Κίεβο, Ουκρανία
CNN
–
Ο Andrey Kolesnik και η Ksenia Drhanyuk εκπέμπουν ενθουσιασμό καθώς σκύβουν πάνω από ένα κουτί.
Πρόκειται να αποκρυπτογραφήσουν την πρώτη ουκρανική στρατιωτική στολή για έγκυες γυναίκες, την οποία τους παρήγγειλαν πρόσφατα μετά από επαφή με ελεύθερο σκοπευτή.
Το νεαρό ζευγάρι, και οι δύο τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι πριν από την έναρξη του πολέμου, είναι πλέον πλήρως αφοσιωμένοι στην ανεξάρτητη ΜΚΟ τους, «Zemlyachki» ή «Πολίτες», η οποία προμηθεύεται ζωτικά υλικά για Γυναίκες στις ένοπλες δυνάμεις.
Η πρωτοβουλία ξεκίνησε όταν η αδερφή του Αντρέι στάλθηκε στο μέτωπο στις 24 Φεβρουαρίου, σήμερα Η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.
«Πήρα την ανδρική στολή, τα ανδρικά εσώρουχα», λέει. “τα παντα [was] Σχεδιασμένο για άνδρες.
Σύντομα έγινε σαφές ότι οι εργάτριες χρειάζονταν πολύ περισσότερα από τις στολές. Απαιτούνται τα πάντα, από μικρά παπούτσια μέχρι ελαφρύτερα πιάτα για flak jackets μέχρι προϊόντα υγιεινής.
Ως εκ τούτου, οι σύζυγοι κατέφυγαν σε ιδιωτικές εταιρικές δωρεές, φιλανθρωπικά κεφάλαια και crowdfunding για να αγοράσουν αγαθά ανεξάρτητα από τον στρατό. Ορισμένος προσαρμοσμένος εξοπλισμός, όπως γυναικεία ρούχα με τη δική του επωνυμία, παράγεται από ένα εργοστάσιο στο Χάρκοβο στα ανατολικά της χώρας – συμπεριλαμβανομένης της νέας στολής μητρότητας.
Άλλα αντικείμενα, όπως θωράκιση σώματος, κράνη και μπότες, προέρχονται από εταιρείες τόσο μακρινές όσο η Σουηδία, η πΓΔΜ και η Τουρκία. Αλλά οι Kolesnyk και Drahanyuk λένε ότι δυσκολεύονται να αγοράσουν χειμωνιάτικα απαραίτητα, όπως υπνόσακους και θερμικά ρούχα που θα είναι σημαντικά για την άνεση καθώς πλησιάζει ο χειμώνας.
Η Kolesnyk λέει ότι έχουν διανείμει εξοπλισμό αξίας 1 εκατομμυρίου δολαρίων μέχρι στιγμής και έχουν βοηθήσει τουλάχιστον 3.000 γυναίκες. Εάν βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή εκτοξεύοντας πυραύλους, θα μπορούσαν να το κάνουν «με ελάχιστη άνεση», είπε στο CNN.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 38000 Γυναίκες στις ένοπλες δυνάμειςσύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας της χώρας.
«Το κάνουμε αυτό για να βοηθήσουμε την κυβέρνησή μας», λέει ο Kolesnik, όχι για να την ανταγωνιστούμε. Το κέντρο τους είναι γεμάτο με χαρτόκουτα γεμάτα εξοπλισμό, όλα προωθούνται από crowdfunding και επιχορηγήσεις.
Η σωματική αναπηρία εμποδίζει τον Κόλεσνικ να ενωθεί με την αδερφή, τον πατέρα και τον κουνιάδο του στην πρώτη γραμμή, γεγονός που τον στεναχωρεί.
«Για έναν άντρα, είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να πας εκεί, η αδερφή σου είναι εκεί. Έτσι, προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ εδώ για να βοηθήσω όχι μόνο την οικογένειά μου, αλλά και ολόκληρο τον στρατό.
Η 21χρονη Roxolana, η οποία έδωσε μόνο το όνομά της για λόγους ασφαλείας, μπήκε για να πάρει μια στολή και άλλο εξοπλισμό πριν ξεκινήσει την επόμενη αποστολή της. Αποφοίτησε από τη σχολή τέχνης, πήγε στο στρατό τον Μάρτιο και τώρα είναι μέλος μιας μονάδας πληροφοριών.
«Είναι τόσο σημαντικό να έχουμε αυτούς τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι έχουμε βαρεθεί να φοράμε ρούχα που είναι τρία μεγέθη πολύ μεγάλα», λέει. «Δεν είχαμε κράνη, είχαμε τζάκετ, φορούσαμε φόρμες και αθλητικά παπούτσια. Τώρα νιώθουμε άνθρωποι».
Γελάει καθώς φοράει τα νέα της παπούτσια με άψογα μακριά νύχια. Πριν αποχαιρετιστούν, ο Drahanyuk έδωσε στη Roksolana ένα αντίγραφο του “The Choice”, των best seller απομνημονευμάτων της επιζήσας του Ολοκαυτώματος και ψυχολόγου Edith Egger. Ο στόχος είναι αυτό να είναι ένα εργαλείο που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του τραύματος. Η Zemlyachki έχει επίσης δημιουργήσει συνεργασίες με στρατιωτικούς ψυχολόγους στους οποίους έχουν πρόσβαση οι γυναίκες στη μάχη.
Άλλες γυναίκες, όπως η 25χρονη Alina Panina, λαμβάνουν ψυχολογική υποστήριξη μέσω του ουκρανικού στρατού. Ο Panina, συνοριοφύλακας με μονάδα σκύλων, πέρασε πέντε μήνες αιχμάλωτος στη διαβόητη φυλακή Olenivka στην ελεγχόμενη από τη Ρωσία περιοχή του Ντόνετσκ, αφού έφυγε από το πολιορκημένο εργοστάσιο χάλυβα Azovstal στη Μαριούπολη.
Τελικά αποφυλακίστηκε στις 17 Οκτωβρίου στο πλαίσιο ανταλλαγής μόνο κρατουμένων με τη Ρωσία και εισήλθε σε υποχρεωτική αποκατάσταση σε στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου παραμένει υπό τη φροντίδα της.
Η Ουκρανία ζήτησε πρόσφατα από τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού να στείλει αντιπροσωπεία στο στρατόπεδο των Ρώσων αιχμαλώτων.
Δεν ήμουν έτοιμος [for captivity]Το συζητήσαμε πολύ με τους άλλους κρατούμενους και ότι η ζωή δεν μας προετοίμασε για ένα τέτοιο θέμα [an] Η Panina λέει σε ένα πίτσα μπαρ που διευθύνουν βετεράνοι στο κέντρο του Κιέβου.
Λέει ότι οι δεσμοφύλακες ήταν «απρόβλεπτοι άνθρωποι» που μερικές φορές κακοποίησαν φραστικά τους κρατούμενους, αλλά εκείνη διέφυγε κάθε σωματική βλάβη.
Τώρα η μοίρα του συντρόφου της είναι στον αέρα. Είναι επίσης συνοριοφύλακας και είναι ακόμα αιχμάλωτος. «Ξέρω ότι είναι ζωντανός, αλλά δεν ξέρω σε ποια φυλακή είναι», λέει η Πανίνα με θλίψη καθώς ξεφυλλίζει τις φωτογραφίες του.
Όταν ρωτήθηκε τι της δίνει ελπίδα, είπε απλώς: «Οι άντρες μας, οι άνθρωποι μας».
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”