Οι πλημμύρες στην Ευρώπη σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους, αλλά κανείς στην Ολλανδία. Εδώ γιατί

Είπε ότι ορισμένες προειδοποιήσεις – συμπεριλαμβανομένου του Λουξεμβούργου – δεν εκδόθηκαν παρά μετά τις πλημμύρες.

“Οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειάς μου, αφέθηκαν στις δικές τους συσκευές χωρίς καμία ένδειξη για το τι να κάνουν και δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να προετοιμαστούν”, είπε.

Σε πολλά μέρη που έχουν πληγεί σοβαρά, οι κάτοικοι συγκλονίζονται από την ταχύτητα και τη σκληρότητα με την οποία έρχονται τα νερά.

Στη Γερμανία, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, το ζήτημα των πλημμυρών πολιτικοποιήθηκε γρήγορα και οι αξιωματούχοι παραιτήθηκαν από τη μομφή όπου κι αν μπορούσαν.

Στην κοιλάδα Ahr, μια από τις πλημμυρισμένες περιοχές στη δυτική Γερμανία, ανώτεροι αξιωματούχοι είπαν στο CNN ότι είχαν προειδοποιηθεί πριν από την καταστροφή, αλλά είπαν ότι πολλοί κάτοικοι δεν τους έπαιρναν αρκετά σοβαρά, καθώς δεν είχαν συνηθίσει σε τέτοιες σοβαρές πλημμύρες.

Κάποιοι μπορεί να έχουν προσπαθήσει να μαζέψουν είδη και να πετάξουν τα τιμαλφή τους με ασφάλεια, ενώ άλλοι πίστευαν ότι θα ήταν ασφαλείς στον δεύτερο όροφο των σπιτιών τους, αλλά κατέληξαν να μετακινούνται από την ταράτσα.

Ένα από τα πιο σκληρά χτυπήματα ήταν ο Schold, μια γραφική πόλη στη γερμανική πολιτεία Ρηνανίας-Παλατινάτου.

Η πλημμύρα ήταν εντελώς απρόβλεπτη, δήλωσε ο Helmut Lucy, Schöld Mayor, αναφερόμενος στο γεγονός ότι η πόλη είχε βιώσει μόνο δύο προηγούμενα σοβαρά γεγονότα πλημμύρας, το 1790 και ένα άλλο το 1910.

“Νομίζω ότι τα συστήματα προστασίας από τις πλημμύρες δεν θα με βοήθησαν επειδή δεν μπορείτε να το υπολογίσετε αυτό, τι συμβαίνει στον ποταμό Ahr με τέτοιες ποσότητες νερού”, είπε στους δημοσιογράφους το Σαββατοκύριακο.

Ο Ντα Κόστα είπε ότι θα μπορούσε να συμπαθεί τον δήμαρχο, αλλά οι παρατηρήσεις του δείχνουν έλλειψη κατανόησης του τι μπορεί να κάνει ο καλός σχεδιασμός και η διοίκηση.

“Οι απόψεις του σχετικά με την προβλεψιμότητα των πλημμυρών, το μακροπρόθεσμο και άμεσο πεδίο εφαρμογής της δυνατότητας άμεσης προειδοποίησης, είναι εντελώς λανθασμένες και μια από τις δυσκολίες μπορεί να προκύψει στην ενημέρωση των ανθρώπων ή των δημοτικών υπαλλήλων για τους κινδύνους που βασικά δεν καταλαβαίνουν τους περιβαλλοντικούς κινδύνους. “

“Οι άνθρωποι πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη ότι ενώ οι προειδοποιήσεις πλημμύρας δεν μπορούν να σταματήσουν τις πλημμύρες, μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να μετακινήσουν τον εαυτό τους και την περιουσία τους στην ασφάλεια”, πρόσθεσε.

«Εάν ο δήμαρχος του Schuld και η πόλη του είχαν σχέδιο, επικοινωνούσαν με σαφήνεια σε κάθε νοικοκυριό, επιχείρηση και οργανισμό, έτσι ώστε όλοι να ήξεραν τι να κάνουν σε περίπτωση διαφορετικών σεναρίων πλημμυρών, τότε τουλάχιστον θα ήταν επίσης. προετοιμασμένοι όπως θα μπορούσαν να είναι », είπε, προσθέτοντας ότι εάν αυτός και άλλοι ηγέτες το έκαναν Άλλοι περιφερειακοί, ο αριθμός των νεκρών μπορεί να είναι χαμηλότερος.

“Σε περιόδους κρίσης, όλοι πρέπει να γνωρίζουν τι κάνουν. Γι ‘αυτό ασκούμε εκκενώσεις από κτίρια, ακόμη και όταν δεν περιμένουμε πυρκαγιά”, είπε.

Το CNN επικοινώνησε με το γραφείο της Lucy, αλλά δεν έλαβε αμέσως απάντηση.

Και στο Βέλγιο, η επικοινωνία και η οργάνωση φαίνεται να αποτελούν πρόβλημα. Ο δήμαρχος του Τσουνφοντέιν, μια πόλη στην επαρχία της Λιέγης, δήλωσε ότι είχε λάβει «πορτοκαλί προειδοποίηση» που του προειδοποιεί για ανερχόμενα νερά, αλλά είπε ότι ήταν σαφές ότι θα έπρεπε να ήταν κόκκινο νωρίτερα.

“Μπορούμε να δούμε πώς τα διαθέσιμα υλικά δεν προσαρμόστηκαν στις καταστάσεις που είδαμε”, δήλωσε ο δήμαρχος Ντάνιελ Μπάκλιν στο βελγικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό RTBF. “Αναφέρομαι ιδιαίτερα σε ελικόπτερα που δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν στην περιοχή.” «Η διάσωση των σκαφών ήταν πολύ απαραίτητη και έπρεπε να καλέσουμε τον ιδιωτικό τομέα για τα σκάφη με αρκετούς κινητήρες και ανθρώπους για να τα οδηγήσουν».

Μαθήματα ολλανδικής γλώσσας

Στις Κάτω Χώρες, πέρα ​​από τα σύνορά της με τις πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές της Γερμανίας και του Βελγίου, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Οι Κάτω Χώρες υπέστησαν επίσης καταρρακτώδεις βροχές – αν και όχι τόσο βαρύς όσο εκείνες στη Γερμανία και το Βέλγιο – και δεν έφυγαν χωρίς τραυματισμούς. Αλλά οι πόλεις της δεν έχουν βυθιστεί πλήρως και ούτε ένα άτομο πέθανε. Ο καθηγητής Jeroen Aerts, επικεφαλής του Τμήματος Κινδύνων για το Νερό και το Κλίμα στο Πανεπιστήμιο Frei του Άμστερνταμ, δήλωσε ότι οι αξιωματούχοι ήταν πιο προετοιμασμένοι και ήταν σε θέση να συνδεθούν με ανθρώπους γρήγορα.

“Καλύτερα να δούμε το κύμα να έρχεται, και πού πηγαίνει”, δήλωσε ο Ayrts στο CNN.

Οι Κάτω Χώρες έχουν μακρά ιστορία στη διαχείριση των υδάτων και η επιτυχία της στην αντιμετώπιση αυτής της καταστροφής μπορεί να παράσχει στον κόσμο ένα σχέδιο σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των πλημμυρών, ειδικά καθώς η κλιματική αλλαγή αναμένεται να κάνει τα ακραία γεγονότα βροχής πιο κοινά.

Η χώρα αγωνίζεται για πρησμένη θάλασσα και ποτάμια για σχεδόν χίλια χρόνια. Τρία μεγάλα ευρωπαϊκά ποτάμια – ο Ρήνος, το Meuse και το Scheldt – έχουν δέλτα στις Κάτω Χώρες και με τόσο μεγάλο μέρος της γης τους κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, η κυβέρνηση αναφέρει ότι το 60% της χώρας κινδυνεύει να πλημμυρίσει. Ένα μεγάλο μέρος της χώρας είναι ουσιαστικά πλημμυρισμένο.

Η υποδομή διαχείρισης του νερού είναι από τις καλύτερες στον κόσμο – συμπεριλαμβανομένων τεράστιων τειχών με κινητά όπλα το μέγεθος των δύο γηπέδων ποδοσφαίρου, παράκτιων αμμόλοφων που ενισχύονται από περίπου 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα άμμου ετησίως, και απλά πράγματα, όπως φράγματα και προσφορές. Οι ποταμοί έχουν περισσότερο χώρο για να διογκωθούν κατεβάζοντας τα κρεβάτια τους ή τα πατώματα τους και διευρύνοντας τις τράπεζες τους.

Η δύναμή του έγκειται σε μεγάλο βαθμό στην οργάνωσή του. Η υποδομή της χώρας διοικείται από έναν κυβερνητικό κλάδο αφιερωμένο αποκλειστικά στο νερό, τη Γενική Διεύθυνση Δημοσίων Έργων και Διαχείρισης Υδάτων, η οποία φροντίζει περίπου 1.500 χιλιόμετρα τεχνητής άμυνας.

Ο Aerts είπε ότι τα προβλήματα των υδάτων της χώρας διαχειρίζονται από ένα δίκτυο τοπικά εκλεγμένων οργάνων, των οποίων η μόνη δουλειά είναι να φροντίζει τα πάντα που σχετίζονται με το νερό, από τις πλημμύρες έως τα λύματα. Οι πρώτοι τοπικοί “πίνακες νερού” δημιουργήθηκαν στο Λάιντεν το 1255 – έτσι το κράτος αναγνώριζε από καιρό ότι χρειαζόταν ισχυρή διαχείριση του νερού.

“Αυτή είναι μια μοναδική κατάσταση για εμάς”, δήλωσε ο Ayers. “Εκτός από την εθνική κυβέρνηση, τις επαρχίες και τις πόλεις, έχετε μια τέταρτη βαθμίδα, τα υδάτινα συμβούλια, τα οποία εστιάζονται εξ ολοκλήρου στη διαχείριση των υδάτων.”

Τα συμβούλια έχουν τη δυνατότητα να συλλέγουν φόρους ανεξάρτητα, οπότε δεν υπόκεινται στις αντιξοότητες των εθνικών ταμείων.

“Το νερό μπαίνει στον τομέα του τουρισμού, ασχολείται με τη βιομηχανία και τον κατασκευαστικό τομέα”, δήλωσε ο Ayertz. “Και αυτό που βλέπετε είναι ότι σε διαφορετικές χώρες, οι πολιτικές των κυβερνήσεων είναι πραγματικά τομεακές.”

Στις Κάτω Χώρες, τα πάνελ νερού έχουν ονομαστεί “κόλλα” που συγκρατεί τα πάντα μαζί και μπορούν να διασφαλίσουν, για παράδειγμα, ότι μια πρόταση για οικοδόμηση σε μια πλημμυρική πεδιάδα κρατά όλα τα σχετικά μέρη σε επαφή.

Ο ιστότοπος του Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτων συνοψίζει απλά και ξεκάθαρα τι προσπαθείτε να κάνετε. “Βρέχει περισσότερο, η θάλασσα ανεβαίνει και τα ποτάμια πρέπει να μεταφέρουν περισσότερο νερό”, ανέφερε η δήλωση. «Η προστασία από τα νερά ήταν και εξακολουθεί να υπάρχει.»

Αυτή η ιστορία έχει ενημερωθεί για να αντικατοπτρίζει τον αναθεωρημένο αριθμό θανάτων από τις βελγικές αρχές.