περίληψη: Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι προθεσμίες μπορεί να μην είναι τόσο αγχωτικές όσο πιστεύαμε προηγουμένως. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η υψηλότερη συμπαθητική ενεργοποίηση, η οποία δείχνει πόσο «στα δάχτυλα» είναι οι άνθρωποι και οδηγεί σε άγχος, παραμένει περίπου η ίδια με ή χωρίς προθεσμίες. Η μελέτη ανακάλυψε επίσης ότι παράγοντες όπως η έντονη χρήση smartphone και η άφθονη ανάγνωση και γραφή μπορούν να επιδεινώσουν τη συμπαθητική ενεργοποίηση.
πηγή: Πανεπιστήμιο του Χιούστον
Οι προθεσμίες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης εργασίας γνώσης. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να εξυπηρετούν τις εβδομαδιαίες στήλες τους, οι διευθυντές πρέπει να παραδίδουν τις μηνιαίες εκθέσεις τους και οι ερευνητές πρέπει να υποβάλλουν έγκαιρα τις εργασίες και τις προτάσεις τους.
Αν και είναι πανταχού παρόντες, οι προθεσμίες προκαλούν αρνητικά συναισθήματα και θεωρούνται προκλητικά γεγονότα.
Αντίστοιχα, υπήρξε μια τάση να απαλλαγούμε από προθεσμίες, όπου είναι δυνατόν. Για παράδειγμα, το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (NSF) στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει υποβάλει αιτήσεις χωρίς προθεσμία σε ορισμένα από τα προγράμματα χρηματοδότησής του.
Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι, ενώ οι προθεσμίες μπορεί να είναι επώδυνες, είναι απαραίτητες, επειδή παρακινούν τους ανθρώπους να δράσουν.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον, το Τέξας A&M, και το Πολυτεχνείο του Μιλάνου ξεκίνησαν να αντιμετωπίσουν το ερώτημα στο επίκεντρο του θέματος: «Η γνώση που λειτουργεί κοντά σε προθεσμίες φέρει μεγαλύτερο ενσυναίσθητο φορτίο από τη γνωστική εργασία μακριά από τις προθεσμίες;»
Η συμπαθητική ενεργοποίηση είναι η φυσιολογική κατάσταση διέγερσης που σηματοδοτεί πόσοι άνθρωποι είναι «στις μύτες των ποδιών» και συχνά οδηγεί σε στρες. Γι’ αυτό θα πρέπει να παρακολουθείται η σοβαρότητα και η διάρκειά του, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Η πρώτη μελέτη αυτού του είδους δημοσιεύθηκε στο ACM’s Human Factors Proceedings in Computingμε επικεφαλής τον Ιωάννη Παυλίδη, καθηγητή πληροφορικής και διευθυντή του Data and Emotion Computing Lab στο UH.
Σύμφωνα με ένα θεσμικά εγκεκριμένο πρωτόκολλο δεοντολογίας, 10 συναινούντες ερευνητές παρακολουθήθηκαν ενώ εργάζονταν στο γραφείο τις δύο ημέρες που ευνοούσαν μια κρίσιμη προθεσμία και δύο ημέρες χωρίς αποκλεισμό της προθεσμίας.
Στο γραφείο των ερευνητών στο πανεπιστήμιο έχουν τοποθετηθεί μικροσκοπικές κάμερες για να καταγράφουν διακριτικά τη φυσιολογία και τις εκφράσεις του προσώπου, καθώς και τις κινήσεις τους καθ’ όλη τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας.
Η συμπαθητική ενεργοποίηση των συμμετεχόντων μετρήθηκε κάθε δευτερόλεπτο ποσοτικοποιώντας τα επίπεδα της περιφερικής εφίδρωσης.
Εφαρμόζοντας προηγμένη μοντελοποίηση δεδομένων σε εκατοντάδες ώρες καταγραφών δεδομένων, η ομάδα διαπίστωσε ότι οι ερευνητές βιώνουν αυξημένη ενσυναίσθηση ενώ εργάζονται, κάτι που μιλάει πολύ για την προκλητική φύση του ερευνητικού επαγγέλματος. Παραδόξως, αυτή η συμπαθητική ενεργοποίηση παραμένει περίπου η ίδια με ή χωρίς προθεσμίες.
«Η έρευνα είναι δύσκολη κάθε μέρα», είπε ο Παυλίδης. «Χρησιμοποιώντας μια μεταφορά, αν είστε συνεχώς σε καταρρακτώδη βροχή, αν μια μέρα βρέχει πιο δυνατά, δεν θα έχει μεγάλη διαφορά για εσάς επειδή είστε ήδη βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο. Αυτό δείχνουν τα μοντέλα μας στο όρους του αντίκτυπου των προθεσμιών στους ερευνητές».
Οι μόνοι παράγοντες που επιδείνωσαν τη συμπαθητική ενεργοποίηση ήταν η έντονη χρήση smartphone και η άφθονη ανάγνωση/γραφή.
Ο πρώτος παράγοντας είναι η εκδήλωση τάσεων εθισμού που βασίζονται σε εργαλεία που έχουν αλλάξει τις ανθρώπινες συμπεριφορές σε όλους τους τομείς. Ο δεύτερος παράγοντας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ερευνητικής εργασίας και, ως εκ τούτου, είναι αναπόφευκτος.
Αλλά ευτυχώς, οι ερευνητές φαίνεται να ρυθμίζουν αυτόματα τις αυξήσεις στη συμπαθητική τους ενεργοποίηση προσαρμόζοντας ενστικτωδώς τη συχνότητα των περιόδων σωματικής ανάπαυσής τους. Παρατηρήθηκε ότι, κατά μέσο όρο, οι ερευνητές έκαναν ένα σωματικό διάλειμμα κάθε δύο ώρες.
Από αυτή τη βάση, η ανάλυση δεδομένων έδειξε ότι για κάθε 50% αύξηση της συμπαθητικής ενεργοποίησης, η συχνότητα της διακοπής διπλασιαζόταν περίπου, αποκαλύπτοντας τα όρια της γνωστικής λειτουργίας υπό αυξημένο στρες.
«Η νατουραλιστική μας μελέτη όχι μόνο φέρνει νέες γνώσεις για τις συμπεριφορές των ερευνητών, αλλά αμφισβητεί και ορισμένες από τις επικρατούσες απόψεις για τις προθεσμίες», είπε ο Παυλίδης. «Με τις πρόσφατες εξελίξεις στον συναισθηματικό υπολογισμό, αναμένω ότι οι φυσιοκρατικές μελέτες όπως αυτή θα εξαπλωθούν σε όλα τα πεδία και θα αμφισβητήσουν τις λανθασμένες αντιλήψεις που έχουμε για πολλά πράγματα», πρόσθεσε ο Παυλίδης.
Χρηματοδότηση: Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από επιχορήγηση του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών.
Σχετικά με αυτές τις ειδήσεις έρευνας άγχους
συγγραφέας: Chris Steps
πηγή: Πανεπιστήμιο του Χιούστον
επικοινωνία: Chris Steps – Πανεπιστήμιο του Χιούστον
εικόνα: Η εικόνα είναι δημόσια
Αρχική αναζήτηση: Κλειστή πρόσβαση.
“μικρόΣυμπαθητική ενεργοποίηση σε προθεσμίες για επιτραπέζιο έλεγχο – Μελέτη άγριας φύσηςΓράφει ο Ιωάννης Παυλίδης κ.ά. ACM’s Human Factors Proceedings in Computing
μια περίληψη
Φιλική ενεργοποίηση σε προθεσμίες έρευνας για επιτραπέζιους υπολογιστές — μια μελέτη στη φύση
Οι προθεσμίες και οι προτάσεις είναι σημαντικά ορόσημα, που προκαλούν συναισθηματικές αναμνήσεις στους ερευνητές. Το ερώτημα είναι αν, στον καθημερινό κόσμο της επιστημονικής έρευνας που προκαλεί προκλήσεις, οι προθεσμίες φέρουν πραγματικά μεγαλύτερο φορτίο ενσυναίσθησης από την εναλλακτική.
Εδώ αναφέρουμε τα αποτελέσματα μιας διαχρονικής, άγριου τύπου μελέτης n = 10 ερευνητών που εργάζονται παρουσία και απουσία περιορισμένων προθεσμιών.
Σε αντίθεση με τις αναδρομικές μελέτες που βασίζονται σε ερωτηματολόγια προηγούμενων προθεσμιών έρευνας, η μελέτη μας είναι σε πραγματικό χρόνο και πολυτροπική, συμπεριλαμβανομένων φυσιολογικών, παρατηρητικών και ψυχομετρικών μετρήσεων.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι προθεσμίες δεν προσθέτουν σημαντικά στο συμπαθητικό φορτίο των ερευνητών. Εκτός από τις προθεσμίες, η ενεργοποίηση της ενσυναίσθησης των ερευνητών συσχετίστηκε στενά με τον όγκο της ανάγνωσης και της γραφής που έκαναν, τη συχνότητα χρήσης ενός smartphone και τη συχνότητα των φυσικών διαλειμμάτων που έκαναν.
Το τελευταίο πιθανότατα υποδεικνύει έναν φυσικό μηχανισμό για τη ρύθμιση της συμπαθητικής υπερδραστηριότητας στην έρευνα γραφείου, ο οποίος θα μπορούσε να πληροφορήσει τον σχεδιασμό μελλοντικών διεπαφών διαχωριστή.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”