλάβιτς.